YEMİN TÖRENİ

Kontrolümü sağlayamayacağımı bildiğimden katılmak istemediğim yemin töreninin bitimini beklerken kapıdaki nöbetçi ere sarılıp sessiz sessiz ağlayarak kendimi kaybettim bugün..
Hepsini; ama özellikle ne zaman kıpırdayamadığı için göz yaşları başka biri tarafından silinen o asker fotoğrafını görsem gözyaşlarıma ekliyorum şehit acılarımı..
Neden bütün askerler gidip de dönmeyecekmiş gibi hissettiriyorlar kendilerini bana :(
Bugün yazı yok.
Bugün ben yokum.
Bugün kendi yemin törenimi yaptım..
Ettiğim bütün aynı yeminlerin üzerine hala dürüst, onurlu, 'iyi', vicdanlı, ülkemi seven ve önce kendime saygılı biri olarak kalacağım yeminimi korumak için üzerine kaç kat vernik çektim; kazınmasın, kazıyan olmasın diye..

Not:Baş ağrım nedeniyle beni güne hazırlayan, yoluma ateş böcekleri gibi ışık saçan yorumlarınızı çok severek yaptığım yorumlama zevkimi yarına erteliyorum.
Seviyorum, gidiyorum..
Sevdim ve gittim..