Annem ameliyat olacak :(

Nereden ve nasıl başlayacağım konusunda hiçbir fikrim yok aslında..Bu gibi durumlarda olabilecek azami derecede sıkılıyor canım..
Geçen kış annem muayene olmak için hastanede sırasını beklerken bayıldı.İyiki Dolunay yanındaydı.Apar topar acil servise götürülüp çeşitli tahliller yapıldıktan sonra acil servis doktoru anneme aşırı kansızlık tanısı koyarak bir üniversite hastanesinin hematoloji bölümüne yönlendirdi.Hematoloji bölümünde yapılan kan tahlilleri sonucunda anneme iki ünite kan verilmesi uygun görüldü.Annem o iki ünite kanı aldıktan iki ay sonra tekrar kontrole çağrıldı.Kontrolde durumunun iyi olduğu ama belli bir yaştan sonra hastalardan istenmesinde yarar görülen kolonoskopi yapılması istendi.Annem bütün itirazlarına karşın babamın ısrarlı ve oldukça sert tavrına daha fazla karşı koyamadı ve haziran ayında anneme biraz zahmetli bir tahlil olan kolonoskopi yapıldı.Bütün aile sonucun çıkacağı günü heyecan ve sabırsızlıkla bekledik.Sonucu babam aldı.Annemin içinde neler olup bittiğini öğrendiğimizde hepimiz büyük bir şok yaşadık.Maalesef annemin ince bağırsağında büyümeye devam eden 8x2cm boyutlarında neyseki iyi huylu bir kitle vardı:( Büyümeye devam eden diyorum çünkü ilk kolonoskopiyle ikincisi arasındaki süre içinde yaklaşık 2cm büyümüştü.Ameliyata karar verildi.Kitlenin kötü huylu olmadığı ama alınmazsa üç seneye kalmadan kötü huylu kitleye dönüşeceği söylendi:(Üç aydır düşünmemek için elimden gelen, gelmeyen her türlü şeyi yapmış olmama karşın sonunda ameliyat günü geldi çattı..Annem çarşamba günü Kocaeli Üniversite Hastanesinde ameliyata giriyor.
Biliyorum bunu DA atlatacak.Annem çok güçlü, hayata çok bağlı, zeki bir kadındır. Dört sene önce de guatr sıkıntısı ile yatırıldığı hastanede önce insan sonra doktor, ki ikisi bir arada harika bir durum; sevimli, kanatsız melek, mucizevi doktorumuz Prof.Ömer Faruk Ünal'ın dikkati sayesinde asıl sorunun atardamarındaki 18mm.lik kist olduğu anlaşılmıştı ve 40 yaşında profesör olmuş Ömer Faruk Ünal ve ekibinin maharetli elleri tarafından gerçekleştirilen dokuz saatlik çok zorlu bir ameliyat geçirmişti.Ameliyat sonrasında ses tellerinin çalışmayacağı söylendiği halde annem sorunsuz olmasa da konuşabiliyor :) O ameliyatlarda göz kapağı felci riski çok yüksekken nasıl yaptı bilmem ama annem göz kapağı felcini bile atlattı.O ameliyatı bize hatırlatan tek şey, ameliyat sırası ve sonrasında boğazı çok şişeceği ve nefes alamayacağı için nefes almasını oradan sağlamak amacıyla mecburen delinen boğazı :( O dokuz saati nasıl bekledim, bekleyebildim hala bilmiyorum.O günü nasıl geçirdim hiç hatırlamıyorum..
9 kasımdı ve bir kandil günüydü..Ve ben her zamankinden daha da yalnızdım :(
Kafam ve duygularım karışık.Sağlık sisteminin ancak 'bu kadar' olduğu güzel ülkemde neden kanserde bu kadar geç kalındığını ve kanserden kaybedilen insanların sayısının neden bu kadar çok olduğunu anlamış bulunuyorum bir kez daha.O gün o idealist doktor kansızlık sorununu çözmüş olmakla yetinip olasılık dahilinde olabilecek riskleri gözönünde bulundurmasaydı ve kolonoskopi istememiş olsaydı üç sene sonra vermemiz gereken mücadeleyi düşünmek bile istemiyorum.
Annemi çok seviyorum.Annemle aramızda her telden çaldığımız güçlü bir bağ var.İki sene kımıldayamadan sırtüstü yattığımda, yani hastalığımın ilk atağında -neyseki son ciddi ataktı- annem bana çok iyi baktı.O güne kadar neredeyse doğru dürüst nezle olmamış kızının iki sene boyunca yatağa mahkum olmasının getirdiği gerginliklere, zaman zaman taşkınlıklarına karşın kızını sevmekten, ona bakmaktan hiç vaz geçmedi..
Yarın ameliyat günü annemin yanında olmak için Kocaeli'ne gidiyorum.Her şey yolunda gidecek, bunu biliyorum.Moralimi yüksek tutmaya çalışıyorum.Her konuda ama özellikle bu konuda en güvendiğim insan yılmaz savaşçı sevgili babam beni rahatlatmak için ne gerekirse yapacaktır biliyorum..Ailemi çok seviyorum.
Kısıtlı sayıdaki blog dostlarım lütfen dua edin; annem, ben ve ailem için.
Sizi seviyor ve gidiyorum..