İFLAS ETTİK.

İflas ettik. Evet bu bir iflas; geç kaldık aslında. Bugüne kadar dayanabilmemiz bile büyük mucize. İş mi yapıyorduk da iflas ettik? İş yaparken iflas etmedik, işimiz varken iflasımızı ilan etmedik biz çünkü bizim bir işimiz yok. Türkiye'deki milyonlarca insan gibi işsiziz biz. Biz derken; ben malülen emekliyim ama Hakan'la ayrı ayrı ben değil 'biz' olduğumuz, hayatın yükünü birlikte sırtladığımız için çoğul konuşuyorum.
Son tok günlerimizi yaşıyor olabiliriz; evde çok az kırmızı mercimek, arpa şehriye, pirinç, un , şeker ve tarhana var. Savaş ve karne yıllarındaki kadar tutumlu davranmak zorundayız. Yağımız bitti. Üç gün sürdü sürmedi bu durum, ceplerimizde alış verişlerden kalma bozukluklardan bir litrelik yağ parası toparlayabildik de önceki gün itibarıyla yağ şişemizi doldurduk. Üst baş almayı zaten sevmezdim; o konuda sıkıntım yok. İkinci el pazarından giyinmek beni hiç rahatsız etmiyor. Dışarıda yemeyi de sevmem. İlle evimde yiyeceğim. Dışarıda çok acıksam koştur koştur evime gelirim; arada sırada özel günlerde dışarıda yemeğe itirazım yok ama.
Bugün elektrik faturamız geldi; -mız eki o kağıdı içselleştirip sahip çıktığım anlamına gelmez. Ağladım! Kağıtta 204 TL yazıyor! Şişmiş de şişmiş bir fatura. Üzgünüm. Toparlanamadım. İstedim ki  protesto edildiğinde Nesimi'yi korumalarından koruduğu gibi beni de korusun enerji bakanı Taner Yıldız. Ben de eline tutuşturuvereyim 204 liralık faturayı..
Bu da yeni moda önce kadın bakan sonra da enerji bakanı protestocuları korumalarından korudu. Yemiyorum ben bunları.
İflas edince ısınmak için hiçbir şey kullanmamaya karar verdim. Donarsam -ki sle, skeloderma ve en son sinir ucu ağrısı nedeniyle hiç ısınamıyorum- sizi sevdiğimi unutmayın.. Ben bu kadar üşüyüp ısınamazken Allah Van'da çadırda soğukta yaşam savaşı veren insanlara dayanma gücü versin.. (çünkü anladım ki artık işimiz Allah'a kaldı.) Onlara sadece bakan, boş boş bakanlara da; ne diyeceğimi bilemedim..