MANGALDA GÜVERCİN - balkonistan cumhuriyeti

Taşınmadan bir kaç gün önce ağzımızda ameliyat maskeleri ellerimizde önce ameliyat ama kesmez; sonrasında iş eldivenleriyle kazıyarak temizlediğimiz dokuz torba güvercin dışkısı hafızalarmızdan silinmedi.Tıkına tıkına güvercin adımlarıyla yürüyemeyen bu tavuğa çalmış yeni nesil güvercinler balkonla da sınırlı kalmayan özerk bir cumhuriyet kurmuşlar ara sıra odaları da teftişe geliyor, geldiklerine dair de iz (!) bırakıyorlardı!Bu işe çok içerleyen Hakan ikide bir 'yakıyorum mangalı Gülen!Kızartıyorum bunları bir güzel!Bak bir daha gelebiliyorlar mı!?!' babından söylenmeleri üzerine güvercinlere 'kaçın kızartacak sizi' demem bile kar etmiyordu.Önce güzel güzel konuşmayı denedim ama sanırım dil sorunumuz var bu arkadaşlarla.Resmen dövüşmeye başladım sonra; 'ya gitsene, git artık ya!bak hala bakıyo', şiii kime diyorum ben ya!' diye azarladığım güvercinler neredeyse gözümü oyacak gibi üstüme üstüme pike yapmaya çalışmıyorlar mıydı!Al eline bir sapan vur bunları, artık neresine denk gelirse.

Aslında seviyordum güvercinleri sevmesine de adlarını Umut ve Bulut koyduğumuz ve sadece iki gün yaşatmayı başarabildiğimiz iki evladını anasız koyup kayıplara karışan vicdansız anne güvercin kaynaklı kızgınlık yerini adı sadece kızgınlık olmayan başka bir duyguya bıraktı.Güvercinlerden sıtkım sıyrıldı.Hiç kendimi bu kadar sıtkı sıyrık hissetmemiştim daha önce.
Balık ağı gerdik balkona.Havalandırmaya çıkmış mahkumların tel örgüden dışarı izlemesi gibi mahzun bakışlarımız var örgünün diğer tarafında kalan özgürlüğe.Artık tek bir güvercin bile giremiyor balkona.Ağ örgünün bize hissettirdiği esaret hissinin derin yoksunluk duygusunu saymazsak şimdilik rahatız.

Beyaz bayrak salladık..