TUNİK KOLUNDAN BLUZ

Bir serinlik çöktü buralara. Hava o kadar güzel ki, o kadar güzel bir serin ki. Balkon kapıları ve evde ne kadar pencere varsa hepsi açık. Ağaç değil orman kokuyor. Yağıp yağmadığını anlayamadığım bir çisiltinin gerçekliğinden emin olmak için balkondan uzattığım elimi bir iki damlacık ıslattı. Bu, eğer böyle adlandırılıyorsa burada gördüğüm ikinci yağmur..

Öğleden sonra neredeyse uyuya kalacakken dışarı çıkmaya karar verdik. Bisikletle yolculuk yapmak için bahaneye gerek yok. Bin ve git. Sadece çok eğlenceli, yetişmeye çalıştığım bir yer yok çünkü. Öyle bile olsa her yer o kadar yakın ki.

Vicdan azabı duysam da iyi hissetmeye başladım yeniden.

Üçüncü girişimimde de azimle başladığım biçki-dikiş -ki aslında isminin bu olup olmadığından da emin değilim artık çünkü moda tasarımı diyen de var, hazır giyim diyen de- derslerim iyi gidiyor. Diktiklerimi daha ilk günden öğretmene göstermeye cesaret edebildim. Öğretmenim önce model olarak ne kullandığımı sordu. Ne modeli? Model kullanmıyorum. Kalıp? Yok, kalıp da yok. Öğretmenim metre yok, sabun yok, mezura yok, sadece makas ve ben varız :) Bir de elde dikiyorum, makineye hükmetmeyi henüz başarabilmiş değilim. Ne, bu el dikişi mi, Evet el dikişi, bu da mı? Evet o da, Hepsi el dikişi. Dikişleri daha yakından inceleyen öğretmen diktiklerimi başka kıyafetleri bozup eğer gerçekten kalıp, model kullanmadan el dikişiyle yaptıysam benim doğuştan bir yetenek olduğumu söyledi :) Ben onun yalancısıyım.. Benim yaptığım dikiş tekniğinin adı 'oygulama' imiş ve sesiber'in de belirttiği üzere çok değerli bir teknikmiş. Her konuda sabırsız, sakar ve yeteneksiz olduğumu iddia etmekten artık vaz geçmem gerektiğini düşündüren bu sözleri duymak beni fazlasıyla mutlu etti. Amerika'yı yeniden keşfetmiyorum ben ama sanırım artık en azından dikiş konusunda kendime haksızlık etmemem gerekiyor.

Uzun kollu, güllü, dallı, incecik kumaşlı bir tuniğim vardı. Kumaşı sıcak iklimler için ideal ve Fethiye'ye geldiğimden beri o sıcaklarda incecik penyeler bile beni çok rahatsız edince tuniğimi kısa kollu bir şeye çevirmeye karar verdim. Ama ne oldu; tuniği değil ama tuniğin kollarından yine parçalar ekleyerek bir bluz diktim. Tuniğin bedeni ile ise hala ilgilenmekteyim. Yakasına farklı bir şey yapmak istediğim içindir ki bisikletimizin frenine bir hobicinin ancak 'cennet' olarak adlandırabileceği meşhur Mehmet amca yüncüsünde bastık. Beyaz bir tülbent parçası da görür işimi. Düşündüğüm gibi olmasını çok istiyorum..

Fatmagül'ün Suçu Ne?' adlı kasvetten koptum da geldim bloğa. Tecavüze uğradığı yetmezmiş gibi bir de suçlanıyor olmak, o travmanın üzerine sanki kendi başına da gelebileceğini düşünmeden davranan, yardım eli uzatma sıcaklığından uzak insanların acımasızlığına göğüs germeye çalışmak.. İçim şişti, midem bulandı. Kimin tecavüz sahnesi daha iyiydi gibi abesle iştigal çiş yarıştıranları da kınadım. Bu kadar sıradan yani bu olay? Dizi, altı üstü dizi; hayır değil. Tecavüze uğradığı için yalnız kalıp intihar etsin diye ahırlara kapatılan kadınlar, kızlar var bu ülkede :( Tecavüz sahnesinin 'iyi'si mi olurmuş! Tecavüze uğradığını kendi içinde yaşayan, anlatamayan kadınların hatta erkeklerin, çocukların ne hissettiği kimsenin umurunda değil anlaşılan? İnsana yapılmış büyük bir haksızlık bu. Söylene söylene bir hal oldum. Sinirlerim bozuldu. Nasıl yani; hem mağdur ol, hayatının her anında seni gölge gibi izleyen böyle bir travma yaşa, sözlü, sözsüz, davranışlarla suçlamalara maruz kal. Kimse bilmese de olur; utanç içinde kal.. Diziyi her an bırakabilirim. Dizi dizi; adı üstünde dizi dizi, nereye kadar?

Ay iyice şiştim.

Gelelim bluzuma. Tuniğin kollarını çıkardım. Omuz kısmı aşağıya gelecek biçimde, ucunu üçgen keserek bedeni oluşturdum. Eğer bir kaç beden daha ince olsaydım :D -ki hiç istemezdim, kadın dediğin az etlice olmalı :)- kenarlara parça koymadan da kotarılırdı bu iş; hem daha şık, hem daha kolay olurdu. Zorlandım çünkü parça kumaşları birbirine denk getirmeye çalışmak biraz zahmetli. Omuzlara kumaş yetmediğinden sorunu üzerlerine yaprak yeşili düğme diktiğim iki britle çözdüm. Sonra da giydim :)

Bu akşam daha önce yayınladığım bluzlarıma yapılan benim için çok değerli yorumlara 'yorum yorumları' başlığında yanıt verecektim ama yorum servisi ne yazık ki çalışmıyor :( Dikiş konusunda beni yüreklendiren, destek olan bütün arkadaşlarıma 'şimdilik' blog yazısında teşekkür ediyorum.