YILDÖNÜMÜ GANİMETLERİ

Çini işi takılar

19 mayıs günü son yıllarda yaptığım en kısa ve heyecan verici yolculukla evlere şenlik dokuz kişiden oluşma bir akraba-arkadaş grubuyla İznik'e gittik.Küçük yerleri hep sevmişimdir.Küçük yerler hayatın daha kolay ve basitçe aktığı yerler gibi gelmiştir hep bana; daha az kederlenirmiş gibi sanki insan oralarda, daha az tedirginlik, daha az yalnızlık hissi..

Gün boyu tarihi buluntular ve müze gezdik; tam bir kültür turu.En çok zamanı da 900 derecelik fırınlarda pişirilen çini işinden yapılma objeler ve takı sunuları sergilerinde geçirdik.Hepsi de insan hayalinde kesinlikle iz bırakan muhteşem parçalardı.İleri derecede nikel allerjili biri olarak ne yazıkki imitasyon takı kullanabilen şanslı kişilerden değilim, bu nedenle mecburen ilgim gümüş parçalara odaklandı.Bir kaç parça beğendim ama en doğru seçimi yapabilmek için dolaşıp dururken bir tanesinde aklım takılı hiçbir şey alamadan geri dönüş zamanı geldi.Daha fazla sorun çıkarmamak için (göl kenarındaki en artistik halimle düşerken elimdeki dondurmaya sahip çıkışımdan(!) sonra bana güldüklerinde evet sorun çıkardım :D) mecburen 'bir başka zamana' deyip bindim arabaya.

Uzun ve çok fotoğraflı olacağı garanti, İznik yazımı kendi alıştığım teknik olanaklarımda daha rahat yazıp basabileceğim için Ankara'ya bırakıyorum.(laptop sevmiyorum!)

Dün akşam:

Hakan dışarıda yemeyi teklif etti; naz yaptım :P Fazla açık sözlü biri olduğumu bildiğinden nazımı ciddiye almaya kalkınca çark ettim :) Hakan'ın da çok beğendiği yeşil Hint bluzumu giydim.Saç fırçamız yoktu, Sedef parmaklarıyla saçlarıma fön çekti :))) Hazırdım, çıkabilirdik artık.Kendime o kadar dalmışımki Hakan'ın elindeki janjanlı kutuyu ancak bana çok nazik biçimde uzatıp 'Gülen bunu ne zaman göreceksin?' dediğinde fark ettim.Hakan'ın elinde o kutuyla ne kadar zamandır beni beklediğini anlayamadığım için çok utandım.Utancımdan yüzümün kıpkırmızı olduğunu ben bile anladım; o kadarki bir yangın yerindeydim de yüzümü bir alev topu yalayıp geçmişti sanki :( Çok heyecanlandım.Önce özenle hazırlanmış pakete zarar vermemek için nazik hareketlerle açmaya çalışırken bir kaç saniye sonra sabırsızlığımın kurbanı paket yırtık pırtık hale gelerek nihayet açılabildiğinde küçük, ne küçüğü; hatırı sayılır bir şaşkınlık anı yaşadım!O 'keşke alsaydım' diye hayıflandığım çini işi takı avucumun içinde değil mi?Ben İznik'te ona da bakayım, bunun da hatırı kalmasın diye sergileri gezerek zaman kaybederken Hakan Sedef'le ne ara işbirliği yapıp aklımın kaldığı takıyı usulcacık almamışlar mı??Takılardan çok Hakan'ın jestine sonsuz mutlu olduğumu söylemeyi gereksiz bulduğum bir duygu anından sonra Hakan'a sımsıkı sarıldım.

Sanırım Hakan da beni seviyor :)

Yemek:

Yarımca küçük bir yerleşim yeri olması nedeniyle de çok sevdiğim bir yer.Sessiz, sakin, herkes birbirini tanır.Gidilecek çok fazla yeri yoktur, olsa da benim için önemsizdir :)

Öğretmenevi bahçesinin ulu çınar ağacının altındaki havuza en yakın masasına oturduk.Kesinlikle şık bir yer değildi ama bunun ne önemi olabilir?Sevdiğim adamın yanındaydım.

Soğuktu, esiyordu.Tam derecesinde soğutulmuş kırmızı şarap sevgimizden sonra içimizi ısıtan sonraki unsur :)

Hakan üşüdü.Ellerimi yıkama bahanesiyle gidip garsonlardan Hakan'a bir mont buldum.

Sen beni sevginle bu kadar ısıtmışken ben seni soğuktan üşütür müyüm hiç?

Yalnız ve sevgisiz olmadığım için mutluyum..

Takıların da katkısı yok değil ama :P

En az 'ben' kadar mutlu olmanız dileğimle..

Not:Romantizmi bozmamak için yazmadım; Hakan'a spor bir ayakkabı aldım.