Her gün bir parça daha yeniliyorum hayata.Her gün bir parçam daha kopuyor içimden ve ben önemsizce izliyorum.Her yeni güne bir önceki günden daha yenik başlıyorum.Yenik, yılmış ve farkında..İsteksiz, umutsuz, umuda ait ne varsa hepsini reddederek..Derinden nefeslerime iç çığlıklarım karışıyor.El ayalarımla dağıtıyorum tuzlu ıslaklığı yüzüme..Ağlamak yoruyor..Ağlamalar arası dinleniyorum..
Yaşam alanım mutfak..Sabah saatlerinde girdiğim mutfaktan akşam saatlerinde çıkıyorum.Hep mutfakta olmak istiyorum.Bir sürü bir sürü yemekler yapıyorum; ekmekler, kekler..Bütün bir güne yaydığım yeni denemeler.
Beni acımdan uzaklaştıracak hiçbir şeye tahammülüm olmadığı zamanlar yalnız olmak istiyorum..Hakan'la da az konuşuyorum bu nedenle..Beni anlıyor..Bazen de yalnızlığın kasvetine dayanamayıp bugüne kadar tanıdığım ne kadar insan varsa hepsini aynı anda yanımda istiyorum..Ne zaman nasıl hissedeceğim hakkında hiçbir fikrimin olmaması hiç hoş bir durum değil..Dolunay geç geliyor ve ben endişe içinde onu bekliyorum her akşam.Ona bir şey olacak diye aklım çıkıyor..Beni anlamıyor.Anlamasını umuyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Fikrin varsa bilmek isterim..