BÜYÜMÜŞ GÖZBEBELERİM :)

Frip değil bir kere o :) El Tordamıyla anca o kadar olmuş :P Uzak duramıyorum buralardan ne yapayım :) Gülmüşsünüz :) E ben de güldüm. Hep öyle yazdığımı düşünsenize :)

Bugün ağladım. Bugün sevinç mutluluk ve duygudan ağladım. Güzel, yumuşak sesiyle ağlama seansıma son veren tatlı bir arkadaşımın içine kalbini de koyduğu, açtığımda içinden çıkan kelebeklerin uçuştuğu bir kutudan söz ediyorum ama gün ışığı yerini gece mavisine bıraktığı için görsel mutluluk yarına kaldı :( Sürpriz olsun :)

Hatıralarımda -dı ekiyle anlatamayacağım çünkü hatırlayamadığım kadar küçükken gözümde kayma varmış.. Melek anneciğimin dikkati sayesinde anlaşılan bu kayma tedavisi için iki yaşındayken tanışmışım göz poliklinikleriyle. Gözüm düzgün bakarken öyle bir kaymaya başlamış ve bu o kadar rutin bir hale gelmiş ki canım anneciğimin sesinden, ismimdeki E harfini dalgalandırarak ahenklice 'GüleEeEeEn' sözcüğünü duyunca gözümün kaydığını anlar hemen başımı iki yana sallayıp kaymış bakışlarımın düzelmesini sağlarmışım. Göz kayması tanısına eklenen görme tembelliği nedeniyle aldığım tedaviler.. Beş sene boyunca her gün öğleden sonraları gittiğim Göz Bankası'nda çenemi bir alete yerleştirir bir göz deliğinden uçan bir helikopterin dönen pervanesine bakardım saatlerce; neden baktığımı bilmeden. Oyun gibi geldiği zamanlar eğlenceliydi de, sonraları yaşıtım çocuklar sokaklarda oynarken benim orada sürekli dönen bir pervaneye bakmamın işkence gibi algıladığımı hatırlarım düşününce o yılları. Gözlüğümün kusursuz gören sol göz camına ten rengi, adına kapama denen bir flaster yapıştırılır, bu işlemle de sağ gözümün çalışması hedeflenirdi. Sağ gözüm uygulanan tedavilere uzunca bir süre cevap verdiyse de tam iyileşme kaydedilememesi nedeniyle tedaviye son verildi. Ergenlikten beri 10da 9 oranında görme kaybım var. Bu biçimde yaşamaya alıştım, hayatımı sol gözümle idame ettiriyorum. Üzülmüyorum çünkü sol gözüm kapasitesinin üstünde görüyor. Her iki gözü görmeyen insanları düşününce, sağ gözümdeki sorunu büyütmenin kendimce utanç verici olduğunu hissediyorum.

Kontrollere gittiğimde göz bebeğini büyüten ilaç damlatılırdı gözüme. İşte o zamanlar 'ya bir daha göremezsem' düşüncesiyle bunaltırdım elime sıkıca yapışan anneciğimi. 'Anne bir daha göremeyecek miyim?' cümlesini iç çeke çeke ağlarken tekrarlayıp dururdum iğnesi aynı yere takılmış kendi çevresinde dönemeyen plak gibi.. 'Aynaya bakacağım, büyüyen göz bebeklerimi görmek istiyorum. Aynaya götür anne beni' diye tuttururdum, sanki görebilecekmişim gibi; çocuk aklı işte.

Son göz doktoru maceramda yine büyüdü gözbebeklerim. Aynaya baktığımda ilacın etkisi geçene kadar hiçbir şeyi göremediğim gibi büyüyen göz bebeklerimi de göremeyeceğimi bilecek kadar büyümüştüm artık :) Hakan'ı 'Çok mu büyümüş, ne kadar, sence çapı kaç, çocukken de merak ederdim, görmek isterdim biliyor musun?' sorularımla bezdirdiğimde, Hakan 'Fotoğrafını çekeyim görebildiğinde bakarsın' deyince çok heyecanlandım. İlk kez büyüyen bir göz bebeği görecektim; üstelik kendi gözbebeklerimi. Kedilerin korktuklarında ya da heyecan gibi uç duygu durumlarında göz bebeklerinin büyüyüp sonra da hafif elips bir çizgi haline gelmesi zaten çok ilginçti de kendi göz bebeğimin büyümesi nasıl bir şeydi acaba :)

Biz koca iki insan hiç üşenmedik göz bebeği fotoğrafı çektik :) Ellemeyin eğleniyoruz :)

Sanki ben değilmişim gibi..

Bu da küçük bebecikler :)

Şu digital fotoğraf makineleri; iltifat edecek kelime bulamadım :))

Suni gözyaşı damlalarını kendi kendime yapamıyorum. Damlayı Hakan yapıyor ama tam bir sinir harbi içinde :)

Gözyaşı damlatılırken en açabildiğim haliyle (!) gözlerim ve gayretli Hakan :)

Hakan: Aç bebeğim gözünü, bak daha düşmedi, aç hadi güzelim.

Gülen: Kikir kikir. Açıyorum ya. (nedense kikir kikir gülesim geliyor)

H: Açmıyorsun, bak dışına düştü.

G: Açtım kocaman.

H: Aç Gülen.

G: Açamıyorum sanırım.

H: Açsana be.

G: Azarladın beni!

H: Aç len şu gözünü!

Hakan gibi sakin bir adamın bile çileden çıktığı an :D

Her ikimiz için de mutlu son :))))

Çınar'ımdan kötü haber var :( Çanakkale'de resim eğitimi alan oğlumuz Alper hastalanmış. Çınar telefonda konuşurken oğlunun iyi olmadığını hissedip hemen yola çıkıyor ve ertesi sabah Çanakkale'ye iner inmez de Alper'i hastaneye yatırıyor. Bu akşam konuştuğumuzda Alper'in okula gidecek kadar iyi olduğunu öğrenip rahatladım. Çınar bayram tatili için Ankara'ya gelecek olan Alper'le birlikte dönecek..

Şimdilik bu kadar :( Geçmiş olsun yorumları için Belgin'im, cansu'm, peri'm, Doğa'm, embir'im, bizimgibiler'im, dağlar kızım, Ela'm (o artık bir kalpte iki can), banuca'm, Nunu'm, Ayşen'im, krizantem2im, Sedef'im .ok ama çok teşekkür ederim. Gözler dinlenip yakın gözlüğümü de alınca yorumlarınıza yanıt vereceğim..

Bisiklet kursu; bisiklet yapım aşamalarının online şekli nasıl olur hiçbir fikrim yok :( ama sanırım çok başarılı olmaz. Keşke olsa, bunu yapmayı çok isterim ama o bisikletler ortaya çıksın hele bir..

Nalan ablanın doğum günü kutlama mesajlarına gelirsek; Nalan ablanın sağ kolu gibi hissettim kendimi :) Yorumları okudu ve teşekkür etti..

Anıtkabir'e giderken giydiğim kıyafet için olan değerli yorumları, oraya benzer kıyafetlerle gelmiş bütün insanlar adına kabul ettim. Yanlıştan dönmek önemlidir; asıl anlama katkıda bulunan güzel yorumlar umarım farklı bakış açılarının değişip gelişmesine etki ederler..

Nesrin'ciğim, bir e-postanız ne yazık ki mevcut değil :( Lütfen size ulaşabileceğim bir adres bırakabilir misiniz?? Hakkımda yazdıklarınız ve Anıtkabir ziyareti için çok önemli bir detayın altını çizdiğiniz için çok teşekkür ediyorum.. Posta yazmak istiyorum size.

Diğer arkadaşlarıma (Sedef'im, gönüldenele'm, bizimgibiler'im, funda'm, aytac'ım, embir'im, Nunu'm, d@li'm, kekik koku'm, bahar'ım, mavianne'm, polsera'm, nalan ablam, peri'm) katkılarınızdan dolayı minnettarım; tek tek yanıt verirsem ben yine coşup susamam. Yorumları adsızlara kapattığım için adsız arkadaşlar cevap hakkını kullanamaz. Bu hoş bir durum gibi görünmüyor gözüme..

KIYAFET DIŞINDA KALAN KISIMLARA VERİLECEK YANIT HAKKIMI DAHA SONRA KULLANMAK ÜZERE GÖZLERİMİ KAPATMAYA GİDİYORUM ŞİMDİ.

VE SİZİ ÇOK SEVİYORUM :)

BİR SÜRE İÇİN BLOG BLOG GEZEMEZSEM BİLİN Kİ GÖZLERİMDİR TEK NEDENİ.

BU KADAR BİLE KALMASAYDIM İYİYDİ AMA GÖRMEZKEN BİLE UYDUR KAYDIR YAZDIĞIMA GÖRE BEN DURAMAM YAZMADAN :)

AA GRİP AŞISI MACERAMI YAZMADIM BEEEEEN :(((

İlkokul çocuğu gibiyim :( Hakan bilgisayar başında kalmamı istemiyor :(