OLTAYA KORE BALIĞI TAKILDI :)

Hayatımda çok önemli değişikliklerin olmasının arefesinde belki can sıkıntısından, belki sabrımı sınama, belki de derdimi denize dökme çabasından deneme mahiyetinde balık tutma çalışmalarında bulunduk dün akşam. Nefis bir hava, nefis bir dinginlik, kendimi rüyada hissettiren bir gökyüzü pembesinde balık tutamamak umurumda bile olmadı. Değil balık tutmak, misinayı denize bile saplayamadım :( Dolunay denemelerimizin ilk beş dakiasında bir kaya balığı yakalamayı başardı ama bu iş bana göre değil deyip balığı denize geri salarken bir ağlamadığı kaldı :D Yufka yürekli kardeşim benim :) Balık tutmaktan vaz geçmem gerektiğini anlamam fazla zamanıma mal olmadı :) Gökyüzü fotoğrafları çekmek için nasıl olduysa evde unuttuğum makinemi almaya gidip döndüğümde çekik gözlü gençten bir kızı balıkçı abi ve Dolunay'la sohbette buldum. Tanışma faslından sonra balıkçının kıza karşı hafiften niyeti bozduğunu anlayınca kızı olası bir tehlikeden kurtarma operasyonuna kafadan imza attım :D Balıkçıya fark ettirmeden Dolunay'a kızı alıp eve gidelim diye sms attım :D Gece yarısı Selçuk'a gideceğini anlatan kız kordondan eve yürüyüşümüz sırasında evimizle ilgili sorular sormaya başladı ve sonunda bombayı patlattı; extra yatağınız var mı? Ve ekledi, Fethiye o kadar güzel ki, burası okadar büyülü bir yer ki eğer beni misafir ederseniz bir gece kalıp yarın da gezmek isterim Fethiye'yi. Akşam yemeği öncesi Mando'nun otobüs bileti bayram kalabalığı nedeniyle ertesi güne değil ama ancak pazartesi sabah 9.00a rezerve edildi. Ülkesinde bilgisayar mühendisi olarak çalışan Mando, haziran ayından eylüle kadar kaldığı Türkiye'yi çok sevdiği için ikinci yolculuğu için daha fazla bekleyememiş. Fethiye'ye de aşık olmuş. Ciddi ciddi Fethiye'ye yerleşmeyi düşünüyor şimdi :) Balık tutamadık ama oltaya takılan Kore'li bir kızla döndük evimize dün akşam :)

Ben yemek hazırlarken ısrarla yardım etmek istemesi, babamı yemeğe davet etmek için 'hadi gel, otur' demesi, babam gelmeden yemeğe başlamak istememesi, bizi rahatsız etmemek için yerde yatmayı teklif etmesi acayip sıcak hisler uyandırdı bende. Tabii ki onu yerde yatıracak değilim; sorunu büyük yatakta birlikte yatarak çözdük :)

Aslında bu, her iki taraf için de bir risk; ne o bizi, ne biz onu tanıyoruz. Nasıl insanlar olduğumuzu bilmiyor O, keza biz de..

Bugün erkenden uyanmış kapıdan çıkarken yakaladım Mando'yu. Bizi rahatsız etmemek için güvercin adımlarla hareket ediyordu. Biraz dolaşmak istediğini söyleyince onu uğurlayıp sonra uyumaya devam etmek için yatağıma döndüm. İki saat kadar sonra Mando'yu merak ederek uyandım. Birbirine benzeyen sokaklarda belki evi bulamamıştır diye sokaklara Mando peşine düşmek için sokak kapısını açtığımda bir gazete parçasını yaydığı merdiven basamağında otururken buldum onu. Gazetenin diğer sayfalarını ise okumaya çalışıyordu :)

Çok gezdiği için Mando'ya part time Korean ismini taktım :)

Sonra Saklıkent'e gittik, ardından Tlos ve Kayapark.

Bir Koreli'nin gelip aşık olmadan gidemediği Fethiye'den ben nasıl gideyim?

Ben burada hayat buldum.

Ben burada huzur buldum.

Ben burada acılarımı kabullenmeye yüz tuttum..

Ben bütün bir hayatımı burada geçirmek istiyorum.

Kuyruğundan kapana sıkışmış bir fare gibi hissetmiyorum artık kendimi.

Komşularımı, edindiğim arkadaşlarımı ve onlarla birlikte olmayı çok seviyorum.

Önümüzdeki günlerde zorlu, üzüntülü bir süreçten geçeceğim.

Hazır değilim..

Ama artık bu noktadayım.

Yorumlara ne yazık ki dönemiyorum.

Bilgisayar sağlamken internet bağlantısı nazlanıyor, internet bağlantısı varken bilgisayar sinir ediyor. Dolunay bana bayram hediyesi olarak benim yarım laptop diye nitelediğim notebooklardan almış ama internet bağlantısını tanımamazlıktan geliyor bu minik şey bu kez :( Telefondan bağlanıyoruz..

Hepinizi çok seviyorum ve çok da öpüyorum.

Her zamankinden daha çok üstelik :)