İSTİFA ETTİM!

İstifa ettim, evet istifa mektubumu verdim. Biraz pohpohlanmaya ihtiyacı oluyor ev kadınlarının. Her ne kadar çok başarılı olmasam da son zamanlarda tam bir ev kadını gibi yaşıyorum :( Mutfakta çok iyi değilim ama kimseyi aç bırakmıyorum. Yemeklerimin tadı iyidir ama çeşit bilmem.
Parmağım kesildiğinde de yandığında da mutlaka yemek yaptım kolaya kaçmış olsam da ki Hakan dışarıdan yemek getirdiğinde bile yemeksiz bırakmadım ailemi. Hiçbir zaman akşam yemeğine kahvaltılık çıkarmadım; mutlaka yemeğimiz olur bizim. Bildiğim yemekleri yaparım sırayla. Deneme yanılmaları en başta beni hayal kırıklığına uğrattığından sevmem. Mutfakta risk almak, sürprizler benden çok uzak. Tutucuyum yani. Tutumlu da sayılırım; bir dilim ekmek bile atılmaz kesinlikle. Öğünlerimizden kalan yemekleri 'artmış gün' adı altında masaya bir daha sürerim; bir kaşık ondan bir kaşık bundan diye diye yeriz. Sıklıkla yemeğe misafirimiz gelir ama mutlaka alnımın akıyla çıkarım bu davetlerden. Davetlerde en sık yaptığım pişirme kağıdında -ki ilkini Hakan denemişti- balık, fırında tavuk, oldukça zahmetli olan Ankara tavadır; tabii yanında salatalar, mezeler vs.
Gel gör ki o kadar emek ve zaman vererek yaptığım yemeğin değil beğenilmemesi, eleştirilmesi bile beni çıldırtmaya yetiyor. Tabakları hem de içinde yemek varken 'beğenmiyorsanız ben de halıya yediririm' deyip mutfak halısının orta yerine çalıveresim gelir. Bundan bir süre önce yaptığım bulgur pilavına mercimek koymadığımda babamın 'mercimek koysaydın daha iyi olurdu' sözünün üzerine takip eden iki bulgur pilavı yapımında mercimek kullandım ama babam hala 'o bulgur pilavının içine mercimek koysaydın daha iyi olurdu' derse ne hissederim acaba? Ondan sonra 'Gülen Nurhayata'a bağladın yine' diyen bir koca!
Sonra Kanuni'ye bağladım;
Babam: 'karabiber koys....'
Gülen: 'susun yiyin yemeğinizi!' 'beğenmeyenin alırım kellesini'
:P 'İstenildiği gibi yemek yapabiliyor olsam kendi mutfağımda değil profesyonel mutfakta çalışır para kazanırım; burada işim ne?' Sanki siz de birer Vedat Milor'sunuz!
Hakan'a gelince; o da benim gibi yemek seçme şansı ve şımarıklığı olmayan bir yatılı okul çocuğu olduğundan yemek seçmez; bir tek bakla yemez-di. Yaptığımda itiraz etmeden yer; ama ben istiyorum ki yemek masasından kalkarken değil yerken 'mm güzel olmuş, ellerine sağlık' desin. Annemiz kayınvalidemin becerisine bağlıyorum ben bunu. Anne hiçbir yeri kirletmeden çok güzel yemek yapar. Sadece mutfakta değil kayınvalidem çok becerikli, çalıştığı halde tam bir geri dönüşüm ustasıdır ki bana hediye ettiği dantellerden bir demet ekleyeceğim yakın zamanda.
En son bu sabah babam rafadan yumurtasını yine beğenmeyip sorunun ne olduğunu sorduğumda '2 sn daha tutsaydın daha iyi olurdu' demesin mi?
Abicim 2 sn. ya 2 sn. Bildiğin 2 sn.! Derin nefes aldım ve 'daha iyisini yapabilirim' moduna girmeye hiç niyetlenmedim.
İstifa ettim, evet istifa ettim. Bir istifa mektubu yazarak Hakan'a sundum. Okuduktan sonra eline kalemi aldı ve altına bir şeyler yazdıktan sonra mektubu geri verdi. İstifam altına düştüğü notta belirtildiği nedenlerden dolayı kabul edilmemişti :(
Ben de ona dedim ki 'sen Anayasa'nın 17. maddesini biliyor musun? Bilmiyordu.
Anayasa'nın 17 maddesi der ki HİÇ KİMSE ZORLA ÇALIŞTIRILAMAZ.
Yerime yeni bir eleman bulunana kadar çalışmalarıma devam etmeye karar verdim mecburen; yeni eleman sadece mutfakta çalışacak ama. Yarın da iş yavaşlatma eylemim var; tavuğu dolduracaktım iç pilavla. Dur ben kendimi bir son an partisine davet ettireyim de patronlarım evde otursunlar kukumav kuşları gibi :D

Bir tavuk yemeği çalışması ki başarılıydı.