BİR KIZIMIZ OLDU :)

Nalan ablam: Gülen nerde kaldın, gelmiyor musun?

Gülen: Gelemiyorum Nalan abla :(

Sessizlik..

Hakan: Yalaaaan, geliyoruz..

(Ama Nalan ablada onu duyacak kulak hani :P )

Nalan ablam: A neden?

Gülen: Hastayım. Toparlayamadım kendimi, gelemiyorum ama kalbim orada ve seninle.

Nalan ablam: Bedenin de burada olsa iyi olurdu :)

Gülüşmeler ve veda faslıyla kapanan telefon..

Bu telefon konuşmasının yapıldığı sırada Cin Ali'nin Bisikleti projesinin tanışma çayına gitmek üzere yola çıkmıştık. İnsanları şaşırtmayı seviyorum. Böyle şeyler yaptığımda Hakan bana çok üç kağıtçısın sen diyor ama sonra hep birlikte gülerken çok eğleniyoruz, hayatı sıradanlaştırmaktan kurtarıp hoşluk yaratıyor bu tür şaşırtmacalar.

Gençlik Merkezi'nin çay davetinin verildiği odasına girdiğimizde eksik olanın tamamlandığı hissini veren bakışlarıyla karşıladı Nalan abla bizi. Hiç inkar ve itiraz etmesin, Nalan abla bizi gördüğüne hiç bu kadar sevinmemiştir kesin :P Nalan ablayla birbirimize daha çok zaman ayırmalıyız :) Bisiklet projesiyle ilgili üzerinde uzun zaman ve emek verildiği belli bir sunumu neyseki daha başındayken bölmüş olmaktan az da olsa utanarak yerimize geçtik..

Temiz, bakımlı ve ufak bir göz gezdirmesinden sonra edindiğim izlenimden, zaman zaman step sporunun da icra edildiğini anladığım sıcak odada AB uyum programı çerçevesinde yapılan projelerin amaçları hakkında bilgilendirilme devam ediyordu ki elinden tuttuğu dişsiz sevimli bir kız çocuğu ve ablası olduğunu düşündüğüm bir kaldınla girdi salona. Kadınlar bana gülümseyerek arkadaki koltuklara geçerken kendilerini hiçbir yerden tanımadığım tesbitine ulaştığım kısa bir zihin yoklamasını sonuçlandırmıştım bile. Nalan ablayla artık kaş göz işaretiyle bile anlaşabildiğimizden Nalan ablaya attığım ufak bakışın fısıltılı cevabıyla o gülümseyen bakışları isimlere yerleştirebildiğimde o gülücüklere de anlam vermiş oldum. Büyük ayıp olacağını bildiğim halde arkamdaki sandalyeye oturan genç kıza dönüp 'merhaba, hoş geldin :)' dediğimde dünyanın en güzel ses tonuyla tanıştı kulağım: 'hoş bulduk'

Uzun süredir ara ara yazılarımla katılımda bulunduğum çok eğlenceli bir siteye üyeyim. Blogger arkadaşlarımdan çoğunun bildiği bu sitede yaratıcı ve paylaşmayı bilen ve seven insanlar ürettikleri, geri dönüştürdükleri el emeklerini sergiler. Yorumlarıyla sunuma neşe ve motivasyon katan diğer üyelerin ortalığı neşeli bir tiyatro oyununa çevirmesinin an meselesi olduğu, Nalan ablamla da tanışma nedenim olan o sitenin adı 10marifet'tir. Ardından aralarından birini seç dediklerinde sessiz kalacak kadar hepsini ayrı ayrı ve aynı biçimde yüreğimden sevdiğim, el becerilerine düş güçlerini de katan çok sevgili arkadaşlar edindiğim güzel bir sitedir 10marifet.. Şimdi bu arkadaşlarımın (bizimgibiler, çelebi, gönüldenele, marifetli peri, bahar, nrhmrl, sesiber, embir, neduk, kriizantem, semyıl, esinsel, sevimli hayat, banuca, Emel03, Methods, fiamma ve yorgunluktan adını unutabilme hakkını saklı tuttuğum ama kalbimdeki yeri sabit diğer arkadaşlarım) arasına siteye yeni katıldığı halde sessiz ama derinden, sanata bakışının el becerisi ve sabrının kalplerimizle randevulaştığı bir arkadaşım daha eklendi. Yaptığı iş akıl alacak nitelikte olmadığı halde haklı övgüleri büyük bir mütevazilikle karşılayan bu yeni ve tatlı arkadaşımız o güzel sesin sahibi Aytacrafts.. Aytacrafts fimo hamurundan çok güzel ve minicik bebekler, kolye uçları, kumaştan oyuncaklar, telden tasarımlar, yağlı boya tablolar ve daha neler neler yapıyor. O fimodan bebekler o kadar küçük ki birine 'el gadar' sözcüklerinin ilk hecesine istinaden Elga demiştim. Şimdi o bebekler Elga ismiyle anılıyor :) Aytacrafts'ı tanıdığım için kendimi çok şanslı hissediyorum. Onu seviyordum zaten de tanıdıktan sonra aslında ne kadar az sevdiğime karar verdim :)

İnce ruhlu Aytacrafts Nalan abla ve bana avuç içinde bile miniminnacık duran birer bebek getirmiş. Bir önceki akşam alelacele yaptığından çok beğenmediğini ısrarla vurguladığında 'beğenmediği buysa içine sineni nasıldır acaba' diye içimden geçiririken o kadar emek verilmiş bir objeyi kesinlikle kabul edemeyeceğimi söyledim. Benim hayatım boyunca bırakın yapmayı, cesaret bile edemeyeceğim bu değerli bebeğe layık göremedim kendimi ama sonradan bir hediyenin reddedilmesinin ne kadar büyük bir ayıp olduğu düşüncem bebeğin büyülü güzelliğiyle birleşince utana sıkıla, ezile ezile bebeğimi bağrıma bastım :) 'Sakın bunu ben yaptım deme' diyerek gördüğüne ve bunun bir insan elinden çıktığına inanamayan bakışlarıyla gözbebekleri kocaman komşum Gülay tarafından adı 'BİR DAMLA' konan kel kafasını çiçekli bir tacın süslediği bebeğimi kucağıma; yani elime aldım :) Nalan ablanın erkek bebeğiyle başgöz etme planlarımız yok değil :) Ama yok öyle, az naza çekelim kendimizi, kız evi naz evi :D Koca koca insanlarız güya :)

Aytacrafts 10marifet ailesine katılmadan önce de benim bloğumu okurmuş. Yanındaki ablası sandığım kişi de annesi, dişsiz, sevimli kız çocuğu da Aytaç'ın kızı değil miymiş :) Aynı gün sadece Aytacrafts'ı değil, kendisini üç kuşak olarak tanımaktan mutluluk duydum :) Onları babaları getirmiş. Bloğun, blog dünyasının iyi insanlarıyla bir araya gelmemek için hiçbir nedenim yok benim :) Var mı? YOK!

Ben samimiyet konusundaki sınır tanımazlığımdan Aytaç da okuduklarıyla beni tanıyor gibi olduğundan arkadaşlığımızın sanki öncesi varmış gibi hissettik :)

Sunum devam ederken kapı aralandı, koca mavi gözlerini salonda dolaştıran hoş, sempatik biri süzüldü içeri. Gelen, tanışmayı karşılıklı olarak bir türlü denk düşüremediğimiz tatlı arkadaşım MAVİANNE'ydi. Birbirimizi fotoğraflarımızdan tanıdığımız için 'acaba hangisi?' bakışları olmadan direk yanımıza geldi ve sunumu bozmaktan korkan titrek, sessiz sesimizle fısıldaşarak merhabalaştık. Kısıtlı zamanlara sığdırdığı koşturması arasında çay davetine gelerek beni ve Nalan ablayı çok mutlu eden, yazdıklarını okurken hissettiğim güzel enerjiden hiç farklı bulmadığım MAVİANNE'mle sohbet edecek kadar zaman geçiremesek de bu görüşmenin son olmayacağını düşünüyorum.

Çıkışta sanki kendi evimmiş gibi Aytacrafts ve sevgili ailesini Nalan ablalara davet ettim :) Nalan abla da 'hadi bize gidelim' deyince 'ben davet ettim zaten Nalan abla' dedim :) Etten evvel çömleğe düşmesem olmaz :) Çok güzel bir gündü; Aytacrafts'ın becerileri hakkında edindiğim izlenim onun projelendirmesi konusunda kendisine verdiğim destekle paralel süren bu güzel sohbet ne yazıkki çabuk bitti :/ Ne domuz gribi paranoyası ne azalmış da olsa bütün bedenimi yorgun düşüren, yüzümü yamultmakla kalmayıp kırıklığını hala hafiften hissettiren hastalık. Maskeyle çekinerek gittiğim kalabalık arasından gayet neşelice döndük evimize.

Bir Damla'mız;

Kel kafasının üzerine özenle takılmış saç bandının ucundaki çiçeği kadar taze..

Bir Damla'mız :)

Totosundaki bezine bakmadan ayak parmaklarında kırmızı oje olan kokoş adayı Bir Damla'mız :)

Uykusu gelmiş Bir Damla'mız

Avuç içi kadar mutluluk bir Damla'sı :)

Yapımı haftaya başlayacak olan Cin Ali'nin Bisikleti kursumuzun

blog ve 10marifet misafirleri;

kucağında kızıyla Aytacrafts,

Nalan ablanın yanındaki Aytacrafts'ın genç annesi,

Yanımdaki mavi göz ise Mavianne'm..

Ziyaret için sonsuz teşekkürler..

Final fotoğrafı proje sorumlusu Zehra Zihnioğlu ve

pilates mucizesinin en iyi örneği Nalan ablam olsun.

Aaaa! Final fotoğrafı bir önceki karede kalmamış mıydı?

Kim koydu bunu buraya :P

Günün notu: Babam yaş günü mesajları için hepinize ayrı ayrı teşekkür ediyor, -edecekmiş :)

Beni yalnız bırakmadığınız her gün hepinize sevgiyle daha çok bağlanıyorum..

Ve artık sadece teşekkür etmek istemiyorum..

Yakın bir gelecekte bir sürprizle çıkabilirim karşınıza ama söz vermem hiç mümkün değil :)

Leylakdalı'm; fotoğraflar için affına sığınıyorum :P