PERİŞAN HOBİ ODASI; ÖNCE/SONRA

Bir iş yaparken hiç düzenli değilimdir, plansız çalışırım ve çok zaman da o an gerekli olan malzemeyi ararken yorarım kendimi. İş bitmeden hatta o iş yolunu yarılamadan ben perte çıkmış burnundan soluya soluya terk ederim arkamda iflah olmaz bir dağınıklık bırakmış olarak. Bir işe başlamışken aklıma o an gelen başka bir şeye atlarım sanki yarım bıraktığım işe hiç başlamamış gibi. Bu bana o kadar doğal gelirdi ki Hakan'ın uyarılarıyla biraz biraz başladığım işi bitirmeyi deniyorum artık. İğnelerimi kaybederim ama neyse ki yaz kış terlik giyme giydirilme alışkanlığımız var. Bazen bir işe heveslenirim ama elimde olmayan dağınıklık enerjimi ta başından tüketir. Arkamdan güçlü bir el beni odaya ittirmeye çalışırken ben gövdemle fren yaparken bulurum kendimi. Gurur duyulacak bir durum değil ama sadece hobi konusunda değil hayatım boyunca yaptığım hiçbir işte düzenli çalışıyor olmayı hayatıma dahil edemedim asla, bu konuda çok ciddi sıkıntılarım oldu. Hobi/dikiş odamı toplamaya, bir düzene sokmaya daha da karar vermezdim aslında ta ki Hakan'cığımın çay kupasından ağzına doğru yol almakta olan yeşil aplike ipini görene kadar; Allah'tan ucunda iğne olmayan serseri bir ipti bu arkadaş. Önce olaya bilimsel bir hava katarak istatistikel bir çalışmayla parça kumaşları yayıp benzer olanları olmayanlardan ayırarak başladım işe. Bu işe neredeyse bir mesai günü harcadım, oysa içlerinde çok da işe yarar şeyler yoktu ama çöpçülük var ya serde, Nalan ablamla yemiş içmişliğimiz var ya. Arkasından daha büyük parçaları istifledim. Çok yoruldum, keşke daha önce yapsaydım dedim iş bitince ama sanırım bu, oradan oraya taşınırken kendime ait doğru düzgün bir hobi/dikiş odası oluşturamadığımdan ertelenmiş bir durumdu. Bu arada on güne kadar taşınmazsak Hakan'la ilk kez yeni yıla ikinci sene aynı evde girmiş olacağız; bizim için ayrı bir kutlama nedenidir bu taşınmama konusu. Neyse topladım her şeyleri, Fırat misali 'ay ben bundan bir şey yaparım' diye diye biriktirdiğim ve gerçekten bir şeyler yapılabilecek şeyleri Hakan'ın elinden 'ay ben bundan bir şey yaparım' naralarıyla kurtararak ayrı bir yere koydum. Yaparım ben onlardan bir şey. İyi oldu bence ama önemli olan aynı gibi kalmasını sağlamak, ya da daha az dağıtarak başlayabilirim düzenli çalışmaya. Facebook'taki fındığımla yaptığımız yorum ve konuşmalardan sonra bu bir etkinliğe dönüştü. Hobi odanızın ya da hobi yaparken her nereyi kullanıyorsanız derlenip toplanmadan çekilmiş fotoğrafları. Bir de amacımız var elbette. 30 aralık fotoğraf göndermek için son tarih, aklınızda bulunsun. Şimdi bu kadar dağınık çalışıyorum da ortaya ne çıkıyor sorusu var değil mi. O da yavaş yavaş artık. Bu akşamlık bu kadar çünkü öğle saatlerinde olan bir olay sonrasında hala canım sıkkın, moralim bozuk. Görüşürüz :)

Dikiş makinesi babamın dedesinden kalma. Uzun bir hikayesi var. sonra anlatırım.

Alttaki dolap atıl durumdaki bir gardrobun iki kapısından ara duvarlarına bölme çakılarak Hakan ve kuzenim Orkun tarafından imal edildi. Tekerlekleri de var. Alt dolabın iç kısmına elime damladığında elimi yara yapacak kadar güçlü bir yapıştırıcıyla korniş yapıştırdım, tülü de uydurdum. Oda tüllerim de aynı kumaştan olduğu için Kızılay mı dağıttı diyecek olanlara yanıtım: hayır, biz kendimiz aldık olacak.

Gardrobu sonuna kadar sömürdük ve kendime bir de uzun dikiş masası uydurdum..