ÇÖPTEN ÇALDIĞIM ELBİSE ve BİR SİTEM

Bugün fotoğraf çekimi için havuz başına indiğimizde 5litrelik pet şişeyi havuza sokmuş doldurmaya çalışan bu iki ufaklıkla karşılaştık. Benden yardım sitediler. Sularını doldurdum; ne yapacaksınız diye sorduğumda 'sığınaklarına' götüreceklerini söylediler :))))

Yaz başı yurt dışına gidip ve bir daha sanırım hiç dönmeyecek çok sevdiğimiz yeni evli bir abimize vedaya gittiğimizde onlar hala evlerindeki ıvır zıvırı toplamaya çalışıyordu yavaş hareketlerle. Kolumdaki sorun bütün şiddetiyle devam ettiğinden hiçbir şeyin ucundan tutamamanın ezikliğiyle o kadar sinir oldumki kadının yavaşlığına.Beyin gücü yardımıyla gözlerimle toplayıverdim bütün eşyayı. Gittiğinde ne nerede diye beni arasa işi daha kolay olurdu kesin. Ortalığı toplarken lila rengi batik bir elbise ve şalını atılacaklar için kullandığı poşetlerden birine koyunca nevrim döndü. Bakışlarımla izlediğim o poşet kapının önüne bilinmeze doğru yollanıverirken kafamda 'o elbise ve aksesuvarının kaderi bir atık olmayacak' planımı çoktan hazırlamıştım. Vedamızı ettik. Kapıya çıktık. Poşetin hala orada olduğunu görünce rahatladım. Arkadaşlarımız bizi asansöre kadar uğurladı. Zeminde indik asansörden. Onların kapısının kapandığından emin olunca Dolunay ve Hakan'a hiçbir şey söylemeden tekrar yukarı çıkıp poşeti hırsız çevikliğinde alıp kaçıverdim :D Hakan yol boyu' sanki giyecek bir şeyin yok mu?' diye söylenip durdu; hatta elimden kapmaya yeltendiği poşeti ancak ucundan yakalamayı başarıp çöpe atmaya çalıştı ama heyhat ben çok çevik 1iyim :)
Şimdi bu ince belli narin kadın bir düğün için aldığı ve sadece sırtına bir kez taktığı elbise ve aksesuvarı olan şalının son halini görse ne düşünürdü?

a) Kesinlikle bir çöpçü olduğumu düşünürdü (körle yatan şaşı kalkar; Nalan ablamla yemiş içmişliğimiz var)
b) Neden attımki diye hayıflanırdı (siyah pantolonunu atacakken havada kaptığım arkadaşım pantolon üzerindeki reorganizasyon çalışmalarından sonra pantolonu geri istemişti :D Tabiiki vermedimm hihihihi)
c) Ben iyi bir aşçıyım, o da yemek yapamıyor deyip teselli bulurdu.
d) Elbise ve equrisini o kadar gözden çıkarmıştıki bu halini görse bir elbise attığını hatırlamayacaktı bile..

Hanım narin olduğundan elbisenin belden yukarısını kestim. Yaka kısmı devrik dursun diye yakasını oymadan el dikişiyle diktim. Yan kısımların biraz kısa, ön ve arkanın yanlardan uzun olmasını istediğim için kesimi bu isteğime göre ayarladım.

Kollarını tamamen kapatmaktansa üç parmak aralık bırakıp rengini beğendiğim için Kocaeli'de bir pazardan aldığım geniş ve ince mor kurdelelerin ince olanını diktim.
Bir taşla iki kuş olmuş; kolumun son durumu budur.

Sonra göğüs kısmından çıkan parçaları birbirine ekleyip saç bandı yaptım. Ek gelen yerine de kalın mor kurdeleyi büzdürerek elde ettiğim çiçek gibi durduğu söylenebilir acayip malzemeyi diktim.

Yıllar önce mor boncuklarla küpelerini de yaptığım kolyeyi halhal haline getirdim.

Kolyemi bir sevgililer gününde kendime almıştım. Hediyelik eşya fuarıydı. Git gel satıcıyı bunaltınca 'o kadar soran oldu ama bir tek sen peşini bırakmadın, hadi al da git' diyerek hatırı sayılır bir indirim yapmıştı :)

Mor terlikleri Sedef'le birlikte almıştık ama Sedef sezonda 49liraya satılan ve 10liraya kadar düştüğü için mağaza sahibinin almayanı hırpaladığı, hırpalanmamak için almaya mecbur :P kaldığımız terlikleri görse, onunla aldığımız terliklerin bu terlikler olduğuna kesinlikle inanmaz çünkü ben parmak arası olma özelliğini tamamen kapatan ve üzerinde saçmadan bir kelebeğin olduğu alt bantını kestim ve terliğin parmak arası özelliğini ortaya çıkardım.
Takdir ettim kendimi :P

Kumaşın asıl rengi bu ama günışığında anlamadığım biçimde mavi çıkmış.

Kesmeden önce..

Şalı da kolayladım, o da buna benzer bir şey oldu. Onu da göstertirim :)

Şimdi gelelim günün fırçasına;
Adsız kişi; Güzel olmadığımı düşünüyorum, hatta bunu biliyorum. Hiç kimse bana güzelsin demedi bugüne kadar, söyleseler de inanmazdım :) Bunu söyleyen kişinin inandırcılığını, dürüstlüğünü sorgular, ilişkimi gözden geçirirdim :) Sevimli, sempatik olduğumu çok duydum ama güzel olmadığım aşikar. Fotoğraf çektirmeyi de çekmeyi çok seviyorum. Sana bir de kötü haber vermeli hemen şu an: kurslar başladığında fotoğrafçılık kursuna gidip paranın alabileceği en iyi fotoğraf makinesini almayı düşünüyorum :)
Yıllarca fotoğraf çektirmedim ben. Yıllarca fotoğraf çekilirken kadraja girmemek için bahaneler uydurdum. Işık hassasiyetimin yoğun olduğu zamanlarda bu bahanem hep yardımıma koştu. Yıllarca kortizon kullanımım nedeniyle ya saçlarım dökülmüştü ya da kortizon şişiydim ya da göz çevremdeki hastalıklı mor-kahvrengi halkalar, yüzümde rushlar vardı.



Ensemde pilatese başladığımdan beri hayretle azaldığını hissettiğim bir şişlik taşıyorum hala. Şişlerim indiğinde saçlarım yoktu, saçlarım varken şiştim. Şişim yokken durumuna saçlı halimi denk getiremedim bir türlü.. Senkron tutmadı yıllarca.
Bir yılbaşı akşamı iki kardeşimin kolunda davetli olduğumuz bir partiye götürüldüğümde çekilen fotoğrafın elime geçmesinden sonra vazgeçtim kadraja girmekten. O kadar şiş olduğumu ilk o fotoğrafta görmüştüm; ailemin ilaç prospektüsünde 'şişeceği gerçeğine hasta ruhsal olarak hazırlanmalı' antrenmanlarını ciddiye almamışım demek.
Oysa şimdi fotoğraf çektiren insanlar gördüğümde tam deklanşöre basılırken aniden yanlarına gidip sanki birlikte doğmuşuz, ya da ailedenmişim gibi sarılıverip poza dahil olmak istiyorum.. Ciddiyim, bazen zor tutuyorum kendimi bunu yapmamak için.
Bugün Hakan'a 'bugün çekim var' dedim. 'Ne çekimi?' dedi. 'Yer çekimi' dedim; kendim bile gülmedim ama :D

Fotoğraf diye tutturduğumda bir iki kere 'sonra' dedi; 'Kutup Dalgakıran'ı ararım' deyince hemen düştü peşime.. Canım benim; beni kırmıyor ve daha asansörde başlıyor fotoğraflarımı çekmeye; iyiki 8. katta oturuyoruz. O süreye 4-5 poz sığıyor :) Evet fotoğraf çektirirken giysilerime dikkat ediyorum. Sen öyle yapmıyor musun? Buraya neden paçoz, ev hali fotoğramı basayımki :) Açıklamalardan sonra biraz daha iyi misin?

Yeşil kurbağalarımı beğenen ve nereden aldığımı soran Adsız arkadaşım; o ayakkabıların nerdeyse bir beş senesi var. Hafızamı o kadar yokladığım halde nereden aldığımı hatırlayamadım :( Sedef'le o dükkan senin, bu dükkan benim diye gezdiğimiz yoğun bir gündü. Pahallı bir ayakkabı değildi, ben de senin gibi beğendiğim ve ederinden dolayı bu yaz giysem de yeter diye düşünüp almıştım ama hala ayağımda. Çok güzel renkleri vardı; lila, uçuk mavi ve toz pembe. Hala var mıdır bilmem ama nerden aldığımı hatırlarsam yazarım. Sanırım bir bloğun yok :( ?

Ya bu kesme işi ne olacak :( Bir bilen varsa söylesin, elimde makas dolaşıyorum :( Kazara üstüne düşsem adli vaka diye anılır; nasıl açıklarım ben makasla dolaşıyorum evin içinde diye :(
Erdim bana 'makas el' diyor :(

PİLATES GÜNLÜĞÜ:
PİLATESÇİ ADAYLARI SİZİ UNUTTUM SANMAYIN!

BU FOTOĞRAFLAR SİZİN İÇİN!


ŞU BACAK KASLARINA BAKAR MISINIZ?