GÜLEN YAPTI..NALAN ABLA ASTARLADI :)

Abartmasız bir kaç yıldır evde ne atılan ne bir işe yaratılan eski kot pantolonlar için Hakan'ın 'bunlar ne olacak Gülen' sızlanmalarını duydukça sabredip bir işi ortaya koyamayacağından emin olan ben bir bahaneyle o an daha önemli başka bir sorun varmış gibi davranıyordum.Sabırsız biriyim, yeni bitmemişler için cesaretsiz.Bitmemiş işlerime hep yenilerini ekliyorum yine de başlayıp bitiremediğimde maruz kaldığım o bakışlara hala alışamadım.O kotların akibeti de beklemekti; diğerleri gibi onlar da yıllardır bekliyordu; üstelik bitmemişleri düzenli biçimde saklamayı (tıkıştırmayı) beceremesem çöp ev olma konusunda üzerime tanımazdım.'Bana' rağmen bir kot çantamın olmasını da çok istiyordum.(Şimdi fark ettim; demek hala ümitliyim yarım değil bitmemiş demişim hep :) )

Saded:

Günün birinde ilk blog arkadaşlarımdan sevgili becerikli sihirli eller'in diktiği kot çantayı görene kadar da eski kotlar beklemeye devam edecekti.Kafamda oluşturulmuş modeli asla yapamayacağımı biliyordum; düşümdeki çanta çok parçalı, aksesuarlı bir şeydi..Yardımsız çizip biçmeye kalkışsam kimbilir nasıl bir şey olurdu..(Muhtemelen olmazdı) Sihirli'nin modeli çok hoşuma gidince ben ne yaptım; direk Sihirli'nin modelini tabir-i caizse arakladım :P ama dikiş bilmem, ölçme, biçme konusu ilgim alanının çok dışında.Her şeyi göz kararı kestim.Dikiş makinesiyle kavga ede ede diktim.Diktim dikmesine de astarı ne yapacaktım.Öyle yaptım olmadı, böyle denedim olmadı ama bunları yaparken de söylene söylene, 'yapmıyorum! yeter ya!' diye diye kumaşı ata ata kendimi aştım.Astarı nasıl yapabileceğimi bir türlü bilemedim.

Yanlarına parça koyarken çıldırdığım, sapını kolaylık olsun diye kemerden yaptığım, yırtık, eski havası bozulmasın diye atmış iplerini kesmediğim en önemlisi bitirebildiğim çantam

Mankenim delikanlı Hakan'a teşekkürler..

Çanta bir kaç gün öylece bekledi.Hakan 'Gülen bu ne olacak?' dediğinde 'e çanta oldu ya, daha ne olsun:D' deyiverdim.Bir kaç gün sonra tatlı Nalan ablamla telefonla konuşurken çantamdan söz ettim, zaten de Ona gidecektim 'getir çantanı da bir bakalım' dedi.Hıdırellez günü beni kahvaltıya bekleyen Nalan ablaya gitmem kendimi uyandırmayı başaramadığımdan öğlen saatlerini buldu.Nalan abla Hıdırellezin bir özelliği olarak şifa olsun diye bahçedeki otlardan omlet türü nefis bir yiyecek yapmış.Canım ablam onu yedirdi bana.Hatta dedikki 'biz bunu neden yemek olarak yapmıyoruzki?'O kadar güzeldi.

Sonra bir parka gittik.Sırtımızı bir çam ağacına dayadıkve bir süre gözlerimiz kapalı nefes alıp verdik ayaklarımız çıplak.

Pilatesle incelmiş Nalan abla :)

Pilatesle henüz incelememiş ben

Eve döndük mis kokulu çiçekli bahçelerin arasından salına salına.Sonra Nalan abla benim için ta bodrum kattan antika dikiş makinesini çıkardı.Ben Amerika'daki kızlarıyla görüntülü konuşma yaparken sağolsun O da benim çantamı astarladı.

Başarılı astar çalışmasından dolayı Nalan abla'ya da teşekkürler.

İçinde süslü perişan ünvanını hak etmeme neden olan pembe saç bantımın olduğu canım çantam :)

Gelgelelim fermuar dikme aşamasını kaçırdığım için fermuarsız bir çanta oldu.Ne yapalım diye düşünürken Nalan abla zımba bastırma fikri verdi.Ayrılma vakti; güzel bir günün sonunda eve dikilmiş ama fermuarsız bir çantayla dönünce Hakan pek bir mutlu oldu :)

Ve yine bekleme süreci :) Zımbacıya gitmemiz bir kaç günümüzü aldı.Zımba basan güzel kız çantamı görünce 'tasarımcı mısınız?' diye sordu.'Dalga geçmeyin, gururum kırılıyor' dedim.Dalga geçmediğini bizim orada olduğumuz süre içinde benimkiyle benzer işler için gelen kadınların profilinden anladım.Gelenler çok düzgün dikişli ürünlerini getirmiş olan terzi ya da biçki dikiş kursu öğrencileri idi.Benimki kadar salaş bir şeyi nadir gördüğü için tatlı kız beni tasarımcı sanmıştı.Hakan 'Evet tasarlar ama sadece tasarlar.Fikirleri iyidir ama uygulamaz' dedi.Bozulmadım çünkü doğru.Az sonra gelinlikçide çalışan bir kadın gelip o sırada zımba basılması için sırasını bekleyen çantama dikkatlice bakınca öyle bir utandımki, sanki matah bir şeymiş gibi bir de zımba bastırmaya gelmişiz :( Gelinlik ustası kadına gerekli olan düğmeyi birlikte ararken sıra benim çantama gelince çantanın benim olduğu mecburen ortaya çıktı.'A sizin miydi?' dedi.Utana sıkıla 'evet' dedim.'Çok güzel olmuş, bayıldım' demesin mi!Anladığım şu; bu usta kadın boncuk, kurdela işleye işleye böyle salaş bir şey görmekten hoşlandı.Onların bu zaafından dolayı da benim gururum okşandı :)

İşte soranlara sanki Nalan ablayı tanıyorlarmış gibi 'ben diktim ama Nalan abla astarladı' dediğim çantamın hikayesi..Kesinlikle Sihirli Eller'inki kadar güzel olmadı çantam; e ama sabrımı taşırmayın.Benden bu kadar :P

İzmit'ten dönerken içindekiler:

Üç cep telefonu, üç şarj aleti, iki şişe parfüm, ilaç çantam, diş macunu ve fırçaları, fotoğraf makinesi, pil şarj aleti, Hakan'ın gömleği, benim penyem, iki cüzdan, gazete, nemlendirici, iki kulaklık, saç bantları, üç çift 0 çorap, gözlük, digital sudoku ve ıvır zıvır :)) Aslında o bir çanta değil; bavul :D

Gülen:Zımba makinesi istiyorum.

Hakan:Sebep?

G:Çok hoşuma gitti.

H:Bu almamız için yeterli sebep değil.

G:Tamam o zaman; zımba yapmak istiyorum.

H:Neyi Gülen, neyi?'!%/(=%*

sustum :D

Ben yaptım..

Gülen yaptı..

Yine yapar mı; bilinmiyor :D

Not:Çingene kuklamdan; yani o yetenekten sonraki yazı olarak çanta meselesini konu yapmam ne büyük cesaret :D takdirle karşıladım kendimi :)