ACI, ÇOK ACI :(

Yanlışlıkla yerim ben acı yapılmış bir yemeği. Yemeğe gittiğim bir yerde eğer yemek acıysa sadece marketlerdeki 'tattırım'lar gibi tadım kısmında bırakacak kadar yediğimden ancak o kadarını bilirim acının tadını ben. Bilinçli biçimde hiç tercihim olmadı bugüne kadar acılı yemek. Hani ben yiyemiyorum ya, doğrusunun bu olduğunu sandığımdan yemeklerde tercihi acı olanlara hep şaşırmışımdır; ağzının yanması güzel bir tad oluşturabilir mi, bana hiç olabilir bir şey gibi gelmezdi acı yeme eşiği.. Ama öyle bir şey oldu ki..

---------------------------------------------------------------------------------

03.50 notu:

Ben ACI ama tad bakımından acı yazarken 'aile içi' bir 'acı'ya tanıklık ettim. Kendi acı tadımı bırakıp gözlerdeki acının acıtan acısını gördüm, yüzlerdeki acıyı tattım. Kan temizledim.

Aile içi?

Kişiye özel, kanlı acı :(

Çok korktum..

Çok üzgünüm..

-----------------------------------------------------------------------------------

Ekleme: 11.02.2010 12.55

Yukarıda anlattıklarımın benim ailemin içinde yaşanmış bir olaymış gibi algılanmasına neden olan cümleler bütünü olduğunu onları yazarken fark edemedim :( Ben o gürültüleri duyduğum sırada Fındığımla konuşuyordum. Fındık ve ben olayı biliyoruz ya hani, sanki herkes biliyormuş gibi davrandığımı sabah saatlerinde Defdef'in telaşlı sesinin etkisiyle yazdıklarımı bir daha okuyunca 'evet yanlış anlatmışım' kısmını anca fark edebildim..

İyi bir şey; ya da tam aksi, hiç fark etmiyor; olayın kahramanı benmişim gibi iyiye çok seviniyor, kötüye kahroluyorum. 'şimdilik' o kötü olayın benim başıma gelmediğini söylemek ihtiyacı hissettim.

Ama ya bana düşündürdükleri, çok zaman şikayet ettiğim şeyleri bir daha sorgulamama neden olan önemli detayları yazmasam olmaz. Şimdi çok yorgunum. 5te yattım ve neredeyse hiç uyuyamadım.

Endişelendirdiğim için çok özür dilerim. Beni merak edip arayan, yorum bırakan bütün arkadaşlarıma çok teşekkür ediyorum.. Kendimi düşündüm de blogdan da olsa tanıdığım bir insanın, arkadaşımın bu satırlarını ben okumuş olsaydım sanırım delirirdim.. Gerçi o hatayı bir kez yaptım; merak edip delirdiğimde ağzımın payını alıp oturmuşluğum da yok değil hani.. Kafam blog arkadaşlıkları ve komşuluk illişki çelişkileri hakkında karmakarışık.

Ne yapıyoruz biz?

Paylaşma ihtiyacı hissettiğim bu olayın benim ailemin yaşadığı bir olay olmaması üzüntüme asla engel değil; bu olsa olsa küçük bir tesellidir.

Çok üzgünüm :(