BENİ AFFEDER MİSİN?

Ben hiç böyle yapmazdım :( Utanıyorum çok utanıyorum hem de. Üzgünüm. Telafisi olur mu bilmiyorum ama telafi etmek için girişimde bulunmaya bile cesaretim yok :(

Panorama:

Hiç bilmediğim bir iklime hazırlıksız bir zamanda gelmiş olmanın alışma sürecini sıkıntılı geçiriyorum. Canımın hiçbir şey yapmak istemediğini ağzım dolu dolu söylüyorum artık. iki odacık, içi dolu turşucuk mikro bir ev altı üstü; işler birikiyor sonra üst üste düzensizce istiflenmiş eşya yığınları olarak duruyor dağ gibi karşımda :( Kaçmak istiyorum, kaçtıktan sonra özleyip geri dönmek istiyorum, ben gelmeden de biri benim yerime bütün işleri yapsın istiyorum. Kaçmaya bile gücüm yok ama :( Akşam yemeklerini mecbur olduğum için o da çok geç hazırlıyorum; daha doğrusu geçiştirmekle yetiniyorum.. Zaten kötü bir aşçıyken yemek saatlerini gittikçe geciktirsem ve sonra da akşam yemeği olayını ortadan kaldırsam istiyorum.. Pazarda marul, domates, salatalıktan oluşan zeytinyağı, limon ve tuzu da eklenmiş salata menülü tabletler satılsa onlardan alsam. Pirinç pilavını da bakliyat dükkanları satsa ne iyi olur..

Sıcaktan yatmamak, yatınca yine sıcaktan kalkmamak istiyorum. Salonumuzun su giderinin olmasını istiyorum. Gideri çaputla tıkayıp salonu kendi çapında bir havuza çevirmek istiyorum. Hazır havuzumuz da varken süs balıkları da ayaklarımın dibinde yüzsün istiyorum..

'Daha bu sıcaklar ne ki Gülen, daha yaz başlamadı' diyen yerli arkadaşlarla bir daha görüşmemek istiyorum :D

Derdim:

İstanbul'dan geldiğinde acemihobici'm verdiği tarih ve saatte bana geleceğini söylemişti. Ben ne yaptım? Uyanamadım :( çünkü uyuyamadım çünkü çok sıcaktı çünkü sabahı sabah etmiştim :( Habersiz olsaydım sorun değildi ama ben haberli bir tarihte bile evime gelmiş arkadaşım için kendimi kaldırmayı başaramamıştım yataktan :(

Utandım..

O gün acemihobici'm doğum günüm için el emeği yaptığı armağanlarla birlikte geldi.. Uyanamayan arkadaşına doğum günü armağanlarını verince doğum günü sahibi kişinin mahcubiyetini görmeliydiniz. O gün acemihobici'm İstanbul'a yakın bir yerde bir gece mola verip benim aynı ile en son gittiğimde iki ay kalmama karşın Erdim'in hastalığı, yoğun kış koşulları nedeniyle bir türlü ziyaret etmeyi başaramadığım ortak bir blogger arkadaşımıza gittiğinde zarif arkadaşımızın bana gönderdiği şık armağanı da getirmişti.

Soru: Ben ne yaptım?

Cevap: Terbiyesizlik yaptım :(

Ben hiç böyle yapmazdım :(

Ararım dedim, yazar teşekkür ederim dedim; ne yazabildim ne arayıp teşekkür edebildim :( Gmail'i neredeyse hiç kullanmadığım için arkadaşımın doğum günü postasını ancak üzerinden epey bir zaman geçtikten sonra görebilince de yerin dibine geçtim :( Hala da çekiniyorum, arayıp kabalık ettiğimi çeşitli cümlelerle ifade ederek onun bir şey söylemesine fırsat vermeden telefonu kapatıvermek istedim ama bu kez de telefonu yüzüne kapatmış gibi olacaktım :( O kadar üzüldüm ki :( Blog arkadaşlarımdan gelen armağanları alınca hem utanır hem çok sevinir nasıl sevindiğimi hemen yazmak isterdim. Bunu yaparken de sevincimi anlatacak kelime bulamam :( Nasıl anlatsam da ifade edebilsem mutluluğumu diye düşünür, seçtiğim her sözcüğün sevincimin yanında ne kadar yavan kaldığını/kalacağını bile bile anlatmayı denerdim çocuk sevincimi :(

Ben nasıl böyle davrandım, ben nasıl sanki umursamıyormuş gibi davrandım bilmiyorum.

Ne kadar üzgün olduğumu, ne kadar mahcup olup utandığımı 'gerçekten' gibi bir sözcükle anlatmaya gerek bile duymuyorum ve şu anda da ağlamaya başladım :(((( Çok ayıp ettim ben :(

Geleceğim deyip bir türlü gelemediğimde de utandığımdan seni aramaya cesaret edemediğim için dilediğim özrün bir benzerini yine dilesem kabul eder misin Banuca'm? Beni reddetme diye blog camiasının gözü önünde diliyorum özrümü. Kabul etmezsen araya hatırı sayılır blog arkadaşlarımızı koyacağım, o da olmazsa bi biskrem versem?

Bu sarışın kız için sonsuz teşekkür ettiğim canım Banuca'm, affet beni :(

Not: Beni seven Banu'mun beni affetmesi için dua etsin..