ALDATTIM. MUTLUYUM :)

Daha yüzümü yıkama kısmına bile geçmemiştim günün; pilates matine oturmuş nefes al ve veeeer nidalarındayken yeni bir posta iletiniz var sesini duydum. Önemli olabilir (ne olacak Allah aşkına:P) düşüncesiyle nefesimi tutup postamı açtım. Seni uzaktan sevmek aşkların en güzeli şarkısının her sözcüğüne uygun bir iletişim geliştirdiğimiz sevgili Sihirli eller'im bugün için bir saat boş zamanım olup olmadığını soruyordu. Sabah mahmurluğu önce anlayamadım çünkü bir seneyi geçkin sanal arkadaşlığımızın devam ettiği Sihirli'mle görüşme konusunun lafı bile olmamıştı. Şaşırdım, inanamadım. İnandığımda da çok sevindim. Ben bu tatlı şeyi çok seviyorum çünkü :) Bir kaç posta sonunda nerede ve nasıl buluşulacağı konusunda netleştik. Aslında ben bir saate sıkıştırmak istemesem de onun zamanının ancak bu kadar olması nedeniyle büyük buluşmayı ertelemek için ısrar etmedim.
Gelmeden telefonlaştık. Çok içten, sevdiğini belli eden sesi bir muhabbet kuşu gibi şakıyordu telefonda. Bu beni o kadar rahatlattıki aslında sanal görüşmelere kocasını internetten bulan :P biri için çok da yabancı olmayan ben yine de çok heyecanlandım.
Bir seneden fazlası var, birbirimizi sadece görmemiştik. Az çok ne yer, ne içer, ne sever, ne sevmez kısmı tamam da fiziki olarak sadece fotoğraflar vardı. Zaman kısıtlıydı ve Sihirli'm fotoğraflarımın çoğunun çekildiği bahçede oturmak istiyordu. Alel acele piknik tarzı bir şeyler hazırlamak istedim. Onu da beceremeyip ağzıma yüzüme bulaştırdım ya neyse artık. (Yaptığım muffin başlı başına bir skandaldı) Bir termosa buz doldurup muffinleri kalıbından bile çıkaramama zamansızlığında koştur koştur asansöre bindim. Garaja inen merdivenleri inerken ne halt yemeye orada olduklarını anlamadığım salak demir bilyelerin üzerine basıp aptal bir çuval gibi sol dirsek ve sol oturma kemiğim (popo, totoş değil; onlar eskidendi.Artık popomuzun adı oturma kemiği. EPru öyle diyor :D) üzerinde tam on basamak iniverdim. İçinde gazlı içecek, termos, cam bardak, cam kalıplarıyla birlikte muffinlerin olduğu ağır poşeti de elimden bırakmıyorum ha. İndim öyle, canım yanıyor ama ağlayamıyorum. Ağlamak için zamanım yok çünkü benim ağlamalarım bir seramoni gerektirir. Önce yere otururum. Sonra ağzımı tavana açar ve derin bir nefes alırım. O aldığım derin nefes içimde volkan patlamasına dönüşür ve lav olarak dışarı çıkar ama bunları yaparken mutlaka ağzım tavana doğru bakıyor olmalı. Kalktım yürüyemeye yürüyemeye Sihirli'mi almaya gittim. Caddenin karşısında yürürken gördüm onu. İkimiz aynı anda gördük aslında birbirimizi. 'Gel ge'l dedim, yürümekte zorlanıyorum ya. Geldi. İnanamıyorum; ne kadar güzel sarıldı bana :) Nasıl mutlu oldum, nasıl inanamadım, nasıl inandım sonra :)
Ben yanıltmak ve yanılmaktan korkuyorum. Sanalın gerçeğe dönüşmesi bu korkum nedeniyle beni tedirgin ediyor ama ben ikinci kez yanılmadım ve bunun için çok mutluyum. (Nalan ablam kulakların çınıldasın)

Sihirli'm çok sıcak,

çok tatlı,

,
yaşından çok daha olgun (ben değilim.Denge de burada işte :P) ve fotoğraflarından çok daha güzel. Güzelliği çok mütevazi.

Sonra piknik havası veren kareli örtümüzle çimlere yayıldık :) Düşünceli Sihirli'm çıkınından azıklarımızı çıkardı :)

O narin haliyle şu kitapların olduğu poşeti taşımış.
Bir çanta dolusu kitap getirmiş babama :)

Yemek içmek bahane; Sihirli'm şahane.
Zaman kısıtlıydı. Bu kısıtlı zaman içine sığdırabildiklerimizi sığdırdık; en azından denedik. Sığmayıp taşanları Sihirli'min inisiyatifine bıraktım :) İlk kez gördüğüm biri gibi hissetmediğim Sihirli'mi daha çok sevdim ve 'hiç kaybedilmeyecekler' listesine yazdım. Umarım her şey aynı güzellikte sürer ve biz yine dertleşiriz. Çayırımız seni bekliyor, hatta bütün çim taneleri 'Sihirli nerede?' diye sordu bu akşam. Bu güzel gün, bu hoş sohbet ve sürpriz için sana ne kadar ve nasıl teşekkür etsem, şimdi bunu düşünüyorum.
Ne oldu sonra? Sihirli'min en az onu sevdiğim kadar sevdiğim Gubuş'u geldi ve bu güzel öğleden sonrası vedalaşmamızla son buldu:( Bu tatlı, sempatik çifti Allah nazardan korusun.

Eve çıktım. Oturma kemiğimdeki ağrı beni bezdirse de Sihirli'mden aldığım güzel enerjiyle bir hışım bütün camları sildim :) Yemek yaPtım mutlu mesut (yakmadım)
Ağrım dayanılmaz hale gelince kas gevşetici bir ilaçla ovmanın iyi geleceğini düşündük. Canımı feci derecede yakmaya devam eden mor ötesi rengi gören Hakan (özür dileyerek yazıyorum) 'oha!, sen ne kadar güçlü bir insansın Gülen' dedi. Tabii bende bir hava, bir hava :D Hemen bu kez iki dirseğim üzerinde otobüs merdivenlerinden yine o.k üzerinde indiğimi, dirseklerimdeki yumuşak doku zedelenmesinden dolayı altı ay boyunca her iki elimin de üç parmağını hissetmediğimi ve bu hissizlik nedeniyle uzun süre b vitamini aldığımı o.k'min ağrısnın dirseklerimin ağrısının yanında hiç kaldığını anlatmaya başladım :) (reklam alırım ben arada :P)
Gülen:Benimle gurur duyuyor musun Hakan?
Hakan:Evet.
G:Neyimle?
H:Her şeyinle.
Bu diyaloğun öncesi var, anlatırım bir ara..

Epru'yu Sihirli'mle aldattım. Bu o.k. arızası kesin bu yüzden oldu. Epru'nun ahı tuttu. Hiç pişman değilim. Yine yaparım, hep yaparım :)
Sihirli'm en acilinden yine gel :) Tatlım benim :)