MADDE BAĞIMLISIYIM BEN

Sabahın 5.30'uydu.
Uyanmamıştım çünkü hali hazırda hiç uyumamıştım.
Sıcaktı ve çok sıcaktı.
Deniz berisi serindir 5.30'da..
Pembe bisikletle pembe deniz berisine gittim.
Ne güzel :)

Henüz güneş tam yükseklerden bakmıyorken sabahın bu saati bir armağan..
Kesin benden başka kimsecikler yoktur, ıssız ve sakin.
Oysa insanlar güne erken başlamış, sabah sporunda.
Tahammülsüzüm bugünlerde insanlara.

Kendi gösterişinden bihaber bir deniz karşıladı beni, üstü pembe deniz.
Pembe peri tozu serpilmiş deniz.
İyot kokusunun baş döndürücü etkisi..
Bu iyot kokusu bağımlı yapar adamı.

İyota bağımlıyım ben..
İyota madde bağımlı..

Günün iyi haberi; Fethiye'de tanıdığım arkadaşım gerçek 'iyi'lerden Işıl'ım İstanbul'a gidiyor. Artık orada yaşayacaklar. Işl'ımın eşi sevimli insan, şeytan tüylü Ahmet kendisini şiddetle isteyen bir iş yerine sonunda evet dedi :) İçim bir hoş oldu bu habere. Çok ama çok fazla sevindim ama Işıl'cığım Ankara'dan gidiyor diye hüzünlendim de..

İstanbul canım arkadaşım Işıl'ıma iyi bak!' Üzme onu ve ailesini!

BEŞER DAKİKA ARAYLA DENİZ YÜZEYİ:

Dağlar kızım; ben de umut etmek istiyorken nasıl da bu kadar karamsar olduğuma inanamıyorum. Kendimi düştüğüm yerden kalkmak için çaba bile sarf etmeyi gereksiz gören biri gibi hissediyorum, oysa ne kadar çok düştüm ne kadar çok ayağa kalkabilmek için yeniden ne mücadeleler verdim. Bireysel anlamdaki mücadeleci duruşuma ihanetle insanlara açın gözlerini demek yerine gözlerimi kapatmak ve açılmasına izin vermeden olsun bitsin istiyorum her şey. Bıktığımı, yorulduğumu hissediyorum. O zamanlardaki bilincin oluşması için emek verenlerin nerede olduklarını biliyoruz. Bu iki kişiden biri olan o kişileri anlamıyorum; onların gördükleri ama benim göremediğim şeyin ne olduğunu bilmek istiyorum. Hem nerede bu insanlar Allah aşkına. Bir mazlum edebiyatıdır gitti de gitti. Hala mazlumlar mı acaba? Benim bildiğim tek mazlum var o da tivi reklamlarında kafasına bir sürü paket atıldığı halde hala ayakta kalabilen o çirkin 3-5 boyutlu çirkin karakter..

mr-lonely; sosisli sandviç gibi.. Tünel arası yol. Bolu tünelinin arasına her biri bir yerinden patlamış çatlamış, yol bakım ya da onarımı nedeniyle en fazla 10 km. çift yol olarak gidebildiğin o yolları kor az ketçap mayonezle de tatlandırdıktan sonra afiyetle yeriz artık! Ama bu sandviçin tadı acı üstelik de bize pahalıya patladı! Bugün sizin söylediğinizi hazineden emekli bir kadın da söyledi. İşsizi, Tekel işçisi, sınav şifrelerinden mağdur olanı oy vermeseydi bugün harita çok daha farklı olurdu dedi. Ama denyonun biri de '90'da emekli maaşlarını IMF'den borç alarak ödüyorduk dedi! Bu sığır arkadaş en fazla 88 doğumlu! Vay arkadaş vay! On sene sonra ülkemde satılacak hiçbir şey kalmadığında görürüm bu dıngılı!

Işıl'ım; inan anlayamıyorum. Ananı al git dedi, askerlik yan gelip yatma yeri değildir dedi, dedi de dedi. En son da paralı askerliğe vize vermemek için 'şehit aileleri demez mi, bizim evlatlarımız şehit oldu. Ben nasıl paralı askerliği onaylarım' dedi! Hiçbir şehit ailesi 'benim evladım şehit oldu, başkasınnki de olsun' demez! Hem sen bu kadar düşünür müydün şehit ailelerini; onun için mi hiç bir şehit cenazesinde bakındık bakındık ama göremedik seni?' Ötekileştirme, bölme, insanları farklı saflarda göstermek birbirine. Ah Işıl'ım ah..

abdülkadir, merhaba. Sağlık dileklerinizi Defdef adına sevgiyle kabul ediyorum. Çok sağ olun. Çok incesiniz.. Yazdıklarımı okumaya değer gördüğünüz için çok teşekkür ederim. Ben böyle iltifat alınca elim ayağım birbirine dolaşıyor, mahcup oluyorum. Ne diyeceğimi bilemiyorum.. Yazmak maymun iştahlı biri olarak sıkılmadan, bıkmadan düzenli olarak sürdürebildiğim ikinci iştir. İlki basketbol hakemliği; beş sene kadar sürmüştü. Benim için istikrarlı biçimde yazıyor olmak bile büyük başarı ama seviyorum. Anlattığımda kendimi huzurlu hissediyorum.. Teşekkürler yeniden..

Nilgün'üm; :) sağ ol canım benim :) Ben bir daha aynı soruyu sormak zorunda hissettim. Biz birbirimize katılıyoruz da bize katılmayanlar nerede çok merak ediyorum. Şu iki kişiden biri kim Allah aşkına. Çıksın biri de benim desin :)

Nur annem; yie de inanılır gibi değil ama. %50 ne demek? Ama iyi de ben bu yönetime ve ülkemin içinde bulunduğu, sokulduğu duruma razı değilim. Ne olacak şimdi peki? Sinirlerim hakikaten çok bozuk. Psikiatre de gidebilmiş değilim henüz :( Uyuz oldum ben ya! Haberlerinizi bekliyorum ve lütfen o haberler iyi olsun!

Nurhan'ım; aslında haklısın; bu durum tam da 'söylenecek söz bulamıyorum'la ifade edilir ancak. Ne söylesem kendi yüzüme çarpıyor benim. Neye nasıl inanır bu insanlar bu kadar anlamak o kadar güç ki. Yol, tünel başka da bir şey yok!

Ayşen'im; bir daha, bir daha ve çok daha teşekkürler. Kelimelerimi döksem ortaya canlandırım diye korkuyorum o günleri diye. Suskunluğum da anlatır ama biliyorum benim ne hissettiğimi. Çok sağ ol..

Babamın bilgisayarındayım ve o artık uyumak istediğini söyledi.

Hepinize sevgiler..