İNTİKAM!

Başbakanın deyimiyle 24 kelle daha gitti bugün.. Zihniyete göre 'tabii ki gidecek, askerlik yan gelip yatma yeri değildir (!) zira. Şehit mertebesine erişmiş evlatlarımızın Habur'da çiçeklerle karşılanan tek tip üniformalı elleri kanlı teröristler kadar değeri yok muydu? Vatan sağ olsun ama evlatlarımız da sağ kalsın. Onları da karşılayalım çiçeklerle..

Biz evlerimizde, şehirlerde -ki büyük şehirlerde de artık varlığını görmezden gelemeyeceğimiz terör olaylarından sonra şehirlerin de ne kadar güvende olduğu tartışılır- huzur içinde yaşarken o evlatlar sekiz saat o ateşin altında kalsın.

Böyle zamanlarda hayatın akmasını istemiyorum.Durmalı zaman, durmalı, hatta zaman geriye sarmalı kendini ve evlatlar yeniden nefes almaya devam etmeli.. O kadar gençler ki ben yirmi yaşımı hatırlamıyorum bile. Her birinin annesi yaşındayım ve her birinin annesinin yasındayım.

Gözyaşlarımın akmasına engel olmak istemediğim ağlama zamanlarım.. Her biri kendi evladım gibi acı saldı melek olup giderlerken..

Sözümün bitmediği yer. Melek annemin gidişi kadar üzgünüm. Öfkemin sınırı, dilimin kemiği yok.

O evlatlar yaşamaya devam edemeyeceklerini biliyorlar mıydı, hissetmişler miydi son günlerini yaşadıklarını.. Çatışmaların olduğu savaş filmi sahnelerine bile dayanamazken evlatların bu gerçekleriyle karşılaşmaktan kaçıyorum; kaldı ki bu bir savaş değil! Savaş devletlerin diplomatik ilişkilerinin keserek giriştikleri silahlı mücadeledir çünkü.

İntikam alınacakmış, unutulmasın ki bu intikam çığlıkları karşı tarafta da atılıyor. Sert ifade etmek 'intikam' sözcüğüyle olmaz.Hani Habur'da güzel şeyler oluyodu?! Ne oldu? Ele yüze bulaştırılmış bir açılım fiyaskosunun sonucudur bu gözü dönmüşlük! Ben intikam almak değil kesin çözüm istiyorum. Metanetimi koruyup korumayacağımı da kimseye sormayacağım! Ne hissedeceğime ben karar veririm.O annelerin yerine koyduğumda kendimi askere uğurladığım evladımın yolunu gözlerken nasıl hissederdim hiç bilmiyorum çünkü!

Kafam, duygularım karmakarışık. Duygusal anlamda zaten hassas,hatta fazladan hassas biri olarak daha hayatlarının başındayken yarın defnedilecek olan evlatlarımızın sonu için acı çekerken diğer yandan öfkeme de engel olmak istemiyorum :(

Ülkem bölünmeyecek bunu biliyorum ama bayrağımın kan kırmızısı rengine sarılmış tabutlar da görmek istemiyorum artık!

Piyonlardan biri çıkıp benim şehidim için 'orada cesetler yatıyor' diyemeyecek!

Onlar ceset değil ŞEHİT!

VE YASTA OLDUĞUMUZ İÇİN SESSİZ KALACAĞIZ; SUSTUĞUMUZDAN DEĞİL!!!

BLOG YAZARLARI ŞİMDİ ÖRGÜTLENSİN!!