Birikmiş bir kaç başlık: 1-evden bildiriyorum.2-Kastamonu Günleri

Yavaş yavaş dedim duramadım.Hızlı hızlı dedim yoruldum ama küçük detaylar hariç yerleşebildim sonunda.Evin işi gücüyle ilgilenirken bir de hastanesiydi, mrdı derken dün gece deliksiz uyumuşum.
İşlemleri yaptığımızın ertesi günü telefonumuz bağlandı.Dün de biz aradıktan sonra açılacağımı söyledikleri internet hattının kendi kendine, biz aramadan açıldığını fark edince bu işin birilerine dert anlatmadan halledildiğine sevindim.Birilerine bir şeyler anlatmak her zamankinden daha çok yoruyor beni bugünlerde çünkü bizim, özellikle telefon işimiz yılan hikayesine dönmüş durumda :(
Çarşamba günkü mr randevum için hastaneye gittiğimde o mrın o hastanede çekilemeyeceğini, çekilirse de sonucun tam istedikleri gibi olmayabileceğini beni başka bir yere yönlendirmenin daha doğru olacağını söylediklerinde sinirlendim çünkü ben henüz randevu almamış değildim, randevu günü hastaneye gitmiş bir hastaydım.Pekala istem formuna bakılıp o yönlendirme geçen perşembe günü yapılabilirdi.Zaten yeterince zaman kaybettiğini düşünen dolayısıyla paniklemiş biri olarak buna gerçekten çok kızdım ama defalarca özür dilenince sakinleşmek zorunda kaldım.Üniversite hastanesinde beş ay beklemem gerektiğini düşününce bir iki gün nedirki demekten alıkoyamadım kendimi ama bu şu demek değil tabiiki; beni bekletmedikleri için buna göz yumabilirim.Hayır!Herkes işini doğru yapacak.Aynı lezyonların sol mememde sol kol ve sol baldırımda da başladığını düşündükçe daha da kızıyorum işini doğru yapmayanlara.
Perşembe günü yani dün, yönlendirildiğim yerde mr çekimim yapıldı.Sonucunu bugün almam gerekiyor ama sonuçlarımı göstereceğim doktordan ancak pazartesiye randevu alabildiğim içim bugün mr sonucu almaya gitmem gerekli değil.Pazartesi ikisi bir arada yapılabilinir.Beklemekten başka çarem yok.Sinir bozucu ama yapmam gereken tek şey beklemek.
Dün mrdan sonra Hakan aylak aylak dolaşmak için Kızılay'a gitmeyi önerdi.Herhangi bir işimiz yoktu sadece dört aydır Kızılay'a inmemiştim.Telaşla bir yerlere yetişmeye çalışan, yanlarından geçerken insanlara çarpacak kadar acelesi olan mekanik insan yoğunluğunun tam da orta yerinde bulmak istemedim kendimi.AKM'de pazar gününe kadar sürecek olan KASTAMONU GÜNLERİ sergisine gitmek istediğimi söyledim Hakan'a.İsteğim onaylandı ve AKM'ye gittik ama henüz yanında fotoğraf makinasi taşımayı alışkanlık edinmeyi öğrenememiş biri olduğum için fotoğraf yok :( Tezgahlarda dokunan incecik pamuklu kumaşları çeşitli renklerle süsleyip çok güzel örtüler yapmışlar.Tamamıyle el emeği olduğu ve biz Çin mallarına bu kadar alıştırıldığımız için fiyatları pahalı gelebilir (10-45lira arası) ama el emeği olduğu için kesinlikle bu fiyat eder.Bir de el dokuması olan o kumaşlar metreyle de satılıyor.Gerisi sizin yaratıcılığınıza, sabır ve el becerinize kalmış.Metre işi kumaş almak istedim ama Hakan 'Gülen sıkılıp yapmadan koyacaksın kenara' deyince kırılıp kumaş almaktan vazgeçtim.Biri elma yarısına biri bana mintan dedikleri kumaştan modernize edilerek yapılmış 'göynek' aldı Hakan.Çeşit çeşit pekmez, helva, ekşilerin, etli ekmekler, Devrek'ten hem uygun fiyat hem şık masa, sandalye, asaların yanı sıra ressam 'Serpil'in resimleri çok ilgimi çekti.Uzaktan resimlerini siyah beyaz çekilmiş fotoğraf sandığım Serpil, resim yapmaya yedi sene önce başlamış.Ben Cin Ali'yi bile ortopedik engelli çizerken Serpil'in doğuştan değil sonradan yetenek olması resim yapma konusunda bana bir ışık yakmamış değil :)
Babaannem Kastamonu'lu.Bir acı ayrılık hikayesidir, halamla babamın ayrı yerlerde büyümesi, birbirlerini 14lü yaşlarında tanımaları..Sonrasında ayrı evlilikler, o evliliklerden olan kardeşler..Babaannemi hiç hatırlamıyorum:( Çok güzel bir kadınmış.Biz dört yaşındaymışız, Dolunay'ın doğumundan 10 gün sonra gitmiş babaannem hastalık sonrası bilinmeyen o yere.Ben gıptayla baktığım, çok özendiğim kuşak ailenin ne demek olduğunu bilenlerden değilim yani:(

Uzun hikaye..Bir gün belki..
Kastamonu'da 'bağ' diye adlandırılan bir iş yapılır.İpler çeşitli şekillerde düğümlenerek çarşaf ya da örtü olarak dokunan o bezlerin kenarlarına saçak yapılır.İşte halam anne yanında büyüdüğünden o bağ işini iyi bilir.İpleri zevk ve sabırla birbirinden ayırıp düğümler atar ve her bir düğümde 'çıt çıt' diye ses çıkar.Bana her gelişinde de mutlaka 'çıt çıt' hediyesi getirir.Kastamonu günlerinden değil ama evimde kullandığım bu örtülerin ve elma yarısıyla kendime aldığım 'göynek'lerin resimlerini ekliyorum.