KAHVE İSTEDİ BENDEN..

Kuş misali kanat çırpıyorum şehirler arası yollarda. Sevdiğim insanlar için özlemle çırpıyor kanatlarım; sevindiğim, takdir ettiğim bir şeyi alkışlar gibi çırpıyor..

İzmir'deyim.. Haritamdan sildiğim İzmir'de çırpıyorum kanatlarımı iki gündür.

Hakan zorlu bir operasyon geçirdi bugün. Burnunda birbirine yapışmış et ve kemiğin artık ayrılması gerekiyordu.. Etle kemik gibi.. Etle kemiğin birbirlerinden ne kadar zor ayrıldığına tanık olduk biz bugün:( Lokal anestezi marifetiyle 3.5 saat süren operasyon sırasında tansiyon düşmesi sonucu bayılması, kendi alıp vermeyi beceremediği için yoğun bakımda oksijen tüpüne bağlanması :( Korkuttu Hakan bizi, aklımı aldı ama neyse ki şimdi iyi..

Operasyon sonrası onu ameliyathane kapısından çıkarırlarken gördüm. Gözleri kısık kısıktı ve çok da anlamlı bakmıyordu. Yatırıldığı sedyede doğrulmaya çalışarak sağ el işaret parmağıyla beni gösterdi ve

SENİ TANIYORUM. GEL, GEL. GEL DE ÖPEYİM SENİ dedi :)

Korktum. Acıtırım diye korktum ama gitmez miyim hiç :)

Onu öyle gördüğümde çok kötü anılarım geçti gözümün önünden. Ameliyathane kapılarında beklediğim 9 saatin yanında 3,5 saat neydi ki hem :(

Servisteki yatağına çıkardık sonra onu. Yol yorgunuydum. İki gündür uykusuzdum ve operasyon sonrasının verdiği sinir boşalması nedeniyle biraz dinlenmek ve yemek için Hakan'ın teyzesinin eve gitme davetini kabul ettik. Ben teyzede adam gibi bir yemek yerken Hakan aradı ve KAHVE İSTEDİ BENDEN..

O dik yokuşu tam 4 dakikada çıktım :)

Hiçbir kahve 6. dakikada kantinden aldığım kahve kadar kahve kokmamıştı..

Kahve..