BUGÜN..

Sedef'le ben bir kez daha pişti olduk :) Bir kaç saat arayla kaybettiğimiz telefonlarımız bulundu :) Öğlen saatlerinde kavuştuğum telefonumda yirmialtı çağrı vardı. Tahminlerimin yoğunlaştığı üzere telefonu en son kullandığım yer olan arkadaşımın arabasında kalmış kendisi.. Ne kadar yer etmiş hayatımızda teknoloji, bu kayıp sayesinde bir kez daha anladım.

Bisiklet kursumuzun tel bükme bazındaki ilk oturumunu bugün yaptık. İlk deneyimime istinaden bu işin göründüğünden daha zor olduğunu hayal kırıklığına kardeş ettim ama olacak; o bisiklet yapılacak. Sabırsızım ya, öğretmenime 'bugün hiç değilse tek tekerle gitseydik eve' dediğimde o ilk teker şekillendi ama bu iş çok zor. Öğretmenim bükme işini dış, ben iç tarafa yaptığımızdan kavramam biraz zaman aldı. Hakan benden iyiydi. İkimizin de birer tekeri var şimdi :)

Tekteker :)

Ha ben öğrendim de bir de öğretmeye kalkmışım :P

Bükersen külah olur :P

Teker yapımı

Bulduğum ilk boş anında sarılırım kendisine :)

Bugün Nalan ablanın doğum günü.

Söylediğine göre atmışa değmiş; külliyen yalan! Merkeze gitmeden önce Nalan ablanın yaş günü pastasını alıp bugün kursa gelmeyen kızına; evlerine bıraktık. Ders bitiminde Nalan ablayla diyaloğumuz:

'Size gelebilir miyim?'

'Biz evde değilizki Gülen'

'Nalan abla lütfen ama size gelmek istiyorum'

'Kaatı çalışmam lazım, sen olunca kikirdemekten çalışamıyorum'

'Hiç ses etmeden otursam?'

'Sen mi?'

'Ciddiyim bak, hiç konuşmadan, sessizce otururum'

'İyi gel bari :P'

Nalan ablam yeni yaşın kutlu olsun, sağlıklı ve mutlu ol..

Kendimi zorla kabul ettirdiğim Nalan ablalardayız. Nalan abla yaş günü pastasını görüyor ve hemen bana bakıp gülüyor. İşi çıkan Hakan da gidince ailenin zoraki kızının dahil olduğu dört kişilik bir yaş günü partisi verdik kendimize. Atmış yaşında olduğu balonunu uçuran Nalan ablam yaş günün kutlu olsun.

Önceki günden beri beni rahatsız eden göz ağrılarım artarak sürüyor. İşin garibi ağrı var diye ayna muayenesi yaptığımda anlaşılır bir şey yokken bugün merkezde çekilen fotoğraflara bakınca her iki ama özellikle sol gözümün bariz biçimde her zamankinden farklı renk ve şekilde görünmesi beni şoka uğrattı. Umarım SLE ve Skeloderma ilgili bir durum değildir. Öyleyse eğer, bittim ben :D

Dinlenmek açısından bu kısa bir yazı; inanmak zor ama bu yazının sonu.

Göz sorunumdan dolayı bir kaç gün buralarda olamayabilirim. Saygısızlıkla addedilmek beni çok üzdüğü için 'hiç cevap verme' diyen bütün arkadaşlarımdan özür dileyerek aşağıdaki paragrafı yazmak istedim.

Adsız TÜRKAN hanım;

Hem cevap vermeyin komik oluyorsunuz diyorsunuz hem de DOLABIMDA BİR TANE ATAM İÇİN HOŞ KIYAFETİM YOK,ANKARA DIŞINDAN MI GELİYORUM DİYECEKSİNİZ BU SEFERDE diye soru soruyorsunuz. Sizin canınızı sıkacağım belki ama aradığınız polemik burada değil. Kıyafetimi sanki savunulması gereken bir tercihmiş gibi göstermeniz son derece çirkin.

Biz de güzel şeylerden söz ettik ama siz kot pantolona takıldınız; alamadınız gözünüzü altı üstü bir kumaş parçasından.. Kıyafetle saygı paralellik gösterseydi aynı gün öğleden önce takımlarıyla huzura çıkanlar öğleden sonra başka şeyler yapmazdı.. Sizi, bizleri bir anlamda saygısız ilan etmenizden dolayı benim gibi kot ya da spor giyerek Anıtkabir'e gelmiş bütün insanlar adına kınıyorum. Eski bir siyasetçi bile -ki fotoğraftada görüldüğü üzere- kotla gelmiş. Biz bilmiyoruz, o da mı bilmiyor? Saygısız olsak orada işimiz ne?

Siz ne giydiğime hem de saygısız olduğumu söyleyecek kadar müdahale edeceksiniz ama ben kendi yerimde size cevap vermeyeceğim öyle mi?

Kendini sadece giysileriyle ifade eden biri değilim; ne demek istediğimi anlayabileceğinizi sanmıyorum..

Burnunu gardrobuma kadar sokmuş olan sizi bundan sonraki hiçbir yorumunuzu ciddiye almayacak kadar zaman kaybı olarak görüyorum. Bir dahaki yorumunuzu -ki yazacağınızdan eminim- okumadan sileceğim. Hakarete varan sözleri yorum olarak kabul etmiyorum zira.

Son dakika: bu blog, hesabı olmayan yorumculara kapanmıştır.

Oysa demokrasi anlayışım bu değildi benim..