BİR DOMUZ GRİBİ AŞISI HİKAYESİ..

Gün içi yaşadığım sıkıntı ayyuka çıkınca yemek masasına kadar içimde sakladığım volkanı çorbalar henüz bitmişken patlatıverdim. Babamı üzmeyi hiç istemediğimden bana kalsa daha da patlamazdım ama babam her sıkıldığımda yangılı, ağrılı biçimde kızaran yüzüme bakıp 'canın sıkılmış senin' diye elindeki iğneyi sıkıntıdan şişmiş halime batırıverince patlamaya mecbur kaldım :P

Domuz gribinden kayıp haberleri gelmeye başlayınca panik olup bir kaç saat öncesine kadar kesinlikle reddettiğim aşıyla ilgili bilgi almak üzere telefonla ulaşmaya çalıştığım kendi doktorumla telefonun sinir bozucu biçimde sürekli meşgul çalmasından dolayı bir türlü konuşamamış olmak, gribal enfeksiyon başlangıcını gribal enfeksiyon devamına fırsat vermemek için yakınlardaki bir dispanserin başhekimi olan arkadaşımı arayıp ilaç almaya geleceğimi söylediğimde kardeşi de lupus hastası olan arkadaşımın 'sakın dışarı çıkma, ben akşam uğrar bakarım durumuna' sözlerini duymak gün boyu huzursuz etmişti beni.

Önce '98 yılının ilk ayı başlayıp beni yataklara düşüren ancak nisan ayında ayağa kalkabildiğim garip bir grip; arkasından milenyuma girmeden bir gece önce '2000'e hastanede girmek istemiyorum' yaygarama karşın milenyumu bir hastanenin acil servisinde kanımda dolaşan 'bilinmeyen bir virus'la birlikte karşılamış olmam film şeridi gibi geçince gözümün önünden, Altın Portakal halt etti :P

Aynı tedirginliği kuş gribinde yaşamamışken domuz gribinden bu kadar korkuyor olmamın nedenini aşı hakkındaki olumsuz düşüncelerin altında ezilen olumlu düşüncelere bağladığımda sinirlerim gerilebilecek en üst seviyeye ulaşmıştı.

Kafam o kadar karıştı ki ve bu hükümetin yaptığı hiçbir icraata o kadar güvenmiyorum ki özellikle de romatolojik rahatsızlıklara neden olabilmesi riskine karşın bu aşıyı olmayı hiç istemiyordum :( Ne yapmam konusunda çelişkide kaldığım bu aşının ruhumda yarattığı sıkıntı yemekten sonra gelen doktor arkadaşımın sözleri üzerine katlanarak büyüdü. Arkadaşım önerebileceği en yapabileceğim şey, mümkün olduğunca evden çıkmamam :( Benim de inadına sokak sokak gezesim yok mu :( Çocukken de inatçıymışım ben :(

Neden yetkili olduğunu düşünmeye mecbur bırakıldığımız kimseler aşının vurulması konusunu kişinin inisiyatifine bırakıyor? İşte soru işaretim burada başlıyor. Öyle ya, madem bu aşı domuz gribine karşı korumacı nitelikte; neden kişi bu aşıyı olup olmamakta kendisi karar vermek zorunda? Neden sorumluluk kişiye yükleniyor? Sağlığımız için olumlu sonuçlar doğurabilecek bir maddeyi vücudumuza alıp almayacağımız konusundaki karar neden bu kadar sorgulanıyor?

Neden aşı olmada öncelikli olan sağlık emekçilerine 'aşının yan etkileri hakkında bilgilendirildiniz mi?' diye soruluyor; hem de iğne kollarına temas etmek üzereyken?

Neden dokuzuncu kaybı da verdikten sonra kronik iki hastalığa sahip biri olarak aşıda öncelikli grupta yer almama karşın kesinlikle olmayı istemediğim bu aşıya karşı sempati duymaya başladım? Kimin ne hakkı var; kim nasıl bir hakla kafamın bu kadar karışmasına neden olabiliyor?

Haber kanallarındaki bütün domuz gribi ve aşısı bilirkişilerini dinledim ama hiçbir bilgi rahatlamama neden olamadı :( Ne yapmam konusunda kesin bir öngörüm yok, oluşmadı.

Aşıya ne olumlu ne olumsuz bakıyorum, verilmemiş bir kararım var ve bu beni huzursuz ediyor :(

Sabahı gülümseyerek karşılamama neden olan Nalan ablam ve akşam saatlerinde konuştuğum çok sevdiğim, beni çok seven SEM; teşekkürler :)

Yorum yorumları yarına kaldı :( Canım sıkkın..