DOĞUM GÜNÜMÜZ ÜÇLEMESİ :)

Bugün, üçümüzün yaş alma günümüz, yeni bir yaş daha alıyoruz.

Defdef, ben ve bu bloğun yaş günü :)

Geçen yıldan beri yeni bir yaş alacak kadar hayatta kalabildiğimiz için şanslıyız.

Özledim Defdef'i, hayatla 20 dakika arayla; şansla, şanssızlıkla, mutlulukla, mutsuzlukla, başarıyla, başarısızlıkla tanıştığımız Defdef'i özledim.

İyi hissettiren her duyguya ait %50 şansımız vardı.

Denedik.

Risk mi; hayat bir şans olduğu kadar %50 de risk almaktır.

Onu da aldık :)

Telefon çalıyor, zorlukla açıp yanıtlıyorum. Arayan Defdef.

-Defdef trafikteyim, araba kullanıyorum. Sonra arasam?

Defdef göz sorunumdan dolayı araba kullanamadığımı bildiği halde vardır bir bildiği diye düşünürken tamam deyip kapatıyor telefonu çünkü pazardayım çünkü arkamda oraya buraya savurarak çarptığım, mukayyet olmakta beceriksiz davrandığım bir pazar arabası sürüklüyorum sarsakça. Sonradan Erdim 'teyze sen artık araba kullanıyor musun?' dediğinde açıklıyorum durumu. Çocuğumun araba kullanmama duyduğu sevincin kursağında kalmış olmasının tezahür cümlesinin doğallığı: 'ciddi biri değilsin teyze! İyi de ben gerçekten araba kullanıyordum :P

'hala ciddi değilsin teyze!' Evet değilim :)

Dilimin döndüğünce bir yaş alma yazısı yazmak istedim; hem kendime, hem Defdef'e anı olacaktı güya ama asortiğimi okuyunca tıkandım, utandım :/

Ve ilk kez başaramayacağımı bile bile susmak istedim.

Ben suskun biriydim; bu beni yeni tanıyanların inanmakta zorlanacağı bir şey ama evet ben konuşan biri değildim. Ben suskunluğumun yerini zaman zaman 'sus Allah aşkına sus! Bi' sus' cümleleriyle konuşma anlarımdaki kendimden geçmişliğimin yüzüme vurulmasını hep ciddi bir hastalığın 'geride söylenecek bir şey bırakmama' içgüdüsünden kaynaklandığını düşünürdüm. Ama şok! Böyle olmadığını yeni öğrendim. Böbrek üstü bezlerimdeki adrenalin salgımın fazladan fışkırması :P nedeniyle sabırsız, duramazlığımdan çekilmez biri olup çıkmışım meğerse. Ve bunu bana kim mi söyledi? Şu an evimizde yatılı konuk olarak bulunan bir veteriner hekim :) Önemli değil, küsüp barıştığımızda Hakan bana 'eşek sıpası' diyor :) Bir olay olurken o an için ince düşünemediğimi sonradan fark edersem 'ben bir öküzüm' diyerek en özünden eleştiri yaptığım da olur.

BLOG DİYOR Kİ;

Geçen yıldan beri hastalığımda, sağlığımda, varlığımda, yokluğumda, kederimde, sevincimde Gülen'e ortaklık eden bütün blog arkadaşlarıma teşekkür ediyorum. Gülen güçlü bağ hissettiği arkadaşlarının yanında olmalarından dolayı duyduğu mutluluğu anlatmayı nasıl başarabileceğinin yolunu bilmiyor. Saatlerdir yüzünde bir tebessümle arkadaşlarını düşünüyor, hepsini ne kadar sevdiğini, onlardan birinin başına iyi bir şey geldiğinde ne kadar sevindiğini, aksi bir şey olduğunda gerçekten üzüldüğüne tanığım ben..

BEN:

Yaş aldım, büyüdüm ama hala ciddi biri değilim :)

Yaş aldıkça bilmeden yaş almamayı seçmişim farkında değilim.

Hayat güzel mi?

Benim için evet.

Ama artık hayatta olmayanlar için çok mutsuzum :(

Hayatta olma nedenim annemi çok özledim..

Kesin özlemişsinizdir siz şimdi beni :P

Hazır kilom da uygunken bir Fiona oluvereyim dedimdi :)

Asortiğim seni çok sevdiğimi zaten biliyorsun.. Her şey için teşekkürün bini bir para..

Buraya da yazdım bugün :) Çok çalıştım çooook :)