25 Nisan 2009 Cumartesi

ÖFKE KONTROLÜM

Öfkemi kontrol edemiyorum.
Tetikte bekleyen öfkem bir anda gözbebeklerimi büyütüyor.
Bir kaç gün önce gözlemlerini çok değerli bulduğum sakin kumsalım Hakan'a bile her şeyden şikayet eder hale geldiğimi söylettiğimde anladımki sınırı çoktan aşmışım.
Öfkeliyim.
Önsezilerim bana sağlam durmam gerektiğini, ben sağlam durmazsam yeni yaşam biçimimizin şekillenmeyeceğini, her şeyin çok daha zor olacağını söyledi.
Dinledim.
Sağlam durdum.
O günlerde içimde acıyan o gidiş görüntüsünü vizyona sokmadım.
Bir daha izlemek istemediğim bir film gibi arşive kaldırdım.
Öyle olmuyormuş ama.Kendi kendine aşabilmek çabası bu değilmiş, kendi başına aşmanın yolu bu değilmiş.Kendi kendine başarmayı acıyla birlikte yaşamayı öğrenmek yerine üstüne sünger çekmek sanıyormuş insan.Ben başaramadım.
Acı zaten olması gereken baskın duygu.Gidişe duyduğum asıl duygu yerini öfkeye bıraktı.Acıdan çok öfke; beni bırakıp gidişini biçbir zaman anlamayacağım, asla kabul etmeyeceğim.
Anlayamamak, kabul edememek değil, anlamak ve kabul etmek için çaba harcamak istemiyorum çünkü.Bu çaba yasıma saygısızlık gibi geliyor.

Teselli edenlere soruyorum;
Annen hayatta mı?
Evet
O zaman sus!
Çünkü senin annen hayatta ve beni anlamazsın.

Annen hayatta mı?
Hayır
O zaman sus!
Çünkü senin DE annen hayatta değil ve beni anlarsın.

Her iki durumda da teselli çalışmaları, duruma alıştırma egzersizleri çok sevimsiz.
Sessiz kalmak en iyisi.

Anneler Günü.
Tv reklamları duygularımı daha da acıtmaya başladı.Çok inciniyorum.Sessiz köşelerde içsel çığlıklarımı sadece ben duyabiliyorum.Her Anneler Günü öncesinde dönen bu reklamlar daha önceki Anneler Günleri öncelerinden daha çok acıtıyor canımı.Bütün stratejisi annesi olan evlatlar üzerine kurulu bu reklamlar hayata soğutuyor.
Ne kadar acımasız; annesi olmayan var, yavrusunu kaybetmiş, hiç anne olamamışlar, şehit anneleri ve annesine çiçek alacak parası olmayanlar varken bu reklamlar annesi ve evladı olanları mutlu etmenin yanında diğer grubu duygusal dokunuşlarla acıtmaktan başka ne işe yarıyor?Bunu yeni düşünüyor değilim; aklım erdiğinden beri sızımdır bu benim..
O günü hiç yaşamamak istiyorum.Direk bir gün sonrasına geçmek istiyorum.Şimdiden o günü nasıl atlatacağımı düşünüyorum.Bu ve bundan sonraki Anneler Gününde Ona çiçeklerini başka bir yerde vereceğim.O günün devamında yatılı okul kardeşliğinden beni hiç yalnız ve desteksiz bırakmayan Merih'in annesi annemin yanında olmak belki biraz kolaylaştırır işimi..

Bütün bu olanlardan sonra cuma günü, benimle birlikte yaşayan aile fertlerinin de hayatını rahatlatmak için gitmeyi sürekli ertelediğim psikiatre gittik.Çok şey anlatmak istemedim.Kaybımdan, zaten sle hastası olduğumdan, ardından da skeloderma kabusumdan söz ettim kısaca.Utandığımdan, küçük ablamın aklına ancak beş ay sonra gelebildiğimi ve onun tarafından beş ayın sonunda arandığımı, büyüğüyle ise altı aydır hiç görüşmediğimi ve çok haklı nedenlerle asla her ikisiyle de görüşmek istemediğimi, Hakan'ın annesinin telefonda, bana bile değil; Dolunay'a 'Gülen ve babana başsağlığı dileklerimi ilet' cümlesindeki ancak bu kadar umursanmak vurgusunu, babamdan sonra ailenin büyüğü olarak bir tanecik halamın bir gece bile yanımızda kalmadığına çok üzüldüğümü ve bütün bunlardan dolayı kendimi çok yalnız hissettiğimi, blog arkadaşlıklarından çok daha fazla destek gördüğümü, dolayısıyla da yapmak zorunda kaldığım kıyas sonrasında onlara karşı çok büyük bir öfke duyduğumu, acımı anlasınlar diye bu kişilerin kalplerine plastikten kurşun atmak istediğimi anlatmadım.
Psikiatr altı ayı aşan yasların depresyon nedeni sayıldığını, yasın günlük hayatın önüne geçtiğinde tedavinin uzayacağını söyleyerek çok rağbet gören bir ilacı kullanmamı önerdi.Doktorla görüşmelerimiz yedi-sekiz ay kadar sürecek.

Tek düşüncem anneler gününü atlatmak.
O günü annemsiz yaşamak istemiyorum..

Not:Sevgili arkadaşlarımın bir önceki yazıma olan yorumları yanıtlanmıştır; bilginize.

14 yorum:

  1. çok zor günler yaşadığım zaman çevremde bazı kişiler bana zaman en iyi ilaç elçin ..biraz sabır demişlerdi....

    o zamanlar bana sanki küfür ediyorlar gibi gelmişti...

    ama şimdi çok iyi anlıyorum ne demek istediklerini...bir yakınım ruhunu terbiye etmesini öğrenmelisin dedi bir gün...çok haklıydı.

    elbette hiç bir acı unutulmuyor.zaten kimse unut demiyor .ama zamanla onu hayatının bir yerine yerleştiriyorsun.
    sanki eski resimlere bakmayı özlemek gibi.hüzünlendiğinde o resimleri beyninde koyduğun yerden çıkarıyorsun onlara büyük bir özlemle bakıyorsun seviyorsun sonra tekrar yerine koyuyorsun..ait oldukları yere ...

    çok sevindim psikiyatriste gitmene...2-3 ay sonra her şey çok daha yolunda olacak

    YanıtlaSil
  2. Sus komutuna uyacağım ama keşke birşey gelse elden... O gün Hakan Abi ile gitseniz bir yerlere diye düşünüyorum da, bu kez de kaçmış olacaksın.. İlk olmasının zorluğu da var değil mi?
    Umarım psik. görüşmeleri herşeyi daha katlanabilir kılacak.
    Öpüyorum seni Ablacığım..
    Bir de arayıp sormayanlara üzülmekte çok haklısın, insanın gücüne gider amaa onlar seni düşünmedikleri gibi, sağlığının bozulmasında da rol oynuyorlar. En azından onları umursamasan olmaz mı? Fazla duyarlı ve duygusal olmak yıpratıyor seni, gereğinden çok fazla hem de.. Çünkü şimdi geride kalanlar için sağlığını da düşünmek zorundasın..

    YanıtlaSil
  3. Gülen'im,
    Canısı, öfkelenmek iyidir, içindekini dışa vurmak rahatlatır.
    Ben yaşamım boyunca içimdeki fırtınayı kıyılara çarpmasın diye nasıl engelledim bilemiyorum.
    uçsuz bucaksız bir dağa çıkıp haykırmak, haykırmak istedim çoğu kez ama dağ da hayal haykırmak da hayal oldu.
    Öfkeni yaz, yaz ki içinde ucu bilenmiş kelimelerin kalmasın, canını yakar o kelimeler.
    Seni teselli etmeyeceğim, bir işe yaramayacağını biliyorum. Tek söyleyeceğim, yaşamı yönetemiyoruz, çevremizi yönetemiyoruz. İnsanın kendi kendine yapabildiği tek şey olayları ve insanları çaresizce kabullenmek.
    Çok kaderci oldu bu söz diyebilirsin! evet haklısın ama bu yolu bulmak için çok çıkmaz yollara girdim, olmadı. Tek çıkar yol bu idi.
    Anneler gününü annesiz atlatma diye birşey yok, çünkü onlar her zaman bizimle birlikteler.
    Gel anneler gününü çoşkuyla bloğumuzda kutluyalım.
    Anneler günü tüketim gününe çevirenlere inat.
    Sevgim seninle bunu bilesin,
    İstersen anneler gününde annen olurum senin, ben zaten çoktan yokluğuna alıştım.

    YanıtlaSil
  4. Canım arkadaşım acın büyük, seni teselli edemem.Etmekte istemem, ama arkadaşın olarak söz hakkım varsa eğer;
    Gülenim seni çok ama çok seven insanlar var, ve bende onlardan biriyim..

    YanıtlaSil
  5. Gunlerin adinin ne onemi var..? Hicbir gun anneler gunu olmasa, aci azalmiyor ki.. sizin coskuyla kutladiginiz gunlerin hepsinde ama hepsinde birilerinin buyuk acilari yatiyor..
    Allah size dayanma gucu ve sabir versin.. Annenize de rahmet..

    YanıtlaSil
  6. Gülen..
    Evet evet öfkeler iyidir..
    Diri tutar insanı..
    Dilediğin kadar öfkelen..
    Kinlen hatta..
    Ama lütfen hiç birşeyi oyle bırakma..

    Yani öfkeni, içindekileri, sıkıntıları bir an önce atmaya bak..

    Sevgiler..

    YanıtlaSil
  7. evet canım benim nasıl teselli edebilirizki seni.çok zor.gerçekten.ama güçlüsün bunu biliyorum.yekın sohbetlere yeni başladık ama hep okuyordum seni.biliyorsun.burdan biliyorum senin güçlü olduğunu bence 20 yıldır kronik bir hastalıkla yaşayan kişi gerçekten güçlüdür.Allah sana sabırlar versin şeker insan.seni çok seviyorum üzülme.

    YanıtlaSil
  8. gülen'ciğim ben sana ne dedim sadece duyduğun zaman üzülüyorsa o anda kalsın.yani senin kendi ablalarınmı bilmiyorum ama size sadece üzülmek için beş dk mı veriyorum böyle böyle yapsaydınız üzlmezdim de,o 5 dk geçince bitir üzüntüyü.daha öncede demiştim hayatı ve yaşananları bu kadar önemseme özellikle ne gatif anları sırtında yük yapıp 6 ay taşıdığına değermi?onların ne şuandaki durumun ne kullandığın ilaçlar umurunda olmadığını keşfet ne olur allah aşkına.
    eee sen neden bu haldesin onlara kırıldığın için.
    boşverr...
    inan bana her kez çok güçlüsün diyor.aslında ben hiç güçlü değilim.eğer güçlü olsam senin yaptığın gibi oturu düşünür taşınır.kafamda yaşarım herşeyi.ama ben bu derdi taşıyacak gücüm yok.sadece bu gün üzülücem.bu bana allahın yakıştırdığı bir şey.değiştiremem.yarın sabah kalktığımda aklımdan uçup gidicek diyorum.
    anlatabildim umarım.
    kayınvalidenide çok takma kafana.bak biz zor günler geçiriyoruz.Çok şeyler duydum ondan.ertesi günde çok özür dilemeler duydum.yine aynı yöntemi uyguadım.hiç birşey olmamış gibi davranıyorum.çünkü duyduğum sözler dünde kaldı.bu güne taşımadım.unuttum anne hatırlamıyorum bile deyip çıkıyorum işin içinden ama gerçektende öyle hissediyorum.hayatta hiçbir şey benden önemli değildir.eğer yok kızdım size filan hep bunu düşünüyorum nasıl bana bunları dediniz filan dersem kendime hem zihinsel hem ruhsal yorgunluk yaşatıcam.
    bir yöntem daha hayatta kendinden başkasına asla değer verme.
    en değerli sensin.kimse saatlerce düşünmeye deymez.
    bak ben gubuşu bile düzünme zamanlarım vardır.kenime özel zaman ayırırım.2 saat sadece kendimi düşünücem diye.2 saat o aklıma girmez bile.neyse uzattım sakız yaptım.
    birde daha acın çok taze.en büyük acı.sonuna kadar hak veriyorum.o reklamlara yazıklar olsun.ticari amaç güdülen inanılmaz basit ve ruhsuz reklamlar.
    ama öfkeden çok merhamet duygusuyla yaklaşman gerekiyor.bu olaya.ben çok inanırım gidenler arkalarında bıraktıklarnı hissediyorlar diye.anneciğini üzme.allah bunu yakıştırmış sana.anneciğininde kısmeti bu kadarmış.değiştirmeye gücümüz yetmez.çok şükür anneciğinle çok zaman geçirmişsin koca kırk yıl.
    hem senin anneciğin olurum o gün istersen.ama parayla alınan çiçekleri hiç sevmem ona göre.benimde çocuğum olmadığına göre sen bana güzel bir tebrik msjı atarsın.orta yolda buluşuruz.
    sıkma canını dedikçe delirtiyorsun beni...
    hadi ben gidiyorum..
    aaaa yoruldum yazmaktan..
    kendime yeni yazı ekliyecektim. artık burası yeni postum olsun yoruldu kız parmaklarım.

    YanıtlaSil
  9. gülenim bugün aklımda anneler günüyle ilgili bir yazı yazmak vardı.can dostum 12 yaşında trafik kazasında annesini kaybetmiş.düşenebiliyormusun sadece 12 yaşında küçük bir kız çocuğu .annesiz kalakalmış.anneler gününden nefret ediyor.bir kaç gün önce ona gittim.elinde bir defter .al oku dedi.ben 12 yaşındayken annem için yazdığım şiirler var içinde dedi.
    gülenim gözyaşlarımız aktı aktı.öyle çok ağladık ki.küçücük bir kız çocuğu annesine özlemini nasıl anlatmış.sana anlatamam.yüreğim yandı.kül oldu.hep burukluk verir bana anneler günü.seni anlıyorum.biliyormusun.
    canım dostum ne söylesem biliyorum acını hazaltmıycak.
    sadece seni nekadar çok çok sevdiğimi bilmeni istiyorum.
    hem de çıkarsız hesapsız.yüreğimden geldiği gibi....sana kocaman sarılmak istiyorum.belki çok yakında ...

    YanıtlaSil
  10. Canim Gülenim, bu aksam aradim seni, telefona kimse cikmadi, bende buraya haber vermeye gelmistim, bu yazinla karsilastim. Canim benim, o günüde beraberce atlaticaz bitanem. Senin acini anladigimi ve paylastigimi biliyorsun degilmi. Canim benim, seni cok ama cok seviyorum.

    YanıtlaSil
  11. Yavrusu neredesin bir haber ver.

    YanıtlaSil
  12. ELÇİN'im, kulaklarımı tıkadığım bir dönem geçiriyorum.İlk zamanlar sorumluluğun üzerimde olması ve ağzıma tıkıştırılan sağlam durdurucu ilaçlar nedeniyle neler olduğunu anlayamamıştım.Şimdi yavaş yavaş koymaya başladı.Görmezden gelemediğim özlem duygumla başa çıkmaya çalışırken günlük hayata uyum sağlamaya çalışıyorum ve çok zorlanıyorum.Bir yolu varsa umarım kısa süre içinde bulurum.Seviyorum seni çok.

    N@zo'm; evet ne yazıkki ne yapacak bir şey var, ne söylenecek bir söz.Bir yerlere gitme fikri güzel ama şu an için çok mümkün değil.Bugün bir iş görüşmesine gitti Hakan abin; olumlu geçmiş.Haber bekliyoruz.Bu durumda artık hiiiçbir yere gidemeyiz.Hayat bir biçimde bizi yönlendiriyor, umarım bizim hayata yön vereceğimiz günler gelecektir.
    Aramayanlara gelince; onların tavırlarına bakarak ben tavır koydum onlara.Ben 'gibi' yapılmasından hoşlanmıyorum.Böylesi çok daha iyi.Canım annemin ahbapları, dostlarının sargınlıkları yeter bana.Çok üzüldüm akabinde olan bütün olaylara, düşünmek istemiyorum çoğunlukla da başarıyorum ama 'gibi' yaparak hala aramaları da sinirimi bozuyor.Görüşmek istemiyorum; telefonlarına çıkmıyorum, Hakan'ı konuşturuyorum; babamı arıyorlar.Anlasalar ya, görüşmek istemiyorum.Umarım bu tedaci ve ilaç süreci yaşantımı kolaylaştırma konusunda bir adım atmama neden olur.Seni çok seviyorum.

    Yaşam guru'm, annem; evet öfke kendime zarar vermediği sürece iyi hatta yararlı bir duygu; içimde tutup günün birinde hortlayıp bana zarar vermesindense hissedildiği anda yaşanması gereken bir duygu.Bu nedenle Pollyanna modeli değilim ne zamandır.İyi niyet ve hoşgörü aslında onaylamadığın şeyi kabullenmek zorunluluğudur ve ben bunu haklı nedenlerimden dolayı yapmak istemiyorum.
    Biraz kaderci olmakta fayda var; az çok başarabildiğim söylense de yine de tam anlamıyla hissedemiyorum bunu.Bir gün öyle bir gün böyle düşünüyorum.Nasıl yaklaşacağım hakkında bir karar vermemiş olmak zora sokuyor hayatı.
    Hayatımı kendim yönlendirmek istiyorum; hem de acilen..Sen gibi ertelemek istemiyorum; duygularımı günlük yaşayıp daha az acı çekmek istiyorum.
    Anneler günü benim kabusum.O gün nasıl hissedeceğim hakkında hiçbir fikrim yok.Kesinlikle olgun yaklaşmayacağımdan neredeyse eminim ama tabiiki annem gibi gördüğüm sen'imin anneler gününü kutlayacağım.Seni çok seviyorum.

    Zehra'm, kekik kokum; biliyorumki telafisi, tesellisi yok.Annesini hiç tanımamışlara göre yine de şanslıyım desem de tesellisi yok.Çok üzülüyorum, çok özlüyorum ama göremiyorum.Nasıl söz hakkın olmaz, ben burada edindiğim sınırlı sayıdaki arkadaşlarımı akrabalarımdan önde tutuyorum.
    Çok değer verip sevdiğim, kısa zamanda arkadaşlık yolunda aşama kaydettiğim bir kişi olarak ben de seni çok seviyorum.

    Mehtap P.G; ne kadar güzel bir yaklaşım, böyle mantıklı düşününce biraz olsun rahatlıyorum; evet kutlanan her özel günün temelinde bir acı yatsa da -ki anneler günü de öyle doğmuş- bir zaman sonra olgun olmayı başaramıyorum.
    Acı azalmıyor tamam da annesi olanların ellerinde çiçeklerle annelerinin kapısını çaldıkları o gün ben çiçeklerimi başka bir yerde vereceğim anneme.Ne yazıkki ikisi aynı şey değil.Bu biçimde hatırlatacağı için o gün acımı daha yoğun hissedeceğim.
    Bütün dualarımın sonunda Allah'a bana sabır ve dayanma gücü versin diye yalvarıyorum.Rahmet dilekleriniz kabul görmüştür.
    Sevgilerimle.

    Digital Sevgi Kelebeğim; doz aşımı olmadığı sürece öfke iyi, gerçekten iyi; yani en azından bana öyle geliyor çünkü öfkesini sözcüklerle :P de süsleyen biri olarak tam anlamıyla kusuyorum ve rahatlıyorum.İçimde büyürse boğulabilirim.Böyle kalmaması için zaman ve doktor destekliyim bu günlerde.Seviyorum seni.

    3prensesim; ah canım keşke tesellisi olsa ama yok.Tek teselli annemin yanından bir an olsun ayrılmamış ve başkalarının deyimiyle ameliyatlar sonrasında ona prensesler gibi bakmış olmam.İçim, vicdanım çok rahat ama bu üzüntümü yok edemiyor ne yazıkki.Sanırım ben bu yası yaşamak istiyorum.Bu yastan vaz geçersem atar damarım kesilecekmiş gibi hissediyorum.Gerçekten güçlü biriyim ben, baksana hala yaşıyorum :) Bununla ilgili güzel bir anım var.Onu post olarak yazacağım :)
    Bu arada beni okumak sabır ister, alkışlıyorum seni.O kadar uzun cümleler kuruyorumki geri dönüp göz attığımda sünmüş lastik gibi olmuş diyorum :)Seviyorum seni çok..

    Sihirli el'im; yahu sen bloğuna bu kadar uzun post yazmıyorsun.Zaman ayırdığın emek verdiğin için çok teşekkür ediyorum sana.
    Sözünü ettiğim ablalar annemin ilk evliliğinden olan ve hiçbir zaman aramızda özlük üveylik hissetmediğimizi düşündüğüm ablalar.Hani ilişki iyi olmaz da 'zaten iyi değildi' dersin; beni asıl yıkan hiç ayırım yapmadan sevdiğim ablalardan beni şok eden davranışlar görmüş olmam.
    Neyse geçelim.
    Kayın valide değil benimki; kaynana :D Bizim ilişkimiz sadece telefonlarda sürüyordu, şimdi o da yok ve son derece memnunum bu durumdan.Diyeceksinki ablalarla böyle, kayınvalideyle böyle, hep sen mi haklısın; evet hep ben haklıyım.Bir gün alatırım belki..
    Merhamet duygum başka türlü girdi devreye, bir evlat edinmeyi düşünüyoruz ne zamandır.Önceleri ailesi varsa eğer görüşmesinin doğru olmayacağını düşünürdüm ama şimdi ailesi, varsa kardeşleriyle de görüşsün istiyorum evladımın çünkü ben annemi göremediğim için çok üzgün ve mutsuzum ama onun görebileceği bir annesi varken onu annesinden mahrum etmek bana çok büyük acı verir.
    Anneni bu yaşıma kadar tanıdım ama ne yazıkki doyamadım.Hep yatılı okulun kişiliğime kattığı olumlu şeylerden gururla söz ederken şimdi orada annemden ailemden geçirdiğim altı yıl için pişmanlık duyuyorum.İyi, duyarlı, yardımsever, kendi başının çaresine bakabilen güçlü biri olabildim ama 10-16 yaş arası annemsizdim ben :(
    Anneler gününde bir mesaj bekle benden yan komşum :) seni çok seviyorum..

    Beni seven SEM'i seven ben;
    Ben şanslıyım, gerçekten şanslıyım.O küçücük kız çocuğu için ben de ağladım çünkü yaşım kaç olursa olsun annemsizliği derinden yaşıyorum.Benim hayatımı tek başıma idame ettirebileceğim yaşlarda annemsiz kalmamla hala annesine fiziken çok ihtiyaç duyan bir kız çocuğunun annesiz kalması o kadar farklıki:( çok ama çok üzüldüm arkadaşına.Allah sabır versin, bitmiyor, dinmiyor bu acı.'sonradan koyacak' şimdi bir anlam buluyor bende; umarım uzun zamana yayılmaz.Yoksa ben buna dayanamam.Seni çok seviyorum.

    Belgin'im Almanya'daki hiç tanımadığım kız kardeşim :) uyuyorum diye duyarlı Hakan delikanlısı telefonun sesini kısmış.Konuşamadık :( Varlığın, sesin ve zekan bana destek oluyor.Ne kadar teşekkür etsem az sana.Seni çok seviyorum.

    YanıtlaSil
  13. bilgisayarıma bu yazıyı okuduktan sonra daha da kızdım..ve kendime de kızdım aslında daha önceden okuyup yorum yazabilirdim diye..geçmişte kalan keşke daha önce okusaydımlar şimdi ne kadar işe yarayabilir ki "hiç"..ben sen bu yorumu cevapladığında hemen okuyamayacağım..çünkü elimde olan pc'im inzivaya çekilmeyi tercih etti..
    seni seviyorum diye başlayacağım şimdi..farkettim ki ben bu cümleyi sana yazarken hep sona yerleştiriyormuşum..
    anneler günü reklamlarından nefret ediyorumç..evet benim bir annem var..ama ona hediye olarak bir tek taş yüzük ve tefal ütü tencere alamıyorum..ben anneler günü reklamlarından nefret ediyorum..
    vefasızlık ablalarının yaptıklarını sadece bu tek kelime ile özetliyorum çünkü bu yazıyı okuduktan sora kızacaksın biliyorum ama çünkü üzülmemi istemiyorsun..ağladım..güçlü olma kavrımı hala içimizde yaşıyor ve biz her zaman dediğim gibi güçlü olacağız..gülen annem..

    YanıtlaSil
  14. Gayyor'um, oğlum; yokluğunu hissettirdiğin için kızıyorum sana, bana armağan edilen ve çok sevip değer verdiğim hediyenin geri alınması gibi bir şeyimsin sen :) Sona yazılan seni seviyorumlar 'sevgimle bırakıyorum seni' olmasın sakın?İçgüdüsel bir durum yani..
    Evet anneler günü geliyor!Nereye kaçarsam kaçayım o gün her yerde annelerine giden insanlarla karşılaşacağım ben.Bu nedenle burada kalıp o duyguyla baş etmem gerekecek.Bir de bu ilk annemsiz günüm :( Güç ve sabır diliyoruım katlanabilmek için Allah'dan.Umarım o güne kadar biraz olgunluk göstermeyi başarabilirim; annesini hiç tanımamış ya da az tanımış ya da buna benzer acı şeyler bana biraz olsun teselli olur; aslında ne kötü başkasının mutsuzluklarından teselli bulacak kadar aciz olmak :(
    O insanlara bir özür borcum var.
    Seni çok seviyorum :)

    YanıtlaSil

Fikrin varsa bilmek isterim..

Aa BUNLAR DA VARMIŞ :)

Related Posts with Thumbnails