GÖKTEN ÜÇ ELMA DÜŞTÜ..

Ben dönmeyince babam geldi Kocaeli'ne :) Babam sürprizleri sever, gerçi bu 'haberli' bir sürprizdi ama olsun; haberli de olsa sürpriz sürprizdir. Babam, kurban bayramından beri sırasıyla Kocaeli-Ankara-Fethiye, halacığımla yeni yıl kutlama şenlikleri için İzmir-Ankara-Safranbolu-Ankara güzergahındaki minyatür 80 günde devr-i alemine Kocaeli'ni bir kez daha sıkıştrarak turunu bir hafta sonra Ankara'da tamamlayacak :)

Babamı karşılamaya ben gidemedim, Sedef babamı gara almaya gittiğinde ben Erdim'le bilmem kaçıncı keredir nedense hep benim yenildiğim savaş oyunlarından birini icra etmekle meşguldüm. Anlamıyorum; her defasında nasıl yenildiğimi anlamıyorum. Adamın benim de kabul ettiğim makul ölçülerdeki stratejisine, gözüm baka baka oraya buraya saklanmış askerlerin birden ortaya çıkıp benim askerlere kök söktürmesine akıl sır erdiremiyorum..

Savaşmamalı, savaş dünya görüşümüze ters ama erkek çocukla başka ne oynanır? Bütün oyunlarımız savaş stratejilerinin dahilinde değil neyseki. O an uydurduğumuz ya da daha önceden bildiğimiz oyunlarrımız da var bizim..

Babamın gevrek gevrek gülerek bize sarılıp özlem gidermesinden sonra kaç kilometre yol yaptığını bilmediğim çantasında sondaj çalışmaları(mı) başlattım :) İlk katman Safranbolu'dan. Onları biliyordum; seksen yaşındaki halamın yaptığı tarhana ve elma diye verdiği ama içinden ayva marmelatı çıkan bir kavanoz :) ve tabii ki çifte kavrulmuş lokum.. Çantayı açtığımdan beri aldığım hoş kokunun kaynağını anlamaya çalıştığım sırada elim bir kargo zarfına kadar uzandı. Babam ve 'onunsa neden buraya getirsinki?' denklemi aklıma yatmadığından zarfın babama ait olamayacağı fikrine kapıldım. Çantayı açtığımdan beri kaynağını araştırdığım koku, üzerinde ismimin yazılı olduğunu elime aldıktan sonra anladığım zarftan geliyor. Çok şaşkınım; çünkü bir kargo bekliyor değildim. Her zamanki el çabukluğu marifetimle yırtarak alel acele açtığım zarfın içinden pembe kalplerle süslenmiş kırmızı bir paket çıktı. Ev halkının başıma toplanarak açmamı beklediği puf puf paketten emeklemekten dizleri kızarmış pembe-beyaz teninde mavi gözlerin şaşkınlıkla baktığı bir erkek bebek çıkmasın mı?

Hemen mavi bir boncuk iliştirdiğimiz bebeğimiz.

Nedense bebekleri hep 'ay ben seni yerim' diye severiz.

Yahu seviyorsak neden yiyelim.

Yamyamsı bir sevgi biz yetişkinlerin bebek sevgileri :)

Dizleri emeklemekten kızarmış benim bebeğimin :/

Çok uzun zamandır oyuncak bir bebeğim olmamıştı, oyuncak bebekler ne kadar değişmiş :) Bu ne kadar canlı, kanlı bir etten bebek :) Ne kadar da güzel kokuyor, bebek kokuyor. Mis gibi bebek kokuyor.

Daha bitmemiş, birbirine eş olmayan çorap giyme sıkıntıma son;

Uyumundan büyük zevk aldığım pembe-gri bir patik çorap

37 numara ayacıklarım küçük görünsün diye mini fotoğraf :P

ve artık benimle bütünleşen toprak renklerine uyumlu bordo ve lacivertli bir de saç bandı..

Sevgili Gülen'im diye başlayan ve samimiyetinden son derece mutlu olduğum cümlelerle süren çok değerli notu en son gördüm. Nota kadar en az nottaki cümleler kadar değerli, bu sevimli armağanlara kim tarafından layık görüldüğüm hakkında en ufak bir fikrim yoktu çünkü bu mutluluğun kahramanı arkadaşımla postalaşıyor, birbirimize yorumlar yazıyorduk ama o bana bu sürprizinden hiç söz etmemişti. Tam anlamıyla şaşkınım :)
Beni arkadaşlığıyla onore ve mutlu eden eden arkadaşım ve şeker kokulu tatlı kızının yaptığı bu sürprizden ne kadar büyük bir mutluluk duyduğumu anlatabilecek sözcükleri seçip bir araya getirebilmem mümkün değil :( Nasıl teşekkür edeceğimi bilememenin çaresizliği içinde yine sınırlı sözcüklerle sadece 'teşekkür ediyorum' diyebiliyorum.. Armağan da bahane aslında; aslolan sevginin çıkarsız, art niyetsiz, yapmacıksız olarak hissettirilmesi.. Hep sürmesi dileğiyle beni dostluğuna layık gören arkadaşıma kalbimdeki bütün sevgilerimle..

Bitmez..
Elim bir olay sonrasında tanışıp o üzüntülü anlarımızda birbirimize verdiğimiz destek sırasında 'anladığım', 'bildiğim' biri olarak hayatıma dahil etmekten 'huzur' duyduğum bir abim var benim..
Kurduğu cümlelere derinliğini sevgisiyle kalbini seninkine ekleyen biri o.
Sevmenin hakkını tam anlamıyla veren, uzun zamandır böyle seven birini görmediğim biri..
Yaş aralığımızın azlığına karşın bana 'kızım' diyen biri.
Evimizden biri.
Aynı dili kullandıklarımızdan biri..
Kurban bayramında bana kart attığını söylediğinden beri o kartın akibetini düşünmekten, kaybolduğunu düşünmekten üzüldüğüm..
Ben kurban bayramı kartıma kavuşamamışken bir de yeni yıl kutlama kartı gönderdiğini söylememiş miydi abim :(
İkisinden de ümidi kesmiştim, hala ağrısını çektiğim düşüşüme neden olan bilyeleri merdivenlere döşeyen çocukları 'kesin kartlarımı da almışlardır' diye suçladığım..
Yanılmışım.
Çantadaki kazı çalışmaları sırasında kırılmasınlar, zarar görmesinler diye çantanın en altına özenle yerleştirilmiş her iki kartıma da; birine 2 ay diğerine 17 gün sonra bugün kavuştum :)

Siz hiç böyle bir yazı gördünüz mü?

Şu g harfinin artistik hareketini gören dönüp bir daha bakmaz mı?

Bakmışken artistik puanını 10 üzerinden 10 vermez mi?

Bu kadar düzgün, bu kadar rahatlatıp huzur veren, bu kadar özenli ve karakteristik bir g ??

Ben artık 'benim yazım güzeldir' diyememe nedenim olarak gördüğüm, gösterdiğim kartlarımı çok sevdim.

Güzel kalpli abim sevgi ormanında bir ağaç olmaktan mutluyum.

Sevgi ormanın erozyona uğramadan sonsuza kadar yaşasın, yeşil kalsın, çoğalsın

ve kök salsın..

Sedef''le bu kartın orijinal fotoğraf olmasından şüpheleniyoruz :)

Kaş Çukurbağ yarımadası.

Antalya yolu üzerinden panoramik görüntü;

Fırtınaya dakikalar kala. Mart 2006

Güzel bir pazar diliyorum; sevdiklerinizle birlikte olacağınız güzel bir pazar..

Sevgimle; seviyorum sizi..

Not: Az önce telefonla aldığım bilgiye göre tenis kortundaki kız fotoğrafını Ali abim Fransa'da çekmiş..