İKİSİ BİR ARADA :)

Kendi halinde, içten sevgisini göstermeyi bilen birini tanıyorum ben buralarda.

Bir süre geçtikten sonra içtenliğin yalınlıkla bir olduğunun ayırımını yapabildiğim blog camiasının sevdiğim isimlerinden biri o. O tatlı arkadaşım bir süre önce elindeki mim çubuğuyla beni işaret etmişti.

İLK MİM:

1- En sevdiğim üç çiçek:

Nergis en sevdiğim çiçektir ama mevsimi o kadar kısadır ki :( Kendini beğenmiş değildir nergis. Bütün minikliğini bir demet içinde saklayan bir kokudur gözlerini kapattığında içine çektiğin. O kadar kendine 'öz'dürki sadece bir kaç ay görünür sonra dinlenmeye çeker kendini.

Ankara'nın üst geçitlerinden birinde üç nokta bastonuyla kucağındaki nergisleri satmaya çalışan o görmez adam sayesinden tanıştım ben nergis kokusuyla. Sonraki zamanlarda bana çiçek ama sadece nergis almasını istediğim, beklediğim sevgilimin olmadığı yıllarda kendimi kendi aldığım nergislerle besledim, aslında amacım, o soğuk kış günlerinde o adamcağız sattığı çiçekleri bir an önce bitirsin ve evine gitsindi ama şimdi nergis hem o adamın bana bıraktığı bir armağan hem de sunulması lazım geldiği zamanlarda çiçekten beklediğimdir artık..

Papatya; seviyor sevmiyor falı bakarken yapraklarını tek tek koparıp atarken narinliğini görmezden geldiğimiz o kır çiçeği. Kendi kendine çıkıp mevsimsel dönüşlerle yine kendi kendine yok olan mütevazi sınıfından çiçeğin 'papatya gibisin; beyaz ve ince' sözlerinin süslediği tango eşliğinde uzun karavel kızıl saçlarıyla; dans ve belki de ruh eşine sarılmış kadının üzerindeki elbisenin papatyaya bürünmüş halidir bir demet papatya kokusu.

Menekşe; bakamadığım menekşeler :( bakmayı beceremediğim menekşe acısı..

2- Gerçekleşmesini istediğim üç hayalim;

1-Ülkem için; bir dahaki seçimlerden AKP'nin hezimetle çıkması; işte onu hazmederim bak :D

2-Kendim için; sağlıma kavuşup Hakan'la Küba'ya gitmek.

3-Dünya için; üçüncü dünya ülkelerinin küresel güçlere karşı birlik oluşturarak gelirlerin bütün insanlara eşit dağılmasını sağlamak. -ki dolayısıyla da açlıkların, yoksullukların son bulması-

3- En sevdiğim üç huyumla en sevmediğim üç huyum:

Bu durum biraz karışık; sevdiğim huylarım sevmediklerimle aynı.

Fazla merhametten marazın doğduğuna tanık olmuş olmakla birlikte bu değiştirebileceğim bir değer değil. Üzülüyorum sonra yavaş yavaş geçiyor acısı.

Merhamet duygusunu seviyorum; farklı sonuç verdiğinde kızsam da kendime; seviyorum bu huyumu.

Sevmediğim işlerin üzerimdeki sorumluluğuna karşın yine de yapıyor olmak.

Yardımsız yapamayacağım bir işin ucundan tuttuysam yardım edecek kişiyi bunaltırım, sinir krizine giriyormuş gibi yapıp onu krize sokarım, ne yapar ne eder o işi yaptırırım. Bu huyumdan nefret ediyorum :D Aslında ben değil, onlar nefret ediyor da, ara ara bu nefrete ben de katılıyormuş gibi yapıyorum. Tutturdum mu bitmiştir :D

İnsanları hemen severim, anında güvenirim. Yanıldığımda hemen güvenip sevmekle hata ettiğimi kabul etsem de çok üzülürüm ama elenenler gider, kalanlarsa ömrümün sonuna kadar dostumdur.

4- Sevmediğim üç hareket: (sorunun ne anlama geldiğini tam olarak anlamadığım halde)

Dört kişilik asansöre binmeye çalışan beşinci kişi! Bir keresinde böyle bir grup asansörde kalmıştı.

Sırasını beklemeye tahammülü olmadığı için sürekli dırdır eden ama oradaki aksaklığı gidermek için herhangi bir şikayet vs gibi girişimde bulunmayan insanlar. İyi bir şey olduğunda da takdir etmeyen memnuniyetsizler. İyi ya da kötü; tepkili olmayı vurguluyorum :P

İtiraz haklarını kullanmayı bilmeyen insanlar topluluğunun hareketlerinin bütününü sevmiyorum.

5- Bu benim bu güne kadar olan en kara günümdü, dünya başıma yıkıldı ve bir daha ayağa kalkamam diye düşündügünüz olay??

......

İKİNCİ MİM:

Bir doğa insanı, gittiği gördüğü yerlerdeki fotoğraflardan içindeki huzuru hissettiğim, içtenliğini sorgulamanın gereksizliği aşikar, tanımaktan son derece mutlu olduğum, iyi ve yardımsever can arkadaşlarımdan biri tarafından dürtülen mim çubuğu:

Bloguna neden bu ismi verdin?

İsmimi kullandığım bloğumun başlığı okuyamazsın idi. Sonra bazı arkadaşlarımın bildiği gibi bir jest olarak armağan edilen www.okuyamazsin.com'a geçtim çaktırmadan.

İçeriğinde 'kim ve neden bu kadar uzun cümlelerden oluşan uzun yazıları okusunki?' fikrinden başka hiçbir ifade barındırmayan 'okuyamazsın' başlığı, Sedef'in 'Gülen sana pazardan virgül alalım' şeklindeki dalgalı konuşmaları akabinde gelişen kontratak espriler sonucu önce başlıktaki sonra da adresteki yerini bulmuştur. Uzun cümlelerden oluşan uzun yazılara bir de blog temasının dar yazı kolonu eklenince 'uzun ince bir yolda buluyor insan kendini :) Yoksa bir gazeteci abimizinki gibi okuyamazlar, okusalar da anlayamazlar gibi bir iddiam kesinlikle yok.

Ha okumadıkları halde sırf 'Kilroy was here' biçimindekiler de kendilerini komik duruma düşürmekten öteye geçemiyorlar.

Bloguna yazarken star tribiyle olmazsa olmaz dediğin şeyler var mı?

Yok öyle triplerim :P Gece olsun, hava kararsın yeter. Bazıları gece insanıdır; geceleri el ayak çekilince bu tiplerin gündüzlerini uyuyarak geçiren duyguları hortlar. Böyle insanlarda gözlemlediğim, fazlaca duygusal olmalarından kaynaklanan kırılganlıklarını başkalarından saklamak istedikleri. Gece daha kendinde, daha sakin ve duygu eşiği yüksek. Sanki gün doğarken o yazı da kaybolacak, gün ışığından saklanan duygular gibi; sanki hiç yazılmamışlar arasında alacak yerini.

En son satın aldığın garip şey nedir?

İşime yaramayacak hiçbir şeyi alacak kadar zengin ve duyarsız değilim; bu tavrım garip şeyler için de geçerli. Eve geldiğimde aldığım şeyi sorgulayacak kadar alışveriş çılgınlığım yok. İyiki de yok.

Şeker gibi olduğun anlar?

Son bir senedir şeker gibi olduğum anlar bana ait anlar değil. Sinir sistem düzenleyicisi kullanıyorum ve bu etkiyle 'anlar'ın yapmacık, süslü, gereksiz heyecanlarla dolu bir tuhaf coşkulu anlar olduğunun farkındayım; sanal bir şeker gibi olduğum anları saymazsak yanında en mutlu, en düşünmeden, en sorumsuzca mutlu olduğum Erdim anlarıdır. Hakan da katılınca ikimize :)

Hakan'ın bavulunda yolculuk yapan Erdim.

Bavul şu an ağır aksak ilerliyor yolunda :P

Aslında, güzel ülkemin içine sokulduğu durum; bir yere açılırken hiç kapanmaması gereken kapıların kapatılıyor olması.. Bize sorulmadan, hazmede hazmede! Hazmetmiyorum işte!

Nasıl şeker gibi olsun insan?

Arkadaşım, artık sormayın dediğin şeyler?

Saçlarımın boya olup olmadığı! Saçlarım boya değil. Saç boyalarına allerjim var ve saçlarımı hiç boyamadım ama çok istiyorum :( Rengim de belli, ateş gibi bir kızıl :) Bunun dışında aslında sorulmasını sorulmamasından daha çok istediğim şeyler var; sle hakkında soru almam iyi olurdu.

Aynaya bakınca gördüğün?

Derin bir acı, derin ve telafisiz bir acı. Derin ve baş edilemeyecek, yokluğuna asla alışılamayacak, katlanılamayacak bir anne özlemi :(

Kendini okutan blog dediğin?

Artık anlıyorum; değerlerimin karşılık gördüğü blogları anlıyorum. İnsan iyi olacak, samimi olacak, sırf okunmak için elinden geleni ardına koymayan blogları sevmiyorum. Her ne kadar kişisel günlüklerimiz desek de bloglarımız için, enter tuşuna bastıktan sonra günlük işlevinin dışında başkalarının da ulaşabileceği alanlar haline geliyor bloglar. Bu nedenle sözlerinin nereye gittiğinin/gidebileceğinin bilincinde olan, dilimizi özenle kullanan, bilmediği konularda biliyormuşcasına davranmayan, özü neyse sözü de o olan, ulusal bayramları ve 1o Kasım Mareşal Gazi Mustafa Kemal Atatürk'ü Anma Günü'nü yazılarına dahil eden blogları çok seviyorum.

Bu blog sahibi-sahibesiyle karşılaşabileceğimiz yerler?

Sağlık koşullarının elverişsizliği nedeniyle yazın da kışın da çok fazla sokak sokak gezenti biri olmadığı için bu blog sahibesiyle ancak randevu üzerine bir yerde karşılaşılabilinir :)

Peki ben kimleri mimliyorum?

Bütün blogları :D hahahaha

Hastayım ben :( Böyle zamanlarda dudağımın her zamanki yerinde bir çiçek gibi açan kocaman bir uçuğum var; sıcak bir şey değdikçe canımı acıtan. Eklem yerlerinin eziyet ağrısı; havanın birdenbire soğumasından kaynaklı olmasını umduğum bu günler, benim için zor günler.. Ben bakamadım, siz kendinize iyi bakın :P

Mim için teşekkürler cansu'm ve en asortiğinden krebim :)