DESTRUCTION MU? AiDA MI?

Aslında pazar günü aile içi bir organizasyonumuz vardı, aslında diyorum çünkü pazar günü için planladığımız o organizasyon haddinden fazla itiraz ettiğim halde inisiyatifim dışında cumartesi gününe alındı. Cumartesi günü Ankara blogger buluşması organize eden yüzyüze de tanışmaktan çok mutlu olduğum tatlı arkadaşım Sibel'ciğim ve buluşmaya gelen diğer blogger arkadaşlarımla birlikte olacaktım güya :( Cumartesi günü aile bireyleri birbirinden erken kopabilseydi yine de buluşmaya hem de babam, ben, Hakan üçlüsü olarak gidecektik ama aile grubunun dağılması 18.00 sularında gerçekleşince maalesef b planım suya düştü.. O saatten sonra yapılacak iki şey vardı. 2000de izlediğimde bir süre nutkum tutuk gezdiğim ve ikinci kez Türkiye'ye gelen Destruction grubunu izlemeye gitmek ya da Aida Operasına kaldığımız yerden devam etmek. Son an ani kararlarımla ünlüyümdür; Destruction seçeneğini eleyip aklımda Destruction, aşk şanssızı vatanından uzakta birbirlerine içinde umut barındırmayan bir aşkla bağlı Radames'in kollarında ölmeye kararlı Aida temsiline gittik.

Aida dört perdelik uzun bir temsil, bu nedenle de 19.00'da başlıyor. Sahne, kostümler, ışık oyunları, orkestranın büyüleyici bütünlüğü; dört saatin nasıl geçtiğini anlayamadım bile. Aida öldüğünde de ağladım :( O kadar üzüldüm ki ülkesinden uzakta bir yerde köleyken Firavun'un kızı Amneris'in delice bir tutkuyla karşılıksız sevdiği Radames'le kavuşamamaları, ölmesi için canlı canlı tabuta konulan Radames'e kader ortaklığı yapmak için önceden aynı tabuta saklanan çaresiz Aida'nın talihsiz sonuna ağlayan tek kişi bendim :( Üçüncü sahnede Firavun'un karşılıksız sevdadan başı dönmüş kızı Amneris'in tanrı Ftoa'ya Radames'in canını bağışlaması için ettiği duadaki akorlara da boş bulunup ağladım. Amneris çizdiği profil bakımından değil belki ama duyduğu aşk bakımından saygıyı hak ediyordu. Ünlü Türk sözü; seven ne yapmaz?

Temsili izlerken Hakan'a 'sanat karın doyurmuyormuş, çok açım' cümlesini fısıldayan da bendim :D 2000deki Akay Yokuşu'ndaki Saklıkent'te yapılan ilk Ankara Rock Festivali'ne kırmızı kazakla giden tek kişi de bendim :/ Rezil biriyim :P

Yağmur yağıyordu. Uzun uzun damlalarla, uzun uzun yağan yağmur.

Yağacağım diye tutturan deli gibi yağmura yakalanmış şemsiyesiz insanların ışıklı reklam panolarının oyunları arasında gidecekleri yerlere bir an önce ulaşmak isteyen topuk seslerini duyuyordum. Mutlu, sıcak hayaller kurdum; ısındığımda hissettiğim mutluluk duygusuyla aynıydı..

Aida Temsili Zafer Sahnesi

Oyun sırasında Hakan'a sağ üst taraftaki oyuncuların hepsinin Şenay Gürler'e benzediğini söylediğimde beni çok ayıpladı; yetmemiş gibi bir de koluyla dürttü :D

Aida'yı oynayan mavi kostümlü Kırgız sanatçı.

Amneris: Sim Tokyürek, Mithat Karakelle, Aida'nın babası Eralp Kıyıcı, Tuncay Kurtoğlu

Radames

Eralp Kıyıcı, Radames Efe (soyadını öğrenemedim)

Balet ve figüranlara oyunu güzelleştirmelerinin yanı sıra fotoğraflarını çekmeme izin verdikleri için de teşekkürler.

Orkestra çukuru

Orkestraya da teşekkürler..

Ve perde..

Temsil başlamadan önce fotoğraf çekiminin yasak olduğunu duyurmuşlardı oysa.

Fotoğraflar için özür diliyorum :)

İyi geceler..