1-ACITAN RÜYA. 2-SAÇLARIMI KURTARDIK..

Kötüydü, kötü bir haftasonu geçirdim :( Hala anlamamakta, kabullenmekte ciddi itirazlarım olan büyük acımla başbaşa neredeyse bütün bir hafta sonunu ilaçlar yardımıyla yatakta geçirmek istedim. Öyle de yaptım. Perşembe gecesi rüyama girdi. Babamla birlikte bir düğün eğlencesinin baş konuğuydu. Eğlenmeye devam eden insanlara el çırparak tempo tutuyordu. Çıkacağım bir tren yolculuğu öncesi trene yetişme telaşındayken onlara veda etmediğimi hatırlayıp geri döndüğümde yanına gitmemi istemediğini belli eden ve aynı zamanda hayır anlamına da gelen bir el sallama hareketiyle yetindi. Ona yaklaşmamı istemediğini o kadar belli ediyordu ki cesaret edip yanına gidemedim :( Arkadan toplanmış simsiyah saçlarıyla o kadar genç ve güzeldi ki çocukluğumdaydım sanki. Boğazındaki altı sene önce geçirdiği operasyondan kalan kanül deliği kapanmış ve hiç iz kalmamıştı. Onu öyle mutlu, genç ve güzel gördüğüme sevindim, sanırım rüyamda onun gittiğini biliyor değildim. Sabah uyandığımda çok net hatırladığım rüya onu artık sadece rüyalarımda görebileceğimi derinden hissettirince çok ama çok üzüldüm :( Kalbim acıdı, kalbimin üzerinde kaldırabileceğimden çok daha fazla bir ağırlık çöktü ama iyiydi, genç ve güzel; üstelik mutlu da..

Ne ona adam gibi veda edebildim ne trene yetişebildim, yanımda aynı akibeti yaşayan bir adamla birlikte yeşillikler içinden kıvrıla kıvrıla giden bir yamaçtan treni yakalamaya çalıştık. Adam pes ettiğinde ona bir sonraki istasyonda trene yetişebileceğimizi söyledim ama adamın o trene bineceğine olan inancı çoktan kırılmıştı.

Sonra testlerdeki şık belirteçlerinin küçücük yuvarlakları gibi rakamların olduğu bir kağıtta çeşitli rakamlar işaretledim kurşun kalemle. Büyük ikramiyeyi kazanmışım.

Benim aile içi sorumluluklarım bakımından kırılıp dökülmeye hakkım yok. Böyle bir lüksüm yok. Babam bana emanet ve o benim gözbebeğim. Onun için çok daha zor olduğunu bildiğimden dört duvar arasında yaşadığım iki günlük kırgınlığımı bu sabah itibarıyle babamla yaptığımız güzel bir kahvaltı dertleşmesi sonucu kalbimin derinliklerine gömdüm. Halamın dediği gibi ben 'küçük anne'yim.

Pazar günü elma yarım Defdef hamur kızartırken yüzünü ve boynunu yakmış :( Nasıl bir yanıksa hastaneye gitmek zorunda kalmışlar ve doktor üç günlük rapor vermiş :( Çok üzüldüm :( Sanki ben DE yanmış gibi hissettim :( Sakat günler :(

Doğaçlama gelişen saç kırpma eyleminden sonra Batıkent sosyetesine rezil olmamak için kafamı geniş saç bantının arkasına gizleyerek gittiğim kuaförüm sayesinde saç kırpıklarımdan bugün kurtuldum. Kuaförüm iyi kalpli biridir. Saçlarıma ne olduğunu sorduğunda -çünkü kimsenin saçının başına durup dururken öyle bir şey gelmez :P- saçlarımın bir kazaya kurban gittiğini anlattım ama öyle bir güldüm ki öyle bir gülme krizine girdim ki yaklaşık sekiz senedir aynı kuaföre, işi olmasa bile sohbete giden biri olarak olanları anlatmayı gerekli gördüm :) Hep birlikte güldük. Şimdi ellerim sanki gözümün önüne geliyormuş gibi saçlarıma gidiyor; ardından boş elim eli boş geri dönüyor. Sağlık sorunları nedeniyle çok az uzun saçlı kalabildim ben. Bugün saçlarımı kazıtabilirdim de, dolayısıyla sonuç beni memnun etmeyen bir durum teşkil etmiyor. Sevdim ben saçlarımı. Kuaför Ali eğer saç boyasına allerjim olduğunu bilmemiş olsaydı bu fotoğraflar muhtemelen sarı rengin hakim olduğu bir fotoğraflar topluluğu olacaktı :D

Pilatese devam ediyorum ve başka bir şeye daha ama tam sonuç almak için beklediğimden onu şimdi söylemeyeceğim. Telefonla konuştuğum arkadaşlarım biliyor gerçi..

Yetenek'lim; evet uzun oluyor benim yazılarım. Laf lafı açıyor ve yazı bitmiş haline geldiğinde iki saat geçmiş oluyor. İltifat için çok teşekkür ediyorum. Benden de sana sevgiler..

Sibel'im :) beni tanıdığın için canlandırmasını yapabildiğini biliyorum. Hala gülüyorum :))) Hakan geçmiş olsun dileği için teşekkür ediyor.

Asortiğim :) meydan savaşı :))) o halimizi düşününce meydan savaşı yakıştırması tam oturmuş :) Ah yanımızda olsaydın keşke. Komedi filmi sahnesi gibi. Woddy Allen film sahnesi gibi. Olay şöyle gelişti; Hakan'dan paçayı kurtarınca dikiş kutusundan aldığım makası atıverdim saçlarımın arasına, bir sağa bir sola cırt cırt :) Rahatladım ama :)

Nalan ablam :)))) beni tanıyorsun, beni, içimi biliyorsun. İnan bana endişe edilecek bir durum yok. Bizim 'biz'lik bir sorunumuz olmadığını bildiğinden için rahat olsun. Başım sıkıştığında kapısını açtıracağım, kapısında yatacağım ilk insan sensin. O İzmir meselesi bir daha açılmamak üzere geçmişte kaldı. İçin rahat olsun. Ve ve iyi haberi; sana kulak, canım Mahmut abime göz olmak üzere yarın sana geliyorum :D

Peri'm; doktor demiş ki burası nasıl çatladı? Hakan da 'karım çatlattı' demiş ama doktor Hakan'ın espri yaptığını sanmış :) Şimdi yine espri babından Hakan kırarım parmağını diye tehdit ediyorum onu :D Canım benim buhran filan yok ben canımın acısından ne yaptığımı bilemedim sadece :) Yazı sözle olan iletişimin yerini ne yazık ki pek tutmuyor. Bir de telefonda anlatırım olayı sana da buhran :P nedenimi anlarsın :) Saçları göstermeye nasıl cesaret edeydim Peri'm, ben bile sakladım kendimden saçlarımı :D Gözüne kıyamam senin, umarım artık daha iyidir o güzelim gözlerin.

Cansu'm; saçlarını çok ama çok beğendim. Çok şık ve havalı bir model, çok yakışmış. Zaten güzel ve sevimlisin şimdi daha bir hoş olmuşsun :)

Hakan abin alyans parmağını iyileştirmekle meşgul. Geçmiş olsun dileğini ilettim.

Öğretmenim; hakikaten geçmiş olsun :) Sahne gerçek anlamda bir komedi sahnesi olduğundan bence gülmelisiniz. Ben aklıma geldikçe hala gülüyorum. Gerçi sonunda çatlak bir parmak olmasaydı daha iyi olurdu ama kader işte :P Sadece ben de gülmüyorum olanlara, Hakan da babam da Gülay da gülüyor. Gülay 'Gülen neydi o öyle, hahahaha' deyip duruyor kaç gündür :) Siz de sizin gibi düşünenler de çok yaşasın..

Kekik koku'm; sesin soluğun çıktı sonunda. Biz iyiyiz de sen nasılsın asıl? Biz karı koca öyle komedi bir şey yaşadık işte. Kamera şakası gibiydi. Bir anlaşma yapalım; siz bronşit olmayın, biz de kendimizi ve birbirimizi sakatlamaylım. Kabul edenler? Edilmiştir.. Oralara sevgi ve selamlar. Bekle beni :)

Nefise'm :))))))) biz Hakan'la birbirimizi çok iyi anlayıp tamamlayan insanlarız. Biz 'biz' olduk. Gülay da alıştı benim muzip yanlarıma. İlk zamanlar o koca gözlerini koca koca açıp bakardı bir şey yaptığımda ya da söylediğimde ama şu an her şey yolunda gidiyor komşuyla da :)

Tam sırası; komşum opera sanatçısı Gülay :)

Çocukları bize 'paralel' ismini taktı :)

Paralel telefon gibiymişiz :)

Allah bozmasın, her insana böyle bir insan, dost, arkadaş gerek..

Çelebi'm; utandırıyorsun ama beni kuzum. Ben iltifat alınca yüzüm kızarıyor (ciddiyim) hatta arkadaşlarım 'a sen utanma nedir bilir miydin?' derler kızardığımda :) Vukuatlı kısımlara üzülme ne olur. Hakan 'Gülen parmağım kırılmış' derken ne kızgındı ne öfkeli, hatta hafiften gülüyordu çünkü olay gerçek anlamda bir komediydi. İzmir'deki kuzenim okumuş. Sonra da aradı ama gülmekten konuşmadı.

ÖPÜYORUM GİDİYORUM..

LÜTFEN!: okur musunuz??