Rutine döndüm.İlaca yarım tablet olarak, olması gerektiği kadarıyla başladım bugün; düne ait sersemliğimin üzerine yarım tablet, günü 'katlanılabilir' kıldı ama bir ara yine coşunca Hakan elindeki tv kumandasını bana doğru çevirip parmağı bekleme tuşunda 'Gülen bunlardan iki tane alıp sızsan?' deyip güldürdü beni :)
Dünkü halimi bilen Kaan nasıl olduğumu sormak için aradı, sağolsun.Bilerek mıy mıy konuştum.
'Numara yapıyorsun' dedi.
Derin bir düşünce haliyle 'Numara ne demek?' deyince ilk önce O sonra ben sonra da Hakan delikanlısı çok güldük.Bir adreste bir yazımın yayınlanması haberinden beri Kaan bana 'yazar hanım' diyor.Bir arkadaşı Kaan'dan kendisi için okul yıllığına yazmasını rica etmiş.Maddeler belirledik; kişilik çözümü gibi :) Bunu yaparken de bir yerden konu açıldı; manik depresif hastalığını panik atakla harmanlayıp monik pandresif kelimelerini kazandırdık literatüre :)
Cuma günü beni doktora götüren yeğenimle konuştuk.Cuma gecesi eşi İtalya'da çalışan 10 yaş ve 18 aylık iki oğlu olan yeğenimde kaldım.İyiki de kalmışım, gece çok kötü bir olay yaşadık.18 aylık Ekin Deniz'in (Deniz ismini ben koydum) uyumama inadından başı döndü.Düşerken oyuncağının metal parçasına diz eklemi gelince de nefesi kesilene kadar ağlayıp morarmaya başladı.Yeğenim soğukkanlılıkla Deniz'i kucağına aldı.Bu soğukkanlılığın yarattığı güveni hissederek rahatladım ama durum hiç de öyle değilmiş.Bir iki saniye sonra yeğenimin Deniz'i kucağıma verip 'teyze ne olur bir şeyler yap' diyebilmesinden sonra tavrının soğukkanlılıktan ne kadar uzak olduğunu anladım.Kucağımda nefessiz, rengi mora dönmüş bir çocukla kalakalınca aklıma başka hiçbir şey gelmediğinden belli etmediğim sakin paniğimle Deniz'i cimciklemeye başladım.Bir kaç cimcik süresi nedir; sanki saatler sürdü.En sonuncusu işe yaradı ve Deniz cimcik acısına bir iç çekişle tekrar nefes alıp vermeye başladı.O anın, olabilecek kötü bir durum sonrasında hafızamda nasıl kalacağını düşündükçe hala ürperiyorum.Çok korktum.Bugün yaptığım şeyi sağlıkçı kuzenime anlattım; bilmeden doğru bir şey yapmışım.Ya yine bilmeden doğru olmayan bir şey yapsaydım?
O akşam, açılan o becerisi, bu becerisi kurslarından önce acil olarak ilk yardım kurslarına ihtiyacımız olduğunu bir kez daha anladım!
Öyle ya deprem ülkesiyiz, trafik kazalarının sıklıkla yaşandığı, vergilerimizin su, yol, (hele hele okul olarak) bize geri dönmediği dolayısıyla kalitesiz yollarda yolculuklar yaptığımız bir ülkede yaşıyoruz.Trafik kazalarında ilk yardım bilgisizliğinden dolayı kaybedilen hayatların olduğu bir ülke burası.Bir kaç sene önce bir fastfoodda bir şeyler atıştırırken yan masada oturan Alman bir kadının boğazında kalan zeytin tanesini sadece tvde gördüğüm HEiMLiCH MANEVRASI'nı uygulayarak çıkarttırıp hayatını kurtarmam nedeniyle orada bulunanlardan alkış aldıktan sonra 'ben birinin ölümüne neden olabilirdim' diye düşünmeye başladım.%50 şansım vardı; ya beceremeseydim?Bu olaydan sonra kişisel ilk yardım kursu almanın yollarını aradım.Uzun süren bir dizi telefon görüşmelerinden çıkan sonuç: bu kursları sadece Kızılay, o da çok yüksek bir ücretle ve Sivil Savunma Koleji, o da kurum çalışanlarına veriyor.Şimdi sivil inisiyatife düşen görev, açılan beceri ve meslek edindirme kurslarının yanı sıra ilk yardım kurslarının aciliyetli olarak hayata geçirilmesinin yolunu açmak.Şimdi düşünüyorum da ya o kadına bir şey olsaydı, ya hayata döndüreyim derken ölümüne neden olsaydım?Görsel anlamda hafızamda kalan Heimlich Manevrası bir hayat kurtardı ama ya yanlış bir şey yapsaydım?Ömrümün sonuna kadar vicdan azabı çekmem neki, Alman hükümeti beni öttürürdü.
Ertesi gün 10 yaşındaki pabucu dama asla atılmaz Evrim'ciğimin aşırı ısrarlarına dayanamayarak hayatımdaki ilk bowling deniyimimi yaşadım.Bir insan her spor dalında bu kadar başarılı olabilir mi :P Kolumu yukarı ve sağ sol yönlerine çeviremediğim ama aşağıda durması gereken durumlarda ağrı hissetmediğim için topu atarken ağrı çekmedim ama dün ve bugün bileğimin biraz şişmiş olması kolumu zorladığımın bir işareti :( Gerçi Evrim'e yenildim ama çok eğlenceliydi :) Ben neden bowlinge merak salmadımki, bak çok merak ettim şimdi (paraşüt, capoeira, basketbol oyuncusu, hakem ve antenörlük, latin dans, co-pilotluk..)
Delikanlı Hakan bugün bir iş görüşmesine gitti.Öğlen saatlerinde döndü, yaklaşık yarım saat önce de yarın 13.30da iş yerinde olması için bir telefon görüşmesi yaptı.Bu kadar çabuk sonuçlanacağını tahmin etmediğim için şu an aşırı mutluluk hissi sardı beni :)
Fotoğrafları aşağıya taşıyamadım.Ne zahmetli işmiş o be :(
Not:Öfke Kontrolüm yazıma olan yorumlarınız yanıt bulmuştur, bilginize.
Sizi seviyorum!
NEHİR İÇİN
BEnim yorumum da yanıt bulmuş, her ne kadar yorumu yayınla butonuna basmayı unutsam da :)
YanıtlaSilSen niye o güzelim kollarını yoruyorsun ki canım ablam? Ama mutlu bir gün geçirmene ve Hakan abinin iş başvuru sonucunun çabuk gelmesine -üstelik olumlu- çok ama çok sevindim. Bir de önceki yazıda, diyalogunuza çok güldüm, ince esprili şeker ablam benim :)
Bu arada tehlikeli anlarda bile doğru hareket etmen ne kadar güzel. Çok geçmiş olsun ablacım.
Öptüm çok..
Soğukkanlılık hiç sahip olmadığım ve olamayacağım bir şey :) Öyle bir durumda cimcik atmayı düşünmek bile takdire değer. İşe yaraması ve doğru olması da harika olmuş.
YanıtlaSilHakan Abi'ye de tebriklerimi iletin lütfen :) Umarım çok memnun kalır ve zevkle çalışır.
Bowling oynamayı ben pek beceremem daha doğrusu topu ağır geliyor. Bileklerim ve parmaklarım 7 yaşındaki çocuğunkilerden hallice de :) Zevkli bir oyun değil mi? Bir de kalabalık bir grupla giderseniz çok güzel olur.
Delikanlı Hakan abiyle aranızda geçen diyaloglar çok güldürüyor beni. Her defasında çok yaşayın diyorum :)
Moralinin iyi olması da ayrıca çok sevindiriyor beni Ablacım..
Öpüyorummmm en büyüğünden..
Ohh!
YanıtlaSilüç gündür meraktayım. Sesini duydum çok şükür. Yazmıyorsun da merak ettim. acaba yazdıklarım içinde kırıcı birsöz mü sarfettim diye.
Neyse iyisin ve neşeli.
Çok daha iyi olacaksın yavrusu, zaman,sabır....
Sevgi ve mutlulukla kal
Çok geçmiş olsun canım.Ben olsam ne yapardım? demekten kendimi alamadım.
YanıtlaSilGüçlü kadın, aferin sana. Zor anlarda nasılda doğruyu buluyordun.Böyle bir arkadaşım olması beni onurlandırıyor.
Sevgiyle kal arkadaşım.
Bowlingi bende cok severim, oynuyalim bir gün beraber:))
YanıtlaSilDelikanliya basarilar:))
ne kadar doğru şeye parmak basmışsın tebrikler
YanıtlaSilhaklısın aslında bir sürü kurs varken
bir ilk yardım kursuna gidelim demeyiz
çok hayatii
güzel kurtarışlar yapmışsın bilmeden
şans mı beceri mi desem
melekler yanındaymış
sevgiler
İnşallah sağlınız çok iyidir ve herşey yolunda gidiyordur..
YanıtlaSilo nefessiz kalma ve morarmayı defalarca yaşadık.ilk başta panik en yüksek dozda hatta bir iki kes kilitlenmiştim.ama şimdi soğukkanlı olmayı ve doğru müdahale etmeyi öğrendim.yine de berbat bir durum .insan alt üst oluyor..
YanıtlaSilçok şeker görünüyorsun.en önemlisi de mutlusun.bu çok önemli.
hakanın işi için çok sevindim
fotoğraf taşımayı bende yeni öğrendim aslında çok basit
tütüp sürüklüyorsun aşağa.o kadar...
seni kopkocamaaaaan öpüyorum.o tontiş nanişlerinden(yanaklarından-biz öyle diyoruz)
çok tatlısın :)))