Sevgili yaşamın kıyısında,
Evet maalesef anneciğimi, kolumu, kanadımı, arkadaşımı kaybettim.Onu bir daha göremeyeceğimi bilmek bana çok acı veriyor..Bu duygunun ne demek olduğu hakkında hiçbir fikre sahip değildim; çünkü bu, bu yaşıma karşın ölümü sorguladığım ilk aile kaybım..Ölümün ne demek ve nasıl bir şey olduğu konusundaki sorularımı ilk kez sordum ben.Çok azının 'kendimce' cevabı var.Onlardan şimdilik sözetmek istemiyorum..
Kendimle ilgili olarak:
Mutsuz muyum? Evet çok mutsuzum.Vicdanım rahat mı? Evet kesinlikle rahat.Yeterli mi? Asla değil..Nasıl olsunki :(
İçinde bulunduğum ve daha fazlasının elimden gelmediği duygular:
İtirazsız, isyansız, kabul etmişlik çünkü aksinin anlamı yok..
Yaşamın kıyısında; Siz beni anlarsınız, ilgili yazınızı çok merak ettiğim halde şu an hiç hazır olmadığım için halen okumuş değilim ama en kısa zamanda okuyacağım.Msn adresinizi ekledim.Size anlatmak istediğim şeyler var.Sevildiğimi ve acımı paylaştığınızı yürekten hissettiren mesajlarınız için çok teşekkür ederim.
'gerçek dostlarım' oldunuz..
Boğazım düğüm düğüm.. Tek bi'şey çıkmıyor ağzımdan, çıkamıyor.. Çok üzüldüm..
YanıtlaSilMail adresinizden irtibata geçmek istiyorum sizinle sevgili Gülen.. İzniniz olursa, parkeolog@gmail.com'a boş bir mail atmanız yeterli benim için..
Sevgilerimle..
Şoktan gayet ciddi bir yorum oldu önceki sanırım.. İçimi biliyorsun ya da bilmeni istiyorum: yanındayım Gülen..
YanıtlaSilBen ilk kez yazıyorum Gülen; ama böyle bir paylaşıma yazmayi hiç istemezdim inan. Yine de birbirimizi tanımasak da yanında olmayı istedim. Teselli etmek için değil, biliyorum bu kaybın tesellisi olmaz. Sadece yazmaya, dertleşmeye ihtiyacın olursa buradayım. (nazoyla@gmail.com) Başın sağ olsun ve melek anneciğinin mekanı cennet olsun.
YanıtlaSilNazo sanki yıllardır tanışıyormuşuz gibisin.Çok sağol..
YanıtlaSil'Teselli etmek için değil, biliyorum bu kaybın tesellisi olmaz' demişsin ama inan öyle teselli olacağım şeyler varki ama başka zaman konuşalım bunları..Neden şimdi konuşmak istemediğimi o başka zaman gelince sen de Bilun da anlarsınız..
Bilun ve nazo; ikiniz de çok tatlısınız.Kısa sürede tabiiki yoğun bağlarımızın olması mümkün değil ama o kadar içtensinizki sıcacık hissettim kendimi.
'Gerçek desteğe' gerçeten ihtiyacım olduğu bir zamanda dillerinizden dökülen cümleler burnumun direğini sızlatırken gülümsetiyor.Teşekkür etmekse bu duygularımın yanında ne kadar da aciz kalıyor..
Bilun, 'yeterince inanmamışlık' üzerine bir kaç söz; ben de çok inandım.Ne kadar çok inandığımı aklın almaz ama anneciğim inanmamış; bizim inancımız bu yüzden yetmedi..
Her ikinizin de bloğuna konu olan arkadaşların sağlıklarına hemen şu an kavuşmasını istiyorum.
Yetkililer toparlayamam sanıyorlar ama O 25 kişiyi toplamaya başladım bile..
Bazen bizi çok yakından tanıyanların anlamadığı derdimizi, tanımayan birine anlattığımızda daha fazla çare olduğunu görürüz. Benim birkaç kez başıma geldi. Bu demek değil herkese açıyorum içimi ama burada benim de yakın bulduğum birşeyler oldu sanki. Her zaman ve özellikle o başka zaman da ben burada olacağım 'gerçekten destek' olmak için. Eski yazıları da okudum ve anladım ki siz sıkı bir ailesiniz. Kenetlenin birbirinize ve babanızı sakın yalnız bırakmayın. Eminim en zor günleri o yaşıyor.
YanıtlaSilne yazacağımı bilmez hadeyim şu anda.ben seni çok yoğun olarak bili
YanıtlaSilyordum.uğramadım oyüzden sen yoksun diye.
bu gün nazodaki yorumunu görünce gülen gelmiş dedim .
burayı okuyunca şok oldum ve inan ne yazacağımı bilemeden 3 dk düşündüm.derin derin nefes aldım.
arkadaşım özür dilerim benim hatamdı bloğunu ziyaret etmeliydim zaman zaman.
hiç bir acı anne acısı hatta aile acısı kadar kuvvetli ve yıpratıcı olamaz.
allah anneciğine rahmet eylesin.
sizlerede sabırlar versin.
inan çok üzüldüm.son okuduğumda anneciğinin yoğun bakımdan çıkmış olduğunu söylüyordun.
sedef'e ve sana ve tüm aileye yokluğu doldurulmaz bir boşluk bırakmıştır.
ama arkadaşım her zaman yanındayım.
görüşebiliriz.canının sıkkın olduğu zamanlar gelirim yanına.
inan acını kalbimde taşıyorum ve hissediyorum.
sen çok güçlü bir karakterdesin.
özellikle sen kendine iyi bak ki rahatsızlanma.
her zaman ve her şekilde yanında olacağımı. bilmeni isterim.
biliyorum hiç bir şey bu acıyı azaltamaz ama paylaşmak istediğin her an yanındayım.
kendine çok dikkat et canım arkadaşım.
nazo;
YanıtlaSilkapkaranlıkta tam da düşecekken bir anda biri bir ışık çakar, önünü görür ışığa doğru yol almaya başlarsın.İhtiyacın olan parça pinçik yaşam sevinçleri dolar içine.Bir ses, bir nefes dersin.Gerçi yalnız değilsindir de üzüntülerini bilen birileri değildir yanında olmasını istediğin; ucu kaybettiğiMin canına dokunacak olan derin üzüntü hissi yerine kaybettiğiMin yaşam sebebimin olmasını istediği gibi olması için..
Evet biz güzel bir aileydik.Kaybımız hiçbir şeyi değiştirmeyip aksine pekiştirecek.Ailem 4+1 büyük bir evde yaşıyordu.Artık ne kardeşim ne babam o evde kalmak istemiyor.Hakan ve ben benim evimde birlikte yaşamayı teklif ettik ama babam yanaşmadı 'ayrı kapı' dedi.Biz de katta dublex ve daire kapıları ayrı, şirin bir ev bulduk.Hafta sonu Allah nasip ederse oraya taşınacağız.Evet çok doğru söylüyorsun.En zor günleri babam yaşıyor.Babamı hem de bu kaybı bizden daha farklı algılarken asla bırakmam.Ki Hakan Atatürk Üniversitesi tıp fakültesi terk.Aftan yararlanıp dönme olasılığı üzerinde konuşurken babamı bırakıp gitmemek kararında hemfikir olduk.Daha önce de anne ve babamı burada bırakıp İzmir'e gitmemiştim.İyiki gitmemişim.Ben yatılı okul çocuğuyum zaten çocukluk ve ilk gençlik yıllarımın ilk adımlarını anne babamdan ayrı atmışken onları bırakıp hiçbir yere gitmek istemedim.Hiçbir fırsat ya da daha iyi yaşam koşulu sonrasında telafi edemeyeceğim duygularımın önüne geçsin istemedim.Benimki çok fazla biliyorum aslında..
'şimdi hiç sırası değil' dediğim şeyleri anlatmayı çok istiyorum ama ertelemeliyim.Neden olduğunu anlattığımda anlayıp hak vereceksiniz bana.
Ben dokunarak, sarılarak sevmeyi seviyorum.Ben sevildiğimi bana sarılınmasından anlıyorum.
Keşke Bilun ve sen yanımda olsaydınız da sarılsaydınız bana..Ben de size..
Beni bırakmayın.Oldu mu?
Öpüyorum ikinizi de..
Teşekkürler sihirli eller
YanıtlaSilBırakmak ne kelime hep buradayız. Sarılamayız, dokunamayız ama buradayız. Ev fikri, eşinizin anlayışı.. bunlar güzel şeyler.. Ben 3 yıldır yatılı okulda öğretmendim ve haftanın 3 günü nöbet tuttum. Yatılı okul öğrencisi olmak çok ama çok zor. Ne yaparsak yapalım anne-baba özlemini dolduramıyorduk bir türlü. Belki de o yüzden bu kadar bağlısın ailene. Ne olursa olsun aile olmak çok güzel. Şuan ayrıyım ben ailemden. Çok uzaktalar benden ama sağlıklı olduklarını bilmem yetiyor artık. Dayanamadığım özlem duygusu bütün bu olanlardan sonra şımarıklık gibi geliyor. Herşeyin başı sağlık.. Sevgiler..
YanıtlaSilnazo;
YanıtlaSilHerşeyin başı sağlık ama hayır şımarıklık değil, özlemek kesinlikle şımarıklık değil.Özlemek o kadar insani bir duyguki..
Umarım seninki de dahil olmak üzere bütün ayrılıklar film sahnelerini andırır bir kucaklaşmayla son bulur.
Yatılıdayken ikiz kardeşim ve ben çok şanslıydık.Okulumuz ailemizin yaşadığı şehirdeydi.Hafta sonları eve giderdik.Hafta içi bir gün de canım anneciğim gelirdi okula; elleri kolları börek çörek kek paketleriyle dolu..Kapıya en yakın masaya otururduk kantinde.Kapıdan giren her çocuğu eliyle 'gel gel' diye çağırıp bir güzel karnını doyurur çayını ısmarlar öyle gönderirdi anneciğim.
Okul arkadaşlarım o minicik elleriyle yedikleri bir iki parça hamur işini ne kadar büyüttülerse gözlerinde 'annenin bizde çok emeği var' diyerek koşup geldiler ta Yalova'lardan.
Yavaş yavaş eşyalarımı toplamaya başladım, bir baş dönmesi eşliğinde.Şehir gürültüsünden uzakta huzur bulduğum sabah karanlığında balkonundan içeri orman kokusu yayılan bu aydınlık evden ayrılıyorum.
Duramazdım.Annemin çat kapı sürpriz yapma ihtimali sıfır olan bu evde kalamam artık.Babamla aynı evde nefes alıp vermek istiyorum.
Hakan'a her şey için minnettarım.
Ben de sevgimle..
Aynı hastanede yaklasik 40 gun once bir canımızı kaybettik ... Aynı hastalık, aynı hastane, aynı bekleme odası.. Sizin ki anne benim ki cici anne. Benziyor işte. Zaman acıyı geçirmiyor ya susturuyor insanı sadece. O zaman hıçkırarak ağlıyorduk şimdi sessizce döküyoruz damlaları.
YanıtlaSilAllah sabırlık versin. mrvsahin(at)gmail.com.
Merve
Merve;
YanıtlaSilSadece acıya alışıyor insan, acıyla yaşamaya alışıyor..
Yoksa o eksiklik, o yer asla dolmuyor..Büyük bir boşluk.Yanınızda olduğunu bilip ama görememenin çaresizliğini hissetmek..
Geride kalanların sorumlulukları, aile içinde herkesin birbirinden metanetli olması beklentisi, güçlü ve dik durmak, hayatların toparlanması gerekliliği; şimdi yaşadıklarımız bunlar.
Benim de eline doğduğum bir ciciannem vardı.2007de kaybettim onu:( Sevginin ölçüsü olmaz heleki birine 'cicianne' dediyseniz o size herkeslerden daha yakındır.
Siz de benim başsağlığı dileklerimi kabul edin.Sabırlı olmak lazım.Allah onları yattıkları yerde huzurlu kılsın.Nurla dolsun yeni yerleri.Ben çok başka şeyler fark ettim.Bir süre sonra bunlardan söz etmek istiyorum ama şimdi değil :(
KOU'de anneme çok iyi bakıldı.Anneminki extrem bir durumdu.Çok çabaladılar, ellerinden gelen her şeyi yaptılar ama yetmedi.Doktoru da bizimle ağladı.Buraya kadarmış.
Extrem dediğim durumu daha sonra anlatmayı düşünüyorum.Annemi ve ciciannenizi KOU'de kaybettik diye akıllara başka türlü şeyler gelmesin..
Merve; yapacağımız tek şey dua etmek.Tekrar Allah rahmetinden esirgemesin, Allah size sabırlar versin diyorum..
Saglık ve mutlulugu icin dua ettigin biri icin rahmet dilemek oyle zor ki ...
YanıtlaSilsevgili Gülen merhaba,öncelikle çok üzgün olduğumu belirtmek isterim.Üzüntülü günler içindesin.Allahtan senin ve ailen için sabır diliyorum.İnan böyle bir durumda yazılacak kelimeleri bulmak dahada zorlaşıyor.Bu kadar yeni bir acı içindeyken benim için yazdığın güzel dileklerin içinde ayrıca teşekkür ediyorum.Çok düşünceli ve naziksin..Umarım bundan sonra hayat hepimize güzel yanlarını gösterir..Tekrar Görüşmek dileğiyle..
YanıtlaSilGülenciğim,üzücü haberi senden izin almadan arkadaşlara bildirmek istemedim.yaşamın kıyısında maille bana ulaştı onunla yazıştık.senin yoruma da buradan yanıt vermeyişim bu yüzden.
YanıtlaSilBöyle acılarda insanı sana da telefonda söylediğim gibi,hiç bir şeyin teselli etmeyeceğini sadece birbirimize sarılıp ağlayarak paylaşabileceğimizi biliyorum . Ama ben ankaradayken sen uygun olamadın şimdi yanında olmam gerekirken de ben uzaktayım.
yazıyı okuyunca panikledim izini kaybedebileceğim duygusuna kapıldım zira ne mailin ne de mobil telefonun bende yok.
.inş.mahmut sana ulaşıp mesajımı iletir.
nereye taşınıyorsun.umarım yine yakınımda olursun.yanıtını maille yollarsan bende adresin olur.
seni sevdiğimi ve yanında olmak istediğimi söyleyerek allah sabır versin derim
Sevgili Merve ve içimden geldiği gibi;
YanıtlaSilMerve evet zor çok ama çok zor ama bizi ayakta tutacak olan tek şey 'dua etmek'.Anneciğim ve ciciannelerimiz için dua edeceğiz.
Sanki sihirli değnekle dokunulmuş gibiyim.Her ne kadar haberi verdiklerinde kendimi atacak bir yer arayıp bulamasam da (sonradan fark ettimki KOU hastanesinde açılabilen bir pencere yok!)bir ay önce bunu yaşayacağımı aklıma bile getirmezken, opere sonrası tatil planları yaparken şu an bunu yaşıyor olmanın gerçekliğine inanasım gelmemekle birlikte kesin bir teslimiyet duygusu içindeyim.Bunun nasıl olduğuna aklım ermiyor.Yaklaşık bir haftadır sakinleşmek için verilen ilaçları kullanmıyor olmama karşın sakin ve kabullenmişlik duygusuna sahibim.Gerçi bu süre içinde 'işaret' olarak aldığım öyle şeyler varki..Bunun bir son olmadığı ve annemin bizi yukarıdan bir yerden gördüğünden ve koruduğundan çok eminim!(Anlatmak istediğim şeyler var ama bunlar 'sadece öylesine ziyarete gelmiş' insanlarla paylaşabileceğim şeyler değil.Bu nedenle e-postalarınızı yazarsanız e-postayla beni ve tanık olanları irkilten şeyleri aramızda kalmak üzere paylaşmak isterim ki neden bu kabullenilmişlik duygusuna bu kadar kısa süre içinde ulaştığımı anlayabilesiniz)
içimden geldiği gibi; o kadar iyi anlıyorumki,baş sağlığı dilemek zor..Sözcük bulmak zor..Çok ama çok üzgünüm ama bunun bir son olmadığını biliyorum ben..Nazik ve düşünceli olduğum konusundaki iltifatlarınız için çok teşekkür ederim.Ben sadece benim 'içimden gelenleri' söylemek istedim.Dayanışma ve teselli etmek benim için arkadaşlık anlayışı içinde çok önemli, özellikli, öncelikli ve olmazsa olmaz kıstaslar..Allah baba ve teyzenize uzun ve sağlıklı bir ömür versin dileklerimi buradan da yinelemek istiyorum.Allah dualarımı kabul etsin.Bu bir aylık süreç içinde yatılı okul dostlarımdan -ki 78-84 arası okulda birlikteydik, hala birbirimizin hayatındayız- birinin babasını, kuzenimin kayınpederini ve 33 yaşında çocukluğunu bildiğim bir delikanlıyı kaybettik.Bu kayıplardan çıkardığım dersler var.Hepsi de kıyas sonucu durumuna şükretmek için ibretinden sual olunmaz örnekler.Daha kötüsüne bakıp kendi içinde kendini rahatlatmak belki de..Ne olursa olsun kayıplarımız için yapabileceğimiz tek şey dua etmek..
Anneciğim bana hep 'sen yazsana' derdi.Bloğu açtığıma çok sevinmişti.Bana her geldiğinde 'hani yeni yazı yok mu?' diye sorardı..
Ablam! Nalan ablam, güzel ablam;
YanıtlaSilİzin konusunda çok kibar ve düşüncelisin.O kadar desteğe ihtiyacım olduğu bir anda sadece bir kez gördüğüm birinden yani senden yalnız olmadığımı hissettiren sözler duymak..Yaşamın kıyısında ve Geveze Kalem'in mesajları..Sağolun,üçünüze de teşekkürler.
Az önce Mahmut abim aradı.Konuştuk.Abime de anlattığım üzere Batıkent civarında aradığımız kriterlerde bir ev maalesef bulamadık ama üzülme yine tek taşıtlık bir yere gidiyoruz.Taşınınca ev telefonum değişecek.Yeni numaramı veririm.Mobil vermek nasılsa netten irtibatlanırız düşüncesiyle zaten aklıma gelmemişti.Panik olma ablam kaybolsak da biz birimizin işaret parmak uçlarında bir 'tık' uzaklıktayız.Seni seviyorum ve düşmem yakandan merak etme.Bizim buluşma yerimiz buralar.Abim dönüş tarihinin belirsiz olduğunu söyledi ama lütfen 40ına yetiş anneciğimin.Tamam mı?
Çabuk gel ablam..
Baba ocağına gidiyorum.Taşınana kadar orada olmalıyım..
YanıtlaSilYazmayacaksın diye düşünürken baktım yazmışsın çok kötü oldum dualarımız sizinle :( Baba ocağından enerji ol ilaç gibi gel emi :(
YanıtlaSilCraft Woman;
YanıtlaSilSenin için yazmam bu kadar önemliyse yazdıklarımı okurmuş gibi yapma, oku.Ha okumuyorsan da -ki zaten kimseden böyle bir talebim yok- LÜTFEN hiç yorumda bulunma.En sevmediğim şeylerden biri 'ilgilenirmiş gibi yapmak'tır.
Merak etmek, birini kendine arkadaş etmek kolaçan etmeyi gerektirir.Bu şu demek oluyor; 12 ekim tarihli yorumuna olan cevabımı okumadığın belli.Önce o yorumu oku, sonra neden bunları yazdığımı anlarsın belki.
Ben yazmama nedenimi annem YÜZÜNDEN gibi algılayan, bir anne kaybını yazmama sorunsalından daha basitmiş gibi gören, adımı bile doğru yazamayan hatta belki açık açık yazdığım adımı yanlış öğrenen, bütün bunların üstüne bir de bana 'merak ettik ARKADAŞIM' diye sorma gafletinde bulunan bir kişinin beni okuduğundan ya da anladığından kuşkuluyum.Ha okuyup da hala baktığı yerden bakmaya, aynı gibi düşünmeye devam ediyorsa duygusal anlamda farklıyızdır ve dolayısıyla da benim arkadaşım olma şansını zaten hiç elde edemez.
Kendini benim yerime koy ve bir daha düşün.Annemi kaybediyorum, bunun asla telafisi yok.Çevremde dokunabildiğim, sarılabildiğim insanım çok benim yine de hiç görmediğim insanların desteğine, yalnız olmadığımı düşündürecek teselli sözlerine bile ihtiyaç duyarken sen bana 'bloğumu annem YÜZÜNDEN mi kapattığımı soruyorsun..
Beni okuma, çünkü başlıkta da yazdığım gibi 'OKUYAMAZSIN'.
HERKES BENİ OKUYAMAZ..